Celuloza polianionowa (PAC) i karboksymetyloceluloza sodowa (CMC) to dwa rodzaje eterów celulozy, które mają podobne struktury chemiczne i właściwości, ale różnią się w niektórych kluczowych aspektach.

PAC to rozpuszczalny w wodzie eter celulozy o wysokim stopniu podstawienia, co oznacza, że ​​do szkieletu celulozy przyłączona jest duża liczba grup karboksymetylowych. PAC jest powszechnie stosowany jako środek zwiększający lepkość i zmniejszający utratę płynu w płuczkach wiertniczych ze względu na jego doskonałe właściwości zatrzymywania wody, stabilność i zagęszczanie.

Z kolei CMC to rozpuszczalny w wodzie eter celulozy, który jest szeroko stosowany jako zagęszczacz, spoiwo i stabilizator w różnych gałęziach przemysłu, w tym w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, kosmetycznym i papierniczym. CMC wytwarza się w reakcji celulozy z kwasem monochlorooctowym w celu wprowadzenia grup karboksymetylowych do szkieletu celulozy. Stopień podstawienia CMC jest niższy niż PAC, ale nadal zapewnia dobrą retencję wody, stabilność i właściwości zagęszczające.

Chociaż zarówno PAC, jak i CMC są eterami celulozy o podobnych właściwościach, różnią się one w niektórych kluczowych aspektach. Na przykład PAC jest zwykle stosowany w przemyśle wiertniczym ze względu na wysoki stopień substytucji i doskonałe właściwości zmniejszające straty płynu, podczas gdy CMC jest stosowany w szerszej gamie gałęzi przemysłu ze względu na niższy stopień substytucji i wszechstronność w różnych zastosowaniach.

Ogólnie rzecz biorąc, PAC i CMC są ważnymi eterami celulozy o unikalnych właściwościach i zastosowaniach. Podczas gdy PAC jest stosowany głównie w przemyśle wiertniczym, CMC ma szerszy zakres zastosowań w różnych gałęziach przemysłu ze względu na swoją wszechstronność i niższy stopień substytucji.