Fayans yapıştırmanın geleneksel yöntemi nedir? Peki eksiklikler nelerdir?

Fayans yapıştırmanın geleneksel yöntemi aşağıdaki adımları içerir:

1. Yüzey hazırlığı: Fayans yapıştırıcısının iyi yapışmasını sağlamak için fayans döşenecek yüzey temizlenir, düzlenir ve astarlanır.
2. Fayans yapıştırıcısının hazırlanması: Fayans yapıştırıcısı, üreticinin talimatlarına göre, genellikle pürüzsüz bir kıvama gelinceye kadar su ile karıştırılır.
3. Fayans yerleştirme: Fayans yapıştırıcısı dişli mala kullanılarak yüzeye uygulanır ve fayanslar arasında eşit mesafe sağlamak için ara parçalar kullanılarak fayans yerine bastırılır.
4. Derzleme: Fayans yapıştırıcısı sertleştikten sonra, fayans derzleri, bitmiş, suya dayanıklı bir yüzey sağlamak için harçla doldurulur.

Geleneksel kiremit yapıştırma yönteminin eksiklikleri şunlardır:

1. Zaman alıcı: Her bir döşemenin ayrı ayrı yerleştirilmesi ve bir sonraki yerleştirilmeden önce kurumasına izin verilmesi gerektiğinden, geleneksel döşeme yapıştırma yöntemi zaman alıcı olabilir.
2. Tutarsızlık: Fayans yapıştırıcısının kalınlığında ve fayanslar arasındaki boşlukta tutarsızlık riski vardır ve bu da bitmiş yüzeyde pürüzlülüğe yol açabilir.
3. Sınırlı tasarım seçenekleri: Geleneksel karo yapıştırma yöntemi, karmaşık desen veya tasarımların elde edilmesi zor olabileceğinden tasarım seçeneklerini sınırlayabilir.
4. Geniş alanlar için uygun değildir: Geleneksel fayans yapıştırma yöntemi, geniş bir yüzeyde tutarlılık ve tekdüzeliği korumak zor olabileceğinden geniş alanlar için uygun olmayabilir.
5. Arıza riski: Yüzey hazırlığı veya yapıştırıcı uygulaması düzgün yapılmazsa, fayansların zamanla çatlaması veya gevşemesi gibi fayans arızası riski vardır.

Bu eksikliklerin bazılarını gidermek ve daha hızlı, daha tutarlı ve daha kolay bir döşeme döşeme süreci sağlamak için önceden aralıklı döşeme levhaları veya yapışkan paspaslar kullanmak gibi daha yeni döşeme döşeme yöntemleri geliştirilmiştir.