Technologie eteru celulozowego do organicznego oczyszczania ścieków

Odpadywoda w przemyśle eteru celulozy wykorzystuje się głównie rozpuszczalniki organiczne, takie jak toluen, olitykol, izopat i aceton. Redukcja rozpuszczalników organicznych w produkcji i redukcja emisji dwutlenku węgla jest nieuniknionym wymogiem czystej produkcji. Jako odpowiedzialne przedsiębiorstwo ograniczanie emisji spalin jest jednocześnie wymogiem ochrony środowiska i powinno być przestrzegane. Badania nad utratą i recyklingiem rozpuszczalników w przemyśle eteru celulozy są znaczącym tematem. Autor zbadał pewne badania utraty i recyklingu rozpuszczalnika w produkcji eteru fibryny i osiągnął dobre wyniki w rzeczywistej pracy.

Słowa kluczowe: eter celulozy: recykling rozpuszczalników: gazy spalinowe; bezpieczeństwo

Rozpuszczalniki organiczne to gałęzie przemysłu z dużą ilością przemysłu naftowo-chemicznego, farmaceutycznego, chemicznego, farmaceutycznego i innych gałęzi przemysłu. Rozpuszczalniki organiczne na ogół nie biorą udziału w reakcjiproces produkcji eteru celulozy. W procesie użytkowania rozpuszczalniki w procesie recyklingu chemicznego przez urządzenie do recyklingu mogą zostać wykorzystane w celu uzyskania rabatu. Rozpuszczalnik jest odprowadzany do atmosfery w postaci gazów spalinowych (zbiorczo określanych jako LZO). LZO powodują bezpośrednie szkody dla zdrowia ludzi, zapobiegając ulatnianiu się rozpuszczalników podczas użytkowania, recyklingu. Warunki umożliwiające osiągnięcie niskoemisyjnej i przyjaznej dla środowiska czystej produkcji.

1. Szkodliwość i powszechna metoda recyklingu rozpuszczalników organicznych

1.1 Szkodliwość powszechnie stosowanych rozpuszczalników organicznych

Do głównych rozpuszczalników organicznych w produkcji eteru celulozy zalicza się toluen, izopropanol, olit, aceton itp. Powyższe to toksyczne rozpuszczalniki organiczne, takie jak dermopina. Długotrwały kontakt może wystąpić w przypadku zespołu neurastenii, hepatoblastii i zaburzeń miesiączkowania u pracownic. Łatwo jest spowodować wysuszenie skóry, pękanie, zapalenie skóry. Działa drażniąco na skórę i błony śluzowe, działa znieczulająco na centralny układ nerwowy. Pary izopropanolu mają silne działanie znieczulające, działają stymulująco na błonę śluzową oka i dróg oddechowych, mogą uszkadzać siatkówkę i nerw wzrokowy. Znieczulający wpływ acetonu na ośrodkowy układ nerwowy powoduje zmęczenie, nudności i zawroty głowy. W ciężkich przypadkach wymioty, skurcze, a nawet śpiączka. Działa drażniąco na oczy, nos i gardło. Długotrwały kontakt powoduje zawroty głowy, pieczenie, zapalenie gardła, zapalenie oskrzeli, zmęczenie i podniecenie.

1.2 Typowe metody recyklingu gazów spalinowych zawierających rozpuszczalniki organiczne

Najlepszym sposobem oczyszczania gazów odlotowych rozpuszczalników jest ograniczenie uwalniania rozpuszczalników ze źródła. Nieuniknione straty można odzyskać jedynie za pomocą najbardziej prawdopodobnych rozpuszczalników. Obecnie metoda odzyskiwania rozpuszczalników chemicznych jest dojrzała i niezawodna. Obecnie powszechnie stosowanymi rozpuszczalnikami organicznymi w gazach odlotowych są: metoda betonowania, metoda absorpcji, metoda adsorpcji.

Metoda kondensacyjna jest najprostszą technologią recyklingu. Podstawową zasadą jest schładzanie gazów spalinowych do temperatury niższej niż temperatura punktu rosy materii organicznej, kondensowanie materii organicznej w kroplę, bezpośrednie oddzielanie od gazów spalinowych i zawracanie jej do obiegu.

Metoda absorpcji polega na zastosowaniu ciekłego absorbentu do bezpośredniego kontaktu ze spalinami w celu usunięcia materii organicznej ze spalin. Absorpcję dzieli się na absorpcję fizyczną i absorpcję chemiczną. Odzyskiwanie rozpuszczalników to absorpcja fizyczna, a powszechnie stosowanymi absorberami są woda, olej napędowy, nafta lub inne rozpuszczalniki. Dowolną materię organiczną rozpuszczalną w absorbencie można przenieść z fazy gazowej do fazy ciekłej, a ciecz absorpcyjną można poddać dalszej obróbce. Zwykle do rafinacji rozpuszczalnika stosuje się destylację rafinowaną.

W metodzie adsorpcyjnej wykorzystuje się obecnie szeroko zakrojoną technologię odzyskiwania rozpuszczalników. Zasadą jest wychwytywanie materii organicznej ze spalin poprzez wykorzystanie porowatej struktury węgla aktywnego lub włókna węgla aktywnego. Kiedy gazy spalinowe są adsorbowane przez złoże adsorpcyjne, materia organiczna jest adsorbowana w złożu, a gazy spalinowe są oczyszczane. Kiedy adsorpcja adsorbentu osiągnie pełną, para wodna (lub gorące powietrze) jest przekazywana do ogrzewania złoża absorbentu, regenerując adsorbent, materia organiczna jest wydmuchiwana i uwalniana, a mieszanina par tworzy się z parą wodną (lub gorącym powietrzem) ). Esencja Schłodzić mieszaninę pary za pomocą skraplacza, aby skondensować ją w ciecz. Rozpuszczalniki rozdziela się metodą destylacji psychologicznej lub separatorów w zależności od roztworu wodnego.

2. Produkcja i recykling spalin rozpuszczalników organicznych przy produkcji eteru celulozy

2.1 Wytwarzanie spalin w postaci rozpuszczalników organicznych

Straty rozpuszczalnika podczas produkcji eteru celulozy wynikają głównie z postaci ścieków i gazów odlotowych. Pozostałości stałe są mniejsze, a utrata fazy wodnej to głównie zatykanie ścieków. Rozpuszczalniki o niskiej temperaturze wrzenia bardzo łatwo tracą w fazie wodnej, ale utrata rozpuszczalników o niskiej temperaturze wrzenia na ogół powinna opierać się na fazie gazowej. Utrata żywotności to głównie destylacja dekompresyjna, reakcja, odśrodkowa, próżniowa itp. Szczegóły są następujące:

(1) Rozpuszczalnik powoduje utratę „oddychania”, gdy jest przechowywany w zbiorniku.

(2) Niskowrzące rozpuszczalniki wykazują większe straty w próżni, im wyższa próżnia, im dłuższy czas, tym większa strata; użycie pomp wodnych, pomp próżniowych typu W lub układów z pierścieniem cieczowym spowoduje duże straty w wyniku podciśnienia gazów spalinowych.

(3) Straty w procesie wirowania, duża ilość gazów odlotowych rozpuszczalnika przedostaje się do środowiska podczas separacji na filtrze odśrodkowym.

(4) Straty spowodowane destylacją redukcyjną dekompresyjną.

(5) W przypadku pozostałości płynnych lub stężonych lub bardzo lepkich, niektóre rozpuszczalniki zawarte w pozostałości po destylacji nie są poddawane recyklingowi.

(6) Niewystarczający szczytowy odzysk gazu spowodowany niewłaściwym użytkowaniem systemów recyklingu.

2.2 Metoda recyklingu gazów odlotowych rozpuszczalników organicznych

(1) Rozpuszczalnik, taki jak zbiorniki magazynujące. Weź zabezpieczenie cieplne, aby ograniczyć oddychanie i podłącz uszczelnienia azotowe z tym samym rozpuszczalnikiem, aby uniknąć utraty rozpuszczalnika ze zbiornika. Po skropleniu gazu resztkowego przedostającego się do układu recyklingu po skropleniu, skutecznie zapobiega to stratom podczas przechowywania rozpuszczalnika o wysokim stężeniu.

(2) Cykliczne napowietrzanie systemu próżniowego i recykling gazów odlotowych w systemie próżniowym. Spaliny próżniowe są poddawane recyklingowi przez skraplacz i odzyskiwane w trójdrożnych recyklerach.

(3) W procesie produkcji chemicznej rozpuszczalnik zamknięty w celu ograniczenia procesu nie powoduje emisji tkanek. Ścieki zawierające stosunkowo dużo ścieków zawierających dużą ilość ścieków są wlewane i zawracane do obiegu jako gazy spalinowe. Rozpuszczalnik warkacyjny.

(4) Ścisła kontrola warunków procesu recyklingu lub przyjęcie konstrukcji zbiornika wtórnej adsorpcji, aby uniknąć szczytowej utraty gazów spalinowych.

2.3 Wprowadzenie do recyklingu węgla aktywnego ze spalin o niskim stężeniu rozpuszczalników organicznych

Wspomniane powyżej rury południkowe gazów resztkowych i gazów spalinowych o niskim stężeniu są najpierw wprowadzane do złoża węgla aktywnego po instalacji wstępnej. Rozpuszczalnik przyłącza się do węgla aktywnego, a oczyszczony gaz odprowadza się przez dno złoża adsorpcyjnego. Złoże węgla z nasyceniem adsorpcyjnym realizowane jest za pomocą pary niskociśnieniowej. Para wpływa od spodu łóżka. Przechodząc przez węgiel aktywny, adsorbent jest przyłączany i wyprowadzany ze złoża węgla do skraplacza: w skraplaczu mieszanina rozpuszczalnika i pary wodnej ulega skropleniu i przepływa do zbiornika magazynowego. Stężenie wynosi około 25 o/O do 50% po oddzieleniu destylacji lub separatora. Po połączeniu złoża węgla drzewnego i jego regeneracji poprzez suszenie, do zakończenia cyklu operacyjnego wykorzystywany jest stan ponownej adsorpcji. Cały proces przebiega w sposób ciągły. Aby poprawić stopień odzysku, można zastosować trzy puszki tandemu drugiego poziomu.

2.4 Zasady bezpieczeństwa recyklingu organicznych gazów spalinowych

(1) Projekt, produkcja i zastosowanie przystawki z węglem aktywnym i skraplacza rurowego z parą powinny spełniać odpowiednie postanowienia GBL50. Na górze zbiornika zasysającego węgiel aktywny należy ustawić manometr, urządzenie zabezpieczające (zawór bezpieczeństwa lub urządzenie do tabletek strzałowych). Projekt, produkcja, działanie i kontrola urządzenia zabezpieczającego przed wyciekiem powinny być zgodne z postanowieniami „projektu i obliczeń obliczeń projektowych projektu i obliczeń mocowania zabezpieczającego oraz projektu pięciu zaworów bezpieczeństwa i tabletki strzałowej ” przepisów nadzoru technicznego nad bezpieczeństwem zbiorników ciśnieniowych. „

(2) W przystawce pochłaniającej węgiel aktywny powinno znajdować się automatyczne urządzenie chłodzące. Przystawka do zasysania i odprowadzania gazu z węglem aktywnym oraz adsorbent powinny mieć wiele punktów pomiaru temperatury i odpowiedni regulator wyświetlania temperatury, który wyświetla temperaturę w dowolnym momencie. Gdy temperatura przekroczy ustawioną najwyższą temperaturę, natychmiast wyślij sygnał alarmowy i automatycznie włącz urządzenie chłodzące. I'HJPE obu punktów pomiaru temperatury nie powinien być większy niż 1 m, a odległość punktu pomiarowego od zewnętrznej ściany urządzenia powinna być większa niż 60 cm.

(3) Detektor stężenia gazu w przystawce do odsysania węgla aktywnego powinien być ustawiony tak, aby regularnie wykrywał stężenie gazu. Gdy stężenie eksportu gazu organicznego przekroczy ustawioną maksymalną wartość, należy go zatrzymać: adsorpcję i uderzenie. Gdy para jest rozłożona, bezpieczną rurę wydechową należy zamontować na urządzeniach takich jak skraplacz, separator gazowo-cieczowy i zbiornik magazynujący ciecz. Absorbery z węglem aktywnym należy ustawić na kanale powietrznym na wlocie i wylocie gazu wlotowego i wylotowego, aby określić opór przepływu powietrza (spadek ciśnienia) adsorbentu, aby zapobiec tworzeniu się ciągów gazowych w wyniku słabego wydmuchu powietrza.

(4) Rozpuszczalniki powinny zostać zaatakowane przez rurę powietrzną i zasygnalizować alarm stężenia fazy powietrznej w rurze powietrznej w powietrzu. Odpady węgla aktywnego traktowane są jako odpady niebezpieczne. Elektryka i sprzęt mają konstrukcję przeciwwybuchową.

(5) Rozpuszczalnik nazywany jest trójstronnym dostępem do jednostki blokującej ogień, aby dodać świeże powietrze po podłączeniu do każdej jednostki recyklingu.

(6) Rozpuszczalnik odzyskuje rurociągi każdego rurociągu, aby w jak największym stopniu uzyskać dostęp do gazów spalinowych rozcieńczonych faz ciekłych o niskim stężeniu, aby uniknąć bezpośredniego dostępu do gazów spalinowych o wysokim stężeniu.

(7) Rurociągi odzyskiwania rozpuszczalnika są wykorzystywane do projektowania eksportu elektrostatycznego, ładuje się azot zatrzymujący łańcuch, a cięcie systemu jest przerywane za pomocą warsztatowego systemu alarmowego.

3. Wniosek

Podsumowując, ograniczenie strat rozpuszczalników przy produkcji eteru celulozowo-wołowego oznacza redukcję kosztów, a także jest środkiem niezbędnym, aby służyć dążeniom społeczeństwa do ochrony środowiska i utrzymania higieny pracy pracowników. Udoskonalając analizę analizy zużycia rozpuszczalników produkcyjnych, odpowiednie środki maksymalizujące emisję rozpuszczalników; następnie poprawia się efektywność recyklingu poprzez optymalizację konstrukcji urządzenia do recyklingu węgla aktywnego: Ryzyko bezpieczeństwa. Tak, aby maksymalizować korzyści w oparciu o bezpieczeństwo.