Kuru Karışım Harçta Yeniden Dağıtılabilir Emülsiyon Tozu Mekanizması

Yeniden dağılabilir lateks tozu ve diğer inorganik yapıştırıcılar (çimento, sönmüş kireç, alçı, kil vb.) ve çeşitli agregalar, dolgu maddeleri ve diğer katkı maddeleri [hidroksipropil metilselüloz, polisakkarit (nişasta eter), elyaf Elyaf vb. gibi] yapılır. fiziksel karıştırma yoluyla kuru karıştırılmış harca dönüştürülür. Kuru toz harcı suya eklendiğinde ve karıştırıldığında, hidrofilik koruyucu kolloid ve mekanik kesme kuvvetinin etkisi altında, lateks tozu parçacıkları suya hızla dağılabilir; bu, yeniden dağılabilir lateks tozunu tam olarak oluşturmak için yeterlidir. film. Kauçuk tozunun bileşimi, harcın reolojik özellikleri ve çeşitli yapı özellikleri üzerinde farklı etkilere sahiptir: lateks tozunun yeniden dağıldığında suya afinitesi, lateks tozunun dağıldıktan sonra farklı viskoziteleri, hava içeriği üzerindeki etkisi Harcın dağılımı ve hava kabarcıklarının dağılımı, Kauçuk tozu ve diğer katkı maddeleri arasındaki etkileşim, farklı lateks tozlarının artan akışkanlık, artan tiksotropi ve artan viskozite etkilerine sahip olmasını sağlar.

Genel olarak, taze harcın işlenebilirliğini arttırmak için yeniden dağılabilir lateks tozunun mekanizmasının şöyle olduğuna inanılmaktadır: lateks tozunun, özellikle koruyucu kolloidin, dağıldığında suya afinitesi, bulamacın viskozitesini arttırır ve harcın kohezyonunu geliştirir. inşaat harcı.

Lateks tozu dispersiyonu içeren taze karıştırılmış harç oluşturulduktan sonra, suyun taban yüzeyi tarafından emilmesi, hidrasyon reaksiyonunun tüketilmesi ve havaya buharlaşması ile su yavaş yavaş azalacak, reçine parçacıkları yavaş yavaş yaklaşacak, arayüzey yavaş yavaş bulanıklaşacak ve reçineler yavaş yavaş birbirleriyle kaynaşacak. sonunda bir film halinde polimerize edildi. Polimer film oluşumu süreci üç aşamaya ayrılır. İlk aşamada polimer parçacıkları başlangıç ​​emülsiyonunda Brownian hareketi şeklinde serbestçe hareket eder. Su buharlaştıkça parçacıkların hareketi doğal olarak giderek daha fazla kısıtlanır ve su ile hava arasındaki arayüzey gerilimi onları yavaş yavaş birbirine hizalanmaya zorlar. İkinci aşamada, partiküller birbiriyle temas ettiğinde ağdaki su kılcal borular vasıtasıyla buharlaşır ve partiküllerin yüzeyine uygulanan yüksek kılcal gerilim, lateks kürelerin deformasyona uğramasına ve bunların birbirine kaynaşmasına neden olur ve kalan su gözenekleri doldurur ve film kabaca oluşturulur. Üçüncü, son aşama, polimer moleküllerinin difüzyonunun (bazen kendi kendine yapışma olarak adlandırılır) gerçek bir sürekli film oluşturmasına olanak tanır. Film oluşumu sırasında izole edilmiş hareketli lateks parçacıkları, yüksek çekme gerilimine sahip yeni bir film fazında birleşir. Açıkçası, yeniden dağılabilir polimer tozunun sertleştirilmiş harç içinde bir film oluşturmasını sağlamak için, minimum film oluşturma sıcaklığının (MFT) harcın sertleşme sıcaklığından daha düşük olmasını sağlamak gerekir.

Kolloidler – polivinil alkol, polimer film sisteminden ayrılmalıdır. Alkali çimento harcı sisteminde bu bir sorun değildir, çünkü polivinil alkol, çimento hidrasyonuyla üretilen alkali tarafından sabunlaştırılacak ve kuvars malzemenin adsorpsiyonu, hidrofilik koruyucu kolloid olmadan polivinil alkolü sistemden kademeli olarak ayıracaktır. Kendisi suda çözünmeyen, yeniden dağılabilir lateks tozunun tek seferlik dispersiyonu ile oluşturulan film, yalnızca kuru koşullarda değil, aynı zamanda uzun süreli suya daldırma koşullarında da işlev görebilir. Elbette alçı veya sadece dolgu maddesi içeren sistemler gibi alkali olmayan sistemlerde, çünkü bu sistemler uzun süreli su için kullanılmadığında, son polimer filmde kısmen polivinil alkol bulunur ve bu da filmin suya direncini etkiler. daldırma ve polimer hâlâ kendine özgü mekanik özelliklere sahiptir ve yeniden dağılabilir polimer tozu bu sistemlerde hâlâ kullanılabilir.

Polimer filmin son oluşumu ile kürlenmiş harçta inorganik ve organik bağlayıcı yapılardan oluşan bir sistem yani hidrolik malzemelerden oluşan kırılgan ve sert bir iskelet oluşur ve yeniden dağılabilen lateks tozu boşluk ile boşluk arasında bir film oluşturur. katı yüzey. esnek ağ. Lateks tozunun oluşturduğu polimer reçine filminin gerilme mukavemeti ve yapışması arttırılır. Polimerin esnekliği nedeniyle deformasyon kabiliyeti çimento taşının sert yapısından çok daha yüksektir, harcın deformasyon performansı iyileştirilir ve stresi dağıtma etkisi büyük ölçüde iyileştirilir, böylece harcın çatlama direnci artar. .

Yeniden dağılabilir lateks tozu içeriğinin artmasıyla birlikte tüm sistem plastiğe doğru gelişir. Yüksek lateks tozu içeriği durumunda, kürlenmiş harçtaki polimer fazı yavaş yavaş inorganik hidratasyon ürünü fazını aşar ve harç niteliksel bir değişime uğrayarak bir elastomer haline gelirken, çimentonun hidratasyon ürünü bir “dolgu maddesi” haline gelir. “. Yeniden dağılabilir lateks tozu ile modifiye edilmiş harcın çekme mukavemeti, elastikiyeti, esnekliği ve kapatılabilirliği iyileştirilmiştir. Yeniden dağılabilir lateks tozunun harmanlanması, polimer filmin (lateks film) gözenek duvarlarının bir kısmını oluşturmasına ve oluşturmasına olanak tanır, böylece harcın oldukça gözenekli yapısını sızdırmaz hale getirir. Lateks membran, harca tutturulduğu yerde gerilim uygulayan, kendi kendine esneyen bir mekanizmaya sahiptir. Bu iç kuvvetler sayesinde harcın bir bütün olarak muhafaza edilmesi sağlanır ve böylece harcın yapışma mukavemeti artar. Oldukça esnek ve oldukça elastik polimerlerin varlığı, harcın esnekliğini ve elastikiyetini artırır.

Akma gerilimi ve kopma mukavemetindeki artışın mekanizması şu şekildedir: Bir kuvvet uygulandığında, gelişmiş esneklik ve elastikiyet nedeniyle mikro çatlaklar daha yüksek gerilimlere ulaşılana kadar ertelenir. Ek olarak, iç içe geçmiş polimer alanları aynı zamanda mikro çatlakların nüfuz eden çatlaklar halinde birleşmesini de engeller. Bu nedenle yeniden dağılabilir polimer tozu, malzemenin kopma gerilimini ve kopma gerilimini artırır.

Polimer modifiyeli harçtaki polimer filmin harcın sertleşmesi üzerinde çok önemli bir etkisi vardır. Ara yüzeyde dağıtılan yeniden dağılabilir lateks tozu, dağıldıktan ve film oluşturduktan sonra başka bir önemli rol oynar, bu da temas eden malzemelere yapışmayı arttırmaktır. Toz polimer modifiyeli fayans yapıştırma harcının ve fayans arayüzünün mikro yapısında, polimerin oluşturduğu film, son derece düşük su emme özelliğine sahip vitrifiye fayanslar ile çimento harcı matrisi arasında bir köprü oluşturur. İki farklı malzeme arasındaki temas bölgesi, büzülme çatlaklarının oluşması ve yapışma kaybına yol açması açısından özellikle yüksek riskli bir alandır. Bu nedenle lateks filmlerin rötre çatlaklarını iyileştirme özelliği fayans yapıştırıcıları için büyük önem taşımaktadır.

Aynı zamanda, etilen içeren yeniden dağılabilir lateks tozu, organik substratlara, özellikle de polivinil klorür ve polistiren gibi benzer malzemelere daha üstün bir yapışma özelliğine sahiptir. Konu maskelere gelince buna iyi bir örnek verilebilir.