E466 Aditif Makanan — Natrium Karboksimetil Selulosa

Natrium Karboksimetil Selulosa(SCMC) ialah bahan tambahan makanan biasa yang digunakan dalam pelbagai jenis produk makanan, termasuk barangan bakar, produk tenusu, minuman dan sos. Ia juga digunakan dalam industri lain, seperti farmaseutikal, kosmetik, dan pengeluaran kertas. Dalam artikel ini, kita akan melihat dengan lebih dekat SCMC, sifat, kegunaan, keselamatan dan potensi risikonya.

Hartanah dan Pengeluaran SCMC

Sodium Carboxymethyl Cellulose ialah terbitan selulosa, yang merupakan polimer semulajadi yang terdiri daripada unit glukosa. SCMC dibuat dengan merawat selulosa dengan bahan kimia yang dipanggil asid monochloroacetic, yang menyebabkan selulosa menjadi carboxymethylated. Ini bermakna kumpulan karboksimetil (-CH2-COOH) ditambahkan pada tulang belakang selulosa, yang memberikannya sifat baharu seperti peningkatan keterlarutan dalam air dan kebolehan mengikat dan menebal yang lebih baik.

SCMC ialah serbuk putih hingga putih pucat yang tidak berbau dan tidak berasa. Ia sangat larut dalam air, tetapi tidak larut dalam kebanyakan pelarut organik. Ia mempunyai kelikatan yang tinggi, yang bermaksud ia mempunyai keupayaan untuk memekatkan cecair, dan ia membentuk gel dengan kehadiran ion tertentu, seperti kalsium. Sifat kelikatan dan pembentukan gel SCMC boleh diselaraskan dengan menukar tahap karboksimetilasi, yang mempengaruhi bilangan kumpulan karboksimetil pada tulang belakang selulosa.

Kegunaan SCMC dalam Makanan

SCMC digunakan secara meluas dalam industri makanan sebagai bahan tambahan makanan, terutamanya sebagai pemekat, penstabil, dan pengemulsi. Ia biasanya digunakan dalam barangan bakar seperti roti, kek, dan pastri, untuk memperbaiki teksturnya, meningkatkan jangka hayatnya dan mengelakkannya daripada basi. Dalam produk tenusu seperti yogurt, ais krim, dan keju, ia digunakan untuk memperbaiki teksturnya, mencegah pemisahan dan meningkatkan kestabilannya. Dalam minuman seperti minuman ringan dan jus, ia digunakan untuk menstabilkan cecair dan mencegah pemisahan.

SCMC juga digunakan dalam sos, pembalut dan perasa seperti sos tomato, mayonis dan mustard, untuk memekatkannya dan memperbaiki teksturnya. Ia digunakan dalam produk daging seperti sosej dan bebola daging, untuk meningkatkan sifat mengikatnya dan mengelakkannya daripada hancur semasa memasak. Ia juga digunakan dalam makanan rendah lemak dan rendah kalori, untuk menggantikan lemak dan memperbaiki tekstur.

SCMC secara amnya dianggap selamat untuk digunakan dalam makanan oleh agensi kawal selia di seluruh dunia, termasuk Pentadbiran Makanan dan Dadah AS (FDA) dan Pihak Berkuasa Keselamatan Makanan Eropah (EFSA).

Keselamatan SCMC dalam Makanan

SCMC telah dikaji secara meluas untuk keselamatannya dalam makanan, dan ia didapati selamat untuk penggunaan manusia pada tahap yang digunakan dalam produk makanan. Jawatankuasa Pakar Bersama FAO/WHO mengenai Bahan Tambahan Makanan (JECFA) telah menetapkan pengambilan harian yang boleh diterima (ADI) 0-25 mg/kg berat badan untuk SCMC, iaitu jumlah SCMC yang boleh dimakan setiap hari sepanjang hayat tanpa sebarang kesan buruk.

Kajian telah menunjukkan bahawa SCMC bukan toksik, karsinogenik, mutagenik atau teratogenik, dan ia tidak menyebabkan sebarang kesan buruk pada sistem pembiakan atau perkembangan. Ia tidak dimetabolismekan oleh badan dan dikumuhkan tidak berubah dalam najis, jadi ia tidak terkumpul di dalam badan.

Walau bagaimanapun, sesetengah orang mungkin mengalami reaksi alahan terhadap SCMC, yang boleh menyebabkan gejala seperti sarang, gatal-gatal, bengkak dan kesukaran bernafas. Reaksi ini jarang berlaku tetapi boleh menjadi teruk dalam beberapa kes. Jika anda mengalami mana-mana gejala ini selepas mengambil produk makanan yang mengandungi SCMC, anda berjumpa doktor anda dengan segera.

Potensi Risiko SCMC

Walaupun SCMC secara amnya dianggap selamat untuk kegunaan manusia, terdapat beberapa potensi risiko yang berkaitan dengan penggunaannya. Salah satu kebimbangan utama ialah kesannya terhadap sistem pencernaan. SCMC ialah serat larut, yang bermaksud ia boleh menyerap air dan membentuk bahan seperti gel di dalam usus. Ini berpotensi membawa kepada masalah pencernaan seperti kembung perut, gas dan cirit-birit pada sesetengah orang, terutamanya jika dimakan dalam jumlah yang banyak.

Satu lagi potensi risiko ialah kesannya terhadap penyerapan nutrien. Oleh kerana SCMC boleh membentuk bahan seperti gel di dalam usus, ia mungkin berpotensi mengganggu penyerapan nutrien tertentu, terutamanya vitamin larut lemak seperti A, D, E dan K. Ini berpotensi membawa kepada kekurangan nutrien dari semasa ke semasa, terutamanya jika dimakan dalam jumlah yang banyak secara tetap.

Ia juga perlu diperhatikan bahawa beberapa kajian telah mencadangkan bahawa SCMC mungkin mempunyai kesan negatif terhadap kesihatan usus. Satu kajian yang diterbitkan dalam jurnal Nature Communications pada 2018 mendapati bahawa SCMC boleh mengganggu keseimbangan bakteria usus pada tikus, yang berpotensi membawa kepada keradangan dan masalah kesihatan lain. Walaupun lebih banyak penyelidikan diperlukan untuk memahami sepenuhnya kesan SCMC terhadap kesihatan usus pada manusia, ini adalah bidang kebimbangan yang harus dipantau.

Kesimpulan

Sodium Carboxymethyl Cellulose ialah bahan tambahan makanan yang biasa digunakan yang secara meluas dianggap selamat untuk kegunaan manusia. Ia digunakan terutamanya sebagai pemekat, penstabil dan pengemulsi dalam pelbagai produk makanan, termasuk barangan bakar, produk tenusu, minuman dan sos. Walaupun terdapat beberapa potensi risiko yang berkaitan dengan penggunaannya, terutamanya dalam jumlah yang besar, keselamatan keseluruhan SCMC telah ditetapkan oleh agensi kawal selia di seluruh dunia.

Seperti mana-mana bahan tambahan makanan, adalah penting untuk menggunakan SCMC secara sederhana dan mengetahui sebarang potensi sensitiviti atau alahan. Jika anda mempunyai sebarang kebimbangan tentang penggunaan SCMC dalam produk makanan, berunding dengan doktor anda atau pakar diet berdaftar.