Kıvam arttırıcılar, çeşitli kozmetik formülasyonların iskelet yapısı ve temel temelini oluşturur ve ürünlerin görünümü, reolojik özellikleri, stabilitesi ve cilt hissi açısından çok önemlidir. Yaygın olarak kullanılan ve farklı türdeki temsili koyulaştırıcıları seçin, bunları farklı konsantrasyonlarda sulu çözeltiler halinde hazırlayın, viskozite ve pH gibi fiziksel ve kimyasal özelliklerini test edin ve görünümlerini, şeffaflığını ve çoklu cilt ve cilt özelliklerini değerlendirmek için kantitatif tanımlayıcı analiz kullanın. kullanım sırasında ve sonrasında. Duyusal göstergelere dayalı olarak duyusal testler yapıldı ve kozmetik formül tasarımı için belirli bir referans sağlayabilecek çeşitli koyulaştırıcı türlerini özetlemek ve özetlemek için literatür araştırıldı.
1. Yoğunlaştırıcının tanımı
Kıvam arttırıcı olarak kullanılabilecek birçok madde vardır. Göreceli molekül ağırlığı açısından bakıldığında, düşük moleküllü koyulaştırıcılar ve yüksek moleküllü koyulaştırıcılar vardır; Fonksiyonel gruplar açısından bakıldığında elektrolitler, alkoller, amidler, karboksilik asitler ve esterler vb. vardır. Bekle. Kıvam arttırıcılar kozmetik hammaddelerinin sınıflandırma yöntemine göre sınıflandırılır.
1. Düşük molekül ağırlıklı koyulaştırıcı
1.1.1 İnorganik tuzlar
Yoğunlaştırıcı olarak inorganik tuz kullanan sistem genellikle yüzey aktif madde sulu çözelti sistemidir. En yaygın kullanılan inorganik tuz koyulaştırıcı, belirgin bir koyulaştırıcı etkiye sahip olan sodyum klorürdür. Yüzey aktif maddeler sulu çözeltide miseller oluşturur ve elektrolitlerin varlığı, misellerin birleşme sayısını arttırır, bu da küresel misellerin çubuk şeklindeki miseller haline dönüşmesine yol açar, harekete karşı direnci arttırır ve dolayısıyla sistemin viskozitesini arttırır. Ancak elektrolit fazla olduğunda misel yapıyı etkileyecek, hareket direncini azaltacak ve sistemin viskozitesini düşürecektir ki buna “tuzlanma” denir. Bu nedenle eklenen elektrolit miktarı genellikle kütlece %1-%2 oranındadır ve diğer tipteki koyulaştırıcılarla birlikte çalışarak sistemi daha stabil hale getirir.
1.1.2 Yağ alkolleri, yağ asitleri
Yağ alkolleri ve yağ asitleri polar organik maddelerdir. Bazı makaleler, hem lipofilik gruplara hem de hidrofilik gruplara sahip oldukları için onları iyonik olmayan yüzey aktif maddeler olarak kabul eder. Bu tür organik maddelerin az miktarda bulunması, yüzey aktif maddenin yüzey gerilimi, omc ve diğer özellikleri üzerinde önemli bir etkiye sahiptir ve etkinin boyutu, genellikle doğrusal bir ilişki içinde, karbon zincirinin uzunluğuyla birlikte artar. Etki prensibi, yağ alkollerinin ve yağ asitlerinin, misel oluşumunu teşvik etmek için yüzey aktif madde misellerini ekleyebilmesidir (birleştirebilir). Polar kafalar arasındaki hidrojen bağının etkisi, iki molekülün yüzeye yakın düzenlenmesini sağlar, bu da yüzey aktif madde misellerinin özelliklerini büyük ölçüde değiştirir ve kalınlaşma etkisi sağlar.
2. Yoğunlaştırıcıların sınıflandırılması
2.1 Noniyonik SAA
2.1.1 İnorganik tuz
Sodyum klorür, potasyum klorür, amonyum klorür, monoetanolamin klorür, dietanolamin klorür, sodyum sülfat, sodyum fosfat, disodyum fosfat ve pentasodyum trifosfat vb.
2.1.2 Yağ alkolleri ve yağ asitleri
Lauril Alkol, Miristil Alkol, C12-15 Alkol, C12-16 Alkol, Desil Alkol, Heksil Alkol, Oktil Alkol, Setil Alkol, Stearil Alkol, Behenil Alkol, Laurik Asit, C18-36 Asit, Linoleik Asit, Linolenik asit, miristik asit , stearik asit, behenik asit vb.
2.1.3 Alkanolamidler
Coco Dietanolamid, Coco Monoetanolamid, Coco Monoizopropanolamid, Kokamid, Lauroil-Linoleoil Dietanolamid, Lauroil-Miristoil Dietanolamid, İzostearil Dietanolamid, Linoleik Dietanolamid, Kakule Dietanolamid, Kakule Monoetanolamid, Yağ Dietanolamid, Palm Monoetanolamid, Hint Yağı Monoetanolamid, Susam Dietanolamid, Soya Fasulyesi Dietanolamid, Stearil Dietanolamid, Stearin Monoetanolamid, stearil monoetanolamid stearat, stearamid, donyağı monoetanolamid, buğday tohumu dietanolamidi, PEG (polietilen glikol)-3 lauramid, PEG-4 oleamid, PEG-50 donyağı amidi vb.
2.1.4 Eterler
Setil polioksietilen (3) eter, izosetil polioksietilen (10) eter, lauril polioksietilen (3) eter, lauril polioksietilen (10) eter, Poloksamer-n (etoksile Polioksipropilen eter) (n=105, 124, 185, 237, 238, 338) , 407), vb.
2.1.5 Esterler
PEG-80 Gliseril Donyağı Ester, PEC-8PPG (Polipropilen Glikol)-3 Diizostearat, PEG-200 Hidrojenlenmiş Gliseril Palmitat, PEG-n (n=6, 8, 12) Balmumu, PEG -4 izostearat, PEG-n (n= 3, 4, 8, 150) distearat, PEG-18 gliseril oleat/kokoat, PEG-8 dioleat, PEG-200 Gliseril Stearat, PEG-n (n=28, 200) Gliseril Shea Yağı, PEG-7 Hidrojene Hint Yağı, PEG-40 Jojoba Yağı, PEG-2 Laurat, PEG-120 Metil glukoz dioleat, PEG-150 pentaeritritol stearat, PEG-55 propilen glikol oleat, PEG-160 sorbitan triizostearat, PEG-n (n=8, 75, 100) Stearat , PEG-150/Desil/SMDI Kopolimer (Polietilen Glikol-150/Desil/Metakrilat Kopolimer), PEG-150/Stearil/SMDI Kopolimer, PEG- 90. İzostearat, PEG-8PPG-3 Dilaurat, Setil Miristat, Setil Palmitat, C18 -36 Etilen Glikol Asit, Pentaeritritol Stearat, Pentaeritritol Behenat, Propilen Glikol Stearat, Behenil Ester, Setil Ester, Gliseril Tribehenat, Gliseril Trihidroksistearat, vb.
2.1.6 Amin oksit
Miristil amin oksit, izostearil aminopropil amin oksit, hindistancevizi yağı aminopropil amin oksit, buğday tohumu aminopropil amin oksit, soya fasulyesi aminopropil amin oksit, PEG-3 lauril amin oksit, vb.
2.2 Cinsiyet SAA
Setil Betain, Coco Aminosulfobetain, vb.
2.3 Anyonik SAA
Potasyum oleat, potasyum stearat vb.
2.4 Suda çözünen polimerler
2.4.1 Selüloz
Selüloz, selüloz sakızı, karboksimetil hidroksietil selüloz, setil hidroksietil selüloz, etil selüloz, hidroksietil selüloz, hidroksipropil selüloz, hidroksipropil metil selüloz, formazan Baz selüloz, karboksimetil selüloz vb.
2.4.2 Polioksietilen
PEG-n (n=5M, 9M, 23M, 45M, 90M, 160M), vb.
2.4.3 Poliakrilik asit
Akrilatlar/C10-30 Alkil Akrilat Çapraz Polimer, Akrilatlar/Setil Etoksi(20) İtakonat Kopolimer, Akrilatlar/Setil Etoksi(20) Metil Akrilatlar Kopolimer, Akrilatlar/Tetradesil Etoksi(25) Akrilat Kopolimer, Akrilatlar/Oktadesil Etoksil(20) İtakonat Kopolimer, Akrilatlar/Oktadekan Etoksi(20) Metakrilat Kopolimer, Akrilat/Okaril Etoksi(50) Akrilat Kopolimer, Akrilat/VA Çaprazpolimer, PAA (Poliakrilik Asit), Sodyum Akrilat/ Vinil izodekanoat çapraz bağlı polimer, Karbomer (poliakrilik asit) ve bunun sodyum tuzu, vb. .
2.4.4 Doğal kauçuk ve değiştirilmiş ürünleri
Aljinik asit ve bunun (amonyum, kalsiyum, potasyum) tuzları, pektin, sodyum hiyalüronat, guar zamkı, katyonik guar zamkı, hidroksipropil guar zamkı, kitre zamkı, karragenan ve bunun (kalsiyum, sodyum) tuzu, ksantan zamkı, sklerotin zamkı vb.
2.4.5 İnorganik polimerler ve bunların değiştirilmiş ürünleri
Magnezyum alüminyum silikat, silika, sodyum magnezyum silikat, hidratlı silika, montmorillonit, sodyum lityum magnezyum silikat, hektorit, stearil amonyum montmorillonit, stearil amonyum hektorit, kuaterner amonyum tuzu -90 montmorillonit, kuaterner amonyum -18 montmorillonit, kuaterner amonyum -18 hektorit, vb. .
2.4.6 Diğerleri
PVM/MA dekadien çapraz polimeri (polivinil metil eter/metil akrilat ve dekadienin çapraz bağlı polimeri), PVP (polivinilpirolidon), vb.
2.5 Yüzey Aktif Maddeler
2.5.1 Alkanolamidler
En yaygın olarak kullanılanı hindistan cevizi dietanolamididir. Alkanolamidler koyulaştırma açısından elektrolitlerle uyumludur ve en iyi sonuçları verir. Alkanolamidler
Kalınlaşma mekanizması, Newtonyen olmayan bir sıvı oluşturmak için anyonik yüzey aktif madde miselleri ile etkileşimdir. Çeşitli alkanolamidlerin performansları arasında büyük farklılıklar vardır ve bunların etkileri tek başına veya kombinasyon halinde kullanıldığında da farklıdır. Bazı makaleler farklı alkanolamidlerin kalınlaşma ve köpüklenme özelliklerini rapor etmektedir. Son zamanlarda alkanolamidlerin kozmetikte kullanıldıklarında kanserojen nitrozamin üretme potansiyeli taşıdığı rapor edilmiştir. Alkanolamidlerin safsızlıkları arasında potansiyel nitrozamin kaynakları olan serbest aminler bulunur. Kozmetiklerde alkanolamidlerin yasaklanıp yasaklanmayacağı konusunda kişisel bakım endüstrisinden şu anda resmi bir görüş bulunmuyor.
2.5.2 Eterler
Ana aktif madde olarak yağ alkolü polioksietilen eter sülfat (AES) içeren formülasyonda, uygun viskoziteyi ayarlamak için genellikle yalnızca inorganik tuzlar kullanılabilir. Araştırmalar bunun AES'te yüzey aktif madde çözeltisinin kalınlaşmasına önemli ölçüde katkıda bulunan sülfatsız yağ alkolü etoksilatlarının varlığından kaynaklandığını göstermiştir. Derinlemesine araştırma şunu buldu: En iyi rolü oynamak için ortalama etoksilasyon derecesi yaklaşık 3EO veya 10EO'dur. Ek olarak, yağ alkolü etoksilatlarının koyulaştırıcı etkisinin, ürünlerinde bulunan reaksiyona girmemiş alkollerin ve homologların dağılım genişliğiyle büyük ilgisi vardır. Homologların dağılımı daha geniş olduğunda ürünün koyulaştırma etkisi zayıf olur ve homologların dağılımı ne kadar dar olursa kalınlaştırma etkisi o kadar fazla elde edilebilir.
2.5.3 Esterler
En yaygın kullanılan koyulaştırıcılar esterlerdir. Son zamanlarda yurt dışında PEG-8PPG-3 diizostearat, PEG-90 diizostearat ve PEG-8PPG-3 dilaurat rapor edilmiştir. Bu tür koyulaştırıcı, esas olarak yüzey aktif madde sulu çözelti sisteminde kullanılan iyonik olmayan koyulaştırıcıya aittir. Bu koyulaştırıcılar kolayca hidrolize edilmez ve geniş bir pH ve sıcaklık aralığında stabil viskoziteye sahiptir. Şu anda en yaygın kullanılanı PEG-150 distearattır. Kıvam arttırıcı olarak kullanılan esterler genellikle nispeten büyük molekül ağırlıklarına sahiptirler, dolayısıyla polimer bileşiklerinin bazı özelliklerine sahiptirler. Kalınlaşma mekanizması, sulu fazda üç boyutlu bir hidrasyon ağının oluşması ve dolayısıyla yüzey aktif madde misellerinin dahil edilmesinden kaynaklanmaktadır. Bu tür bileşikler kozmetikte koyulaştırıcı olarak kullanılmalarının yanı sıra yumuşatıcı ve nemlendirici olarak da işlev görür.
2.5.4 Amin oksitler
Amin oksit, bir tür polar iyonik olmayan yüzey aktif maddedir ve şu şekilde karakterize edilir: sulu çözeltide, çözeltinin pH değeri farkından dolayı iyonik olmayan özellikler gösterir ve ayrıca güçlü iyonik özellikler de gösterebilir. Nötr veya alkali koşullar altında, yani pH 7'den büyük veya ona eşit olduğunda amin oksit, sulu çözeltide iyonlaşmamış bir hidrat olarak bulunur ve iyonlaşmazlık gösterir. Asidik çözeltide zayıf katyoniklik gösterir. Çözeltinin pH'ı 3'ten az olduğunda, amin oksidin katyonikliği özellikle belirgindir, bu nedenle farklı koşullar altında katyonik, anyonik, iyonik olmayan ve zwitteriyonik yüzey aktif maddelerle iyi çalışabilir. İyi uyumluluk ve sinerjik etki gösterir. Amin oksit etkili bir koyulaştırıcıdır. pH 6.4-7.5 olduğunda alkil dimetil amin oksit, bileşiğin viskozitesinin 13.5Pa.s-18Pa.s'ye ulaşmasını sağlayabilirken, alkil amidopropil dimetil oksit Aminler bileşiğin viskozitesini 34Pa.s-49Pa.s'ye kadar çıkarabilir, ve ikincisine tuz eklenmesi viskoziteyi azaltmayacaktır.
2.5.5 Diğerleri
Az sayıda betain ve sabun da koyulaştırıcı olarak kullanılabilir (bkz. Tablo 1). Kalınlaşma mekanizmaları diğer küçük moleküllerinkine benzer ve hepsi kalınlaştırıcı etkiyi yüzey aktif misellerle etkileşime girerek elde ederler. Sabunlar, çubuk kozmetiklerde koyulaştırma amacıyla kullanılabilir ve betain esas olarak yüzey aktif maddeli su sistemlerinde kullanılır.
2.6 Suda çözünür polimer koyulaştırıcı
Pek çok polimerik koyulaştırıcıyla kalınlaştırılan sistemler çözelti pH'ından veya elektrolit konsantrasyonundan etkilenmez. Ayrıca polimer koyulaştırıcıların istenilen viskoziteye ulaşabilmesi için daha az miktara ihtiyaçları vardır. Örneğin bir ürün, kütle oranı %3,0 olan hindistancevizi yağı dietanolamid gibi bir yüzey aktif madde koyulaştırıcı gerektirir. Aynı etkiyi elde etmek için yalnızca %0,5'lik düz polimer lifi yeterlidir. Suda çözünebilen polimer bileşiklerinin çoğu, kozmetik endüstrisinde yalnızca koyulaştırıcı olarak kullanılmaz, aynı zamanda süspansiyon maddeleri, dağıtıcı maddeler ve şekillendirici maddeler olarak da kullanılır.
2.6.1 Selüloz eter
Selüloz eter, su bazlı sistemlerde oldukça etkili bir koyulaştırıcıdır ve kozmetiğin çeşitli alanlarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Selüloz, tekrarlanan glikozit birimleri içeren doğal bir organik maddedir ve her glikozit birimi, içinden çeşitli türevlerin oluşabileceği 3 hidroksil grubu içerir. Selülozik koyulaştırıcılar, hidrasyonla şişen uzun zincirler yoluyla kalınlaşır ve selülozla kalınlaştırılmış sistem, bariz psödoplastik reolojik morfoloji sergiler. Kullanımın genel kütle oranı yaklaşık %1'dir.
2.6.2 Poliakrilik asit
Coodrich'in 1953 yılında Carbomer934'ü piyasaya sunmasından bu yana 40 yıl geçti ve artık bu yoğunlaştırıcı serisi için daha fazla seçenek var (bkz. Tablo 1). Poliakrilik asit koyulaştırıcıların nötrleştirme kalınlaştırması ve hidrojen bağı kalınlaştırması olmak üzere iki kalınlaştırma mekanizması vardır. Nötralizasyon ve koyulaştırma, asidik poliakrilik asit koyulaştırıcıyı nötralize ederek moleküllerini iyonize etmek ve polimerin ana zinciri boyunca negatif yükler oluşturmaktır. Aynı cinsiyetten gelen yükler arasındaki itme, moleküllerin düzleşmesini ve bir ağ oluşturacak şekilde açılmasını teşvik eder. Yapı kalınlaşma etkisine ulaşır; hidrojen bağı kalınlaştırması, poliakrilik asit koyulaştırıcının önce bir hidrasyon molekülü oluşturmak için suyla birleştirilmesi ve ardından kütle fraksiyonu %10-%20 olan (5 veya daha fazla etoksi grubuna sahip gibi) bir hidroksil donörü ile birleştirilmesidir. yüzey aktif maddeler), koyulaştırıcı bir etki elde etmek için bir ağ yapısı oluşturmak üzere sulu sistemdeki kıvırcık molekülleri çözmek üzere birleştirilir. Farklı pH değerleri, farklı nötrleştiriciler ve çözünür tuzların varlığı, yoğunlaştırma sisteminin viskozitesi üzerinde büyük etkiye sahiptir. pH değeri 5'ten küçük olduğunda pH değerinin artmasıyla birlikte viskozite de artar; pH değeri 5-10 olduğunda viskozite neredeyse değişmez; ancak pH değeri artmaya devam ettikçe yoğunlaştırma verimi tekrar düşecektir. Tek değerlikli iyonlar yalnızca sistemin yoğunlaştırma verimliliğini azaltırken, iki değerlikli veya üç değerlikli iyonlar yalnızca sistemi inceltmekle kalmaz, aynı zamanda içerik yeterli olduğunda çözünmeyen çökeltiler de üretebilir.
2.6.3 Doğal kauçuk ve değiştirilmiş ürünleri
Doğal kauçuk esas olarak kolajen ve polisakkaritleri içerir, ancak koyulaştırıcı olarak kullanılan doğal sakız esas olarak polisakkaritlerdir (bkz. Tablo 1). Yoğunlaştırma mekanizması, kalınlaştırma etkisini elde etmek için polisakkarit ünitesindeki üç hidroksil grubunun su molekülleri ile etkileşimi yoluyla üç boyutlu bir hidrasyon ağı yapısı oluşturmaktır. Sulu çözeltilerinin reolojik formları çoğunlukla Newtonyen olmayan akışkanlardır, ancak bazı seyreltik çözeltilerin reolojik özellikleri Newtonyen akışkanlara yakındır. Kalınlaştırıcı etkileri genellikle pH değeri, sıcaklık, konsantrasyon ve sistemdeki diğer çözünen maddelerin varlığı ile ilgilidir. Bu çok etkili bir koyulaştırıcıdır ve genel dozajı %0,1-%1,0'dır.
2.6.4 İnorganik polimerler ve bunların değiştirilmiş ürünleri
İnorganik polimer koyulaştırıcılar genellikle üç katmanlı katmanlı bir yapıya veya genişletilmiş bir kafes yapısına sahiptir. Ticari olarak en kullanışlı iki türü montmorillonit ve hektorittir. Yoğunlaşma mekanizması, inorganik polimer suda dağıldığında, içindeki metal iyonlarının levhadan difüze olması, hidrasyon ilerledikçe şişmesi ve son olarak katmanlı kristallerin tamamen ayrılması ve bunun sonucunda anyonik katmanlı katmanlı yapının oluşmasıdır. kristaller. ve şeffaf bir koloidal süspansiyondaki metal iyonları. Bu durumda lamel negatif yüzey yüküne sahiptir ve köşeleri kafes kırılma düzlemleri nedeniyle yüklenmektedir.
Gönderim zamanı: 26 Aralık 2022