Efekt zagęszczania eteru celulozy zależy od: stopnia polimeryzacji eteru celulozy, stężenia roztworu, szybkości ścinania, temperatury i innych warunków. Właściwości żelujące roztworu są właściwością alkilocelulozy i jej modyfikowanych pochodnych. Właściwości żelujące zależą od stopnia podstawienia, stężenia roztworu i dodatków. W przypadku pochodnych modyfikowanych hydroksyalkilem właściwości żelu są również związane ze stopniem modyfikacji hydroksyalkilu. W przypadku MC i HPMC o niskiej lepkości można przygotować roztwór 10% -15%, MC i HPMC o średniej lepkości można przygotować roztwór 5% -10%, podczas gdy MC i HPMC o wysokiej lepkości można przygotować tylko roztwór 2% -3% i zwykle Klasyfikacja lepkości eteru celulozy jest również klasyfikowana według 1% -2% roztworu.
Eter celulozy o wysokiej masie cząsteczkowej ma wysoką skuteczność zagęszczania. W roztworze o tym samym stężeniu polimery o różnych masach cząsteczkowych mają różną lepkość. Wysoki stopień. Docelową lepkość można osiągnąć jedynie poprzez dodanie dużej ilości eteru celulozy o niskiej masie cząsteczkowej. Jego lepkość w niewielkim stopniu zależy od szybkości ścinania, a wysoka lepkość osiąga lepkość docelową, a wymagana ilość dodatku jest niewielka, a lepkość zależy od wydajności zagęszczania. Dlatego, aby uzyskać określoną konsystencję, należy zapewnić odpowiednią ilość eteru celulozy (stężenie roztworu) i lepkość roztworu. Temperatura żelu roztworu również maleje liniowo wraz ze wzrostem stężenia roztworu, a po osiągnięciu określonego stężenia żeluje w temperaturze pokojowej. Stężenie żelowania HPMC jest stosunkowo wysokie w temperaturze pokojowej.
Konsystencję można również regulować dobierając wielkość cząstek i dobierając etery celulozy o różnym stopniu modyfikacji. Tzw. modyfikacja polega na wprowadzeniu pewnego stopnia podstawienia grup hydroksyalkilowych na strukturę szkieletową MC. Zmieniając względne wartości podstawienia dwóch podstawników, to znaczy względne wartości podstawienia DS i ms grup metoksylowych i hydroksyalkilowych, o których często mówimy. Różne wymagania dotyczące wydajności eteru celulozy można uzyskać zmieniając względne wartości podstawienia dwóch podstawników.
Związek pomiędzy konsystencją a modyfikacją: dodatek eteru celulozy wpływa na zużycie wody przez zaprawę, zmiana stosunku wody do spoiwa wody i cementu powoduje efekt zagęszczania, im większe dozowanie, tym większe zużycie wody.
Etery celulozy stosowane w sproszkowanych materiałach budowlanych muszą szybko rozpuszczać się w zimnej wodzie i zapewniać odpowiednią konsystencję układu. Przy określonej szybkości ścinania nadal staje się kłaczkowatym i koloidalnym blokiem, co jest produktem niskiej jakości lub niskiej jakości.
Istnieje również dobra liniowa zależność pomiędzy konsystencją zaczynu cementowego a dawką eteru celulozy. Eter celulozy może znacznie zwiększyć lepkość zaprawy. Im większa dawka, tym bardziej oczywisty efekt. Wodny roztwór eteru celulozy o dużej lepkości ma wysoką tiksotropię, która jest również główną cechą eteru celulozy. Wodne roztwory polimerów MC mają zwykle płynność pseudoplastyczną i nietiksotropową poniżej temperatury żelu, ale właściwości płynięcia Newtona przy niskich prędkościach ścinania. Pseudoplastyczność wzrasta wraz z masą cząsteczkową lub stężeniem eteru celulozy, niezależnie od rodzaju podstawnika i stopnia podstawienia. Dlatego etery celulozy o tej samej klasie lepkości, niezależnie od MC, HPMC, HEMC, zawsze będą wykazywać te same właściwości reologiczne, o ile stężenie i temperatura będą utrzymywane na stałym poziomie.
Pod wpływem podwyższonej temperatury tworzą się żele strukturalne i następuje przepływ silnie tiksotropowy. Etery celulozy o wysokim stężeniu i niskiej lepkości wykazują tiksotropię nawet poniżej temperatury żelu. Właściwość ta ma ogromne znaczenie przy regulacji wyrównania i ugięcia w konstrukcji zaprawy budowlanej. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że im wyższa lepkość eteru celulozy, tym lepsza retencja wody, jednak im wyższa lepkość, tym większa względna masa cząsteczkowa eteru celulozy i odpowiadające temu zmniejszenie jego rozpuszczalności, co ma negatywny wpływ na stężenie zaprawy i właściwości użytkowe konstrukcji. Im wyższa lepkość, tym wyraźniejsze jest działanie zagęszczające zaprawę, jednak nie jest ono całkowicie proporcjonalne. Niektóre lepkości średnie i niskie, ale modyfikowany eter celulozy ma lepszą wydajność w poprawianiu wytrzymałości strukturalnej mokrej zaprawy. Wraz ze wzrostem lepkości poprawia się retencja wody w eterze celulozy.
Czas publikacji: 16 lutego 2023 r