تفاوت بین CMC و MC چیست؟

CMC و MC هر دو مشتقات سلولزی هستند که معمولاً به عنوان ضخیم کننده، چسباننده و تثبیت کننده در کاربردهای مختلف از جمله صنایع غذایی، دارویی و مراقبت شخصی استفاده می شوند. با این حال، تفاوت هایی بین این دو وجود دارد که شایان ذکر است.

CMC یا کربوکسی متیل سلولز یک پلیمر محلول در آب است که از سلولز مشتق می شود. از واکنش سلولز با کلرواستات سدیم و تبدیل برخی از گروه های هیدروکسیل روی سلولز به گروه های کربوکسی متیل ایجاد می شود. CMC به طور گسترده در محصولات غذایی مانند محصولات پخته شده، محصولات لبنی و سس ها و همچنین در محصولات مراقبت شخصی و دارویی استفاده می شود.

MC یا متیل سلولز نیز یک پلیمر محلول در آب است که از سلولز به دست می آید. از واکنش سلولز با متیل کلرید و تبدیل برخی از گروه های هیدروکسیل روی سلولز به گروه های متیل اتر ایجاد می شود. MC به عنوان ضخیم کننده، چسباننده و امولسیفایر در کاربردهای مختلف، از جمله در محصولات غذایی، مانند سس، سس، و دسرهای منجمد، و در داروسازی و محصولات مراقبت شخصی استفاده می شود.

یکی از تفاوت های کلیدی بین CMC و MC ویژگی های حلالیت آنها است. CMC به راحتی در آب از MC حل می شود و می تواند محلول شفاف و چسبناکی را در غلظت های پایین تشکیل دهد. از سوی دیگر، MC معمولاً برای حل شدن کامل در آب به غلظت‌ها و/یا حرارت بالاتر نیاز دارد و محلول‌های آن می‌تواند مات یا کدرتر باشد.

تفاوت دیگر رفتار آنها در شرایط pH مختلف است. CMC در شرایط اسیدی پایدارتر است و می تواند محدوده pH وسیع تری را نسبت به MC تحمل کند که می تواند در محیط های اسیدی خاصیت ضخیم کنندگی خود را از دست بدهد.

هر دو CMC و MC مشتقات سلولز همه کاره هستند که خواص مفید زیادی برای کاربردهای مختلف دارند. انتخاب اینکه کدام یک مورد استفاده قرار گیرد به نیازهای خاص برنامه و ویژگی های عملکرد مورد نظر بستگی دارد.