Ang polyanionic cellulose (PAC) at sodium carboxymethyl cellulose (CMC) ay dalawang uri ng cellulose ethers na may magkatulad na istruktura at katangian ng kemikal, ngunit naiiba sa ilang pangunahing aspeto.

Ang PAC ay isang water-soluble cellulose ether na may mataas na antas ng substitution, ibig sabihin, ang malaking bilang ng mga carboxymethyl group ay nakakabit sa cellulose backbone. Ang PAC ay karaniwang ginagamit bilang viscosifier at fluid loss reducer sa mga oil drilling fluid dahil sa mahusay nitong pagpapanatili ng tubig, katatagan, at pampalapot na katangian.

Ang CMC, sa kabilang banda, ay isang water-soluble cellulose ether na malawakang ginagamit bilang pampalapot, binder, at stabilizer sa iba't ibang industriya, kabilang ang pagkain, parmasyutiko, kosmetiko, at paggawa ng papel. Ang CMC ay ginawa sa pamamagitan ng reaksyon ng selulusa na may monochloroacetic acid upang ipasok ang mga grupong carboxymethyl sa cellulose backbone. Ang antas ng pagpapalit ng CMC ay mas mababa kaysa sa PAC, ngunit nagbibigay pa rin ito ng mahusay na pagpapanatili ng tubig, katatagan, at mga katangian ng pampalapot.

Bagaman ang parehong PAC at CMC ay mga cellulose eter na may katulad na mga katangian, naiiba sila sa ilang mga pangunahing aspeto. Halimbawa, ang PAC ay karaniwang ginagamit sa industriya ng pagbabarena ng langis dahil sa mataas na antas ng pagpapalit nito at mahusay na mga katangian ng pagbabawas ng pagkawala ng likido, habang ang CMC ay ginagamit sa mas malawak na hanay ng mga industriya dahil sa mas mababang antas ng pagpapalit at versatility nito sa iba't ibang aplikasyon.

Sa pangkalahatan, ang PAC at CMC ay parehong mahalagang mga cellulose eter na may mga natatanging katangian at aplikasyon. Habang ang PAC ay pangunahing ginagamit sa industriya ng pagbabarena ng langis, ang CMC ay may mas malawak na hanay ng mga aplikasyon sa iba't ibang mga industriya dahil sa kanyang versatility at mas mababang antas ng pagpapalit.