Im wyższa lepkość hydroksypropylometylocelulozy, tym lepsza zdolność zatrzymywania wody. Lepkość jest ważnym parametrem wydajności HPMC. Obecnie różni producenci HPMC stosują różne metody i przyrządy do pomiaru lepkości HPMC. Główne metody to Haake Rotovisko, Hoppler, Ubbelohde i Brookfield.
W przypadku tego samego produktu wyniki lepkości mierzone różnymi metodami znacznie się różnią, a niektóre są nawet dwukrotnie większe. Dlatego porównując lepkości, należy to zrobić pomiędzy tymi samymi metodami testowymi, w tym temperaturą, wrzecionem itp.
Jeśli chodzi o wielkość cząstek, im drobniejsze cząstki, tym lepsza retencja wody. Kiedy duże cząstki eteru celulozy wejdą w kontakt z wodą, powierzchnia natychmiast rozpuszcza się, tworząc żel, który otula materiał i uniemożliwia ciągłe wnikanie cząsteczek wody. . W dużym stopniu wpływa to na efekt zatrzymywania wody w eterze celulozy, a rozpuszczalność jest jednym z czynników przy wyborze eteru celulozy. Rozdrobnienie jest również ważnym wskaźnikiem wydajności eteru metylocelulozowego. MC stosowany w suchej zaprawie musi być sypki, o niskiej zawartości wilgoci, a rozdrobnienie wymaga również, aby od 20% do 60% wielkości cząstek było mniejsze niż 63 um. Rozdrobnienie wpływa na rozpuszczalność eteru hydroksypropylometylocelulozy. Gruby MC jest zwykle ziarnisty i łatwo rozpuszczalny w wodzie bez zbrylania, ale szybkość rozpuszczania jest bardzo powolny, dlatego nie nadaje się do stosowania w suchej zaprawie. W suchej zaprawie MC jest rozproszony w materiałach cementowych, takich jak kruszywo, drobny wypełniacz i cement. Tylko wystarczająco drobne proszki zapobiegną zbrylaniu się eteru metylocelulozowego po zmieszaniu z wodą. Gdy MC dodaje wodę w celu rozpuszczenia agregatów, trudno jest je zdyspergować i rozpuścić. MC o grubszym rozdrobnieniu nie tylko powoduje odpady, ale także zmniejsza lokalną wytrzymałość zaprawy. Kiedy tego typu sucha zaprawa jest wykonywana na dużej powierzchni, prędkość utwardzania lokalnej suchej zaprawy jest znacznie zmniejszona i pojawiają się pęknięcia z powodu różnych czasów utwardzania. W przypadku zapraw natryskowych o konstrukcji mechanicznej wymagane jest większe rozdrobnienie ze względu na krótszy czas mieszania.
Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa lepkość, tym lepszy efekt zatrzymywania wody. Jednak im wyższa lepkość i masa cząsteczkowa MC, tym odpowiedni spadek rozpuszczalności, co ma negatywny wpływ na wytrzymałość i właściwości konstrukcyjne zaprawy. Im większa lepkość, tym wyraźniejsze jest działanie zagęszczające zaprawy, jednak nie jest ono proporcjonalne. Im wyższa lepkość, tym lepka jest mokra zaprawa. Podczas budowy przykleja się do skrobaka i charakteryzuje się dużą przyczepnością do podłoża. Jednak niewiele robi to, aby zwiększyć wytrzymałość strukturalną samej mokrej zaprawy. Podczas procesu budowy działanie zapobiegające uginaniu się nie było oczywiste. Natomiast niektóre modyfikowane etery metylocelulozy o niskiej lepkości mają doskonałe właściwości poprawiające wytrzymałość strukturalną mokrych zapraw.
Im większa ilość eteru celulozy dodana do zaprawy, tym lepsza zdolność zatrzymywania wody, a im wyższa lepkość, tym lepsza zdolność zatrzymywania wody.
Rozdrobnienie HPMC ma również pewien wpływ na retencję wody. Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku eterów metylocelulozowych o tej samej lepkości, ale różnym stopniu rozdrobnienia, gdy dodana ilość jest taka sama, im drobniejsze jest rozdrobnienie, tym lepszy efekt zatrzymywania wody.
Retencja wody w HPMC jest również powiązana z temperaturą stosowania. Retencja wody w eterze metylocelulozowym zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury. Jednakże w rzeczywistych zastosowaniach materiałowych sucha zaprawa jest często wykonywana na gorących podłożach o wysokich temperaturach (powyżej 40 stopni) w wielu środowiskach, takich jak szpachlowanie ścian zewnętrznych w letnim słońcu, co często przyspiesza krzepnięcie cementu i odbarwianie cementu. cement. hartowanie. Sucha zaprawa. Spadek zatrzymywania wody jasno pokazuje, że będzie to miało wpływ na urabialność i odporność na pękanie, przy czym szczególnie istotne jest ograniczenie wpływu czynników temperaturowych w takich warunkach. Chociaż dodatki eterowe metylohydroksyetylocelulozy są obecnie uważane za awangardę rozwoju technologicznego, ich zależność od temperatury może w dalszym ciągu prowadzić do osłabienia właściwości suchej zaprawy. Chociaż zwiększono dawkę metylohydroksyetylocelulozy (formuła Xia), przetwarzalność i odporność na pękanie w dalszym ciągu nie spełniały potrzeb użytkowych. Dzięki specjalnym zabiegom, takim jak zwiększenie stopnia eteryfikacji itp., MC może utrzymać lepszą retencję wody w wyższych temperaturach, zapewniając w ten sposób lepszą wydajność w trudnych warunkach.
Czas publikacji: 06 lutego 2024 r