Pangembangan Rheological Thickener

Pangembangan thickeners rheologis wis dadi tonggak penting ing sajarah ilmu material lan teknik. Rheological thickeners minangka bahan sing bisa nambah viskositas lan / utawa ngontrol sifat aliran cairan, suspensi, lan emulsi.

Penebalan rheologis pisanan ditemokake kanthi ora sengaja ing abad kaping 19, nalika campuran banyu lan glepung ditinggalake nganti sawetara wektu, nyebabake zat sing kandel kaya gel. Campuran iki banjur ditemokake minangka suspensi partikel glepung sing prasaja ing banyu, sing bisa digunakake minangka pengental ing macem-macem aplikasi.

Ing awal abad kaping 20, bahan liya ditemokake nduweni sifat penebalan, kayata pati, permen karet, lan lempung. Bahan kasebut digunakake minangka pengental rheologis ing macem-macem aplikasi, saka panganan lan kosmetik nganti cat lan cairan pengeboran.

Nanging, thickeners alami iki duwe watesan, kayata kinerja variabel, sensitivitas kanggo kondisi pangolahan, lan potensial kontaminasi mikrobiologis. Iki nyebabake pangembangan pengental rheologis sintetik, kayata eter selulosa, polimer akrilik, lan poliuretan.

Eter selulosa, kayata natrium karboksimetil selulosa (CMC), metil selulosa (MC), lan hidroksipropil selulosa (HPC), wis dadi salah sawijining pengental rheologis sing paling akeh digunakake ing macem-macem aplikasi, amarga sifat unik, kayata kelarutan banyu, stabilitas pH, sensitivitas kekuatan ion, lan kemampuan mbentuk film.

Pangembangan pengental rheologis sintetik wis ngaktifake formulasi produk kanthi kinerja sing konsisten, stabilitas sing luwih apik, lan fungsi sing luwih apik. Kanthi panjaluk sing saya akeh kanggo bahan berkinerja dhuwur, pangembangan pengental rheologis anyar samesthine bakal terus, didorong dening kemajuan ilmu material, kimia, lan teknik.