Kalınlaştırıcı, su bazlı kaplamalarda yaygın olarak kullanılan ve en yaygın olarak kullanılan su bazlı bir katkı maddesidir. Kıvamlaştırıcı eklendikten sonra kaplama sisteminin viskozitesi arttırılabilir, böylece kaplamadaki nispeten yoğun maddelerin çökelmesi önlenebilir. Boyanın viskozitesinin çok ince olması nedeniyle herhangi bir sarkma olayı olmayacaktır. Pek çok kalınlaştırıcı ürün türü vardır ve farklı ürün türleri, farklı kaplama sistemleri için farklı kalınlaştırma prensiplerine sahiptir. Kabaca dört tip yaygın koyulaştırıcı vardır: poliüretan koyulaştırıcılar, akrilik koyulaştırıcılar, inorganik koyulaştırıcılar ve selüloz koyulaştırıcılar için koyulaştırıcılar.
1. Birleştirici poliüretan koyulaştırıcının kalınlaşma mekanizması
Poliüretan birleştirici koyulaştırıcıların yapısal özellikleri, her iki ucunda lipofilik uç grupları, genellikle alifatik hidrokarbon grupları ve ortada suda çözünür bir polietilen glikol segmenti bulunan lipofilik, hidrofilik ve lipofilik üç bloklu polimerlerdir. Sistemde yeterli miktarda yoğunlaştırıcı olduğu sürece sistem genel bir ağ yapısı oluşturacaktır.
Su sisteminde, koyulaştırıcının konsantrasyonu kritik misel konsantrasyonundan daha büyük olduğunda, lipofilik uç gruplar birleşerek miseller oluşturur ve koyulaştırıcı, sistemin viskozitesini arttırmak için misellerin birleşmesi yoluyla bir ağ yapısı oluşturur.
Lateks sisteminde, koyulaştırıcı sadece lipofilik terminal grup miselleri aracılığıyla bir ilişki oluşturmakla kalmaz, daha da önemlisi, koyulaştırıcının lipofilik terminal grubu lateks parçacığının yüzeyine adsorbe edilir. İki lipofilik uç grup farklı lateks parçacıkları üzerine adsorbe edildiğinde, koyulaştırıcı moleküller parçacıklar arasında köprüler oluşturur.
2. Poliakrilik asit alkali şişirme kalınlaştırıcının kalınlaştırma mekanizması
Poliakrilik asit alkali şişen koyulaştırıcı, çapraz bağlı bir kopolimer emülsiyonudur, kopolimer asit ve çok küçük parçacıklar halinde bulunur, görünüm süt beyazıdır, viskozite nispeten düşüktür ve düşük pH cinsiyetinde iyi stabiliteye sahiptir ve çözünmez suda. Alkali ajan eklendiğinde berrak ve yüksek oranda şişebilen bir dispersiyona dönüşür.
Poliakrilik asit alkali şişirici koyulaştırıcının koyulaştırıcı etkisi, karboksilik asit grubunun hidroksit ile nötrleştirilmesiyle üretilir; Alkali ajanı eklendiğinde kolayca iyonize edilemeyen karboksilik asit grubu hemen iyonize amonyum karboksilat veya metale dönüştürülür. Tuz formunda, kopolimer makromoleküler zincirin anyon merkezi boyunca elektrostatik bir itme etkisi oluşturulur, böylece çapraz etkileşim sağlanır. -bağlı kopolimer makromoleküler zincir hızla genişler ve uzar. Yerel çözünme ve şişme sonucunda orijinal parçacık birçok kez çoğalır ve viskozite önemli ölçüde artar. Çapraz bağlar çözülemediği için tuz formundaki kopolimer, parçacıkları büyük ölçüde genişlemiş bir kopolimer dispersiyonu olarak kabul edilebilir.
Poliakrilik asit koyulaştırıcılar iyi bir kalınlaştırma etkisine, hızlı bir kalınlaşma hızına ve iyi bir biyolojik stabiliteye sahiptirler, ancak pH'a, zayıf su direncine ve düşük parlaklığa duyarlıdırlar.
3. İnorganik yoğunlaştırıcıların koyulaştırma mekanizması
İnorganik koyulaştırıcılar esas olarak modifiye bentonit, atapulgit vb. içerir. İnorganik koyulaştırıcılar güçlü koyulaştırma, iyi tiksotropi, geniş pH aralığı ve iyi stabilite avantajlarına sahiptir. Bununla birlikte bentonit, iyi ışık emilimine sahip inorganik bir toz olduğundan, kaplama filminin yüzey parlaklığını önemli ölçüde azaltabilir ve matlaştırıcı bir madde gibi davranabilir. Bu nedenle parlak lateks boyalarda bentonit kullanılırken dozaj kontrolüne dikkat edilmelidir. Nanoteknoloji, inorganik parçacıkların nano ölçekli olmasını sağladı ve aynı zamanda inorganik koyulaştırıcılara bazı yeni özellikler kazandırdı.
İnorganik koyulaştırıcıların koyulaştırma mekanizması nispeten karmaşıktır. Genel olarak iç yükler arasındaki itmenin boyanın viskozitesini arttırdığına inanılmaktadır. Zayıf tesviyesi nedeniyle boya filminin parlaklığını ve şeffaflığını etkiler. Genellikle Astar veya yüksek yapılı boya için kullanılır.
4. Selüloz koyulaştırıcının koyulaştırma mekanizması
Selüloz koyulaştırıcıların uzun bir gelişim geçmişi vardır ve aynı zamanda yaygın olarak kullanılan koyulaştırıcılardır. Moleküler yapılarına göre, daha yaygın olarak hidroksietil selüloz (HEC) olarak kullanılan hidroksietil selüloz, hidroksipropil selüloz, hidroksimetil selüloz, karboksimetil selüloz vb. olarak ayrılırlar.
Selüloz koyulaştırıcının kalınlaştırma mekanizması esas olarak yapısındaki hidrofobik ana zinciri kullanarak suyla hidrojen bağları oluşturmak ve aynı zamanda üç boyutlu bir ağ yapısı oluşturmak ve reolojik hacmi arttırmak için yapısındaki diğer polar gruplarla etkileşime girmektir. polimerden. polimerin serbest hareket alanını kısıtlar, böylece kaplamanın viskozitesini arttırır. Kesme kuvveti uygulandığında üç boyutlu ağ yapısı bozulur, moleküller arasındaki hidrojen bağları kaybolur ve viskozite azalır. Kesme kuvveti kaldırıldığında hidrojen bağları yeniden oluşur ve üç boyutlu ağ yapısı yeniden kurulur, böylece kaplamanın iyi özelliklere sahip olabilmesi sağlanır. reolojik özellikler.
Selülozik kıvamlaştırıcılar yapılarında hidroksil grupları ve hidrofobik segmentler bakımından zengindir. Yüksek yoğunlaştırma verimliliğine sahiptirler ve pH'a duyarlı değildirler. Bununla birlikte, zayıf suya dayanıklılıkları ve boya filminin düzleşmesini etkilemeleri nedeniyle, mikrobiyal bozunma ve diğer eksikliklerden etkilenen selüloz koyulaştırıcılar aslında esas olarak lateks boyaların kalınlaştırılması için kullanılır.
Kaplama hazırlama sürecinde, kalınlaştırıcının seçimi, sistemle uyumluluk, viskozite, depolama stabilitesi, inşaat performansı, maliyet ve diğer faktörler gibi birçok faktörü kapsamlı bir şekilde dikkate almalıdır. Her bir koyulaştırıcının avantajlarından tam anlamıyla yararlanmak ve tatmin edici performans koşulu altında maliyeti makul bir şekilde kontrol etmek için birden fazla koyulaştırıcı birleştirilebilir ve kullanılabilir.
Gönderim zamanı: Mar-02-2023