Klej do płytek jest obecnie jednym z największych zastosowań specjalnych zapraw mieszanych na sucho. Jest to rodzaj cementu stanowiącego główny materiał cementowy, uzupełniony o sortowane kruszywa, środki zatrzymujące wodę, środki zwiększające wczesną wytrzymałość, proszek lateksowy i inne dodatki organiczne lub nieorganiczne. mieszanina. Zwykle przed użyciem wystarczy go zmieszać z wodą. W porównaniu ze zwykłą zaprawą cementową może znacznie poprawić siłę wiązania pomiędzy materiałem okładzinowym a podłożem, ma dobrą antypoślizgowość oraz doskonałą wodoodporność i odporność na ciepło. A zalety odporności na cykl zamrażania i rozmrażania, stosowane głównie do wklejania wewnętrznych i zewnętrznych płytek ściennych budynków, płytek podłogowych i innych materiałów dekoracyjnych, szeroko stosowanych w ścianach wewnętrznych i zewnętrznych, podłogach, łazienkach, kuchniach i innych miejscach dekoracji architektonicznych, to obecnie najpopularniejszy materiał do klejenia płytek ceramicznych.
Zwykle oceniając działanie kleju do płytek, zwracamy uwagę nie tylko na jego właściwości użytkowe i właściwości przeciwpoślizgowe, ale także na jego wytrzymałość mechaniczną i czas otwierania.Eter celulozyw kleju do płytek nie tylko wpływa na właściwości reologiczne kleju do porcelany, takie jak płynność działania, przyklejanie się noża itp., ale ma również silny wpływ na właściwości mechaniczne kleju do płytek. Wpływ na czas otwierania kleju do płytek
Kiedy proszek emulsyjny i eter celulozy współistnieją w mokrej zaprawie, niektóre dane pokazują, że proszek emulsyjny ma silniejszą energię kinetyczną do przyłączania się do produktów hydratacji cementu, a eter celulozy występuje w większej ilości w płynie międzywęzłowym, co wpływa na większą lepkość zaprawy i czas wiązania. Napięcie powierzchniowe eteru celulozy jest wyższe niż w przypadku proszku emulsyjnego, a większe wzbogacenie eteru celulozy na granicy zaprawy będzie korzystne dla tworzenia wiązań wodorowych pomiędzy powierzchnią podłoża a eterem celulozy.
W mokrej zaprawie woda w zaprawie odparowuje, a na powierzchni zostaje wzbogacony eter celulozy, a na powierzchni zaprawy w ciągu 5 minut utworzy się film, który zmniejszy późniejszą szybkość parowania, im więcej wody będzie usunięty z grubszej zaprawy Część migruje do cieńszej warstwy zaprawy, a powstały na początku film ulega częściowemu rozpuszczeniu, a migracja wody spowoduje większe wzbogacenie eteru celulozy na powierzchni zaprawy.
Dlatego też tworzenie się filmu eteru celulozy na powierzchni zaprawy ma duży wpływ na właściwości użytkowe zaprawy.
1) Utworzony film jest zbyt cienki i rozpuści się dwukrotnie, co nie będzie w stanie ograniczyć parowania wody i zmniejszyć wytrzymałości.
2) Utworzona powłoka jest zbyt gruba, stężenie eteru celulozy w płynie międzywęzłowym zaprawy jest wysokie, a lepkość jest wysoka, dlatego nie jest łatwo przerwać warstwę powierzchniową podczas wklejania płytek.
Można zauważyć, że właściwości błonotwórcze eteru celulozy mają większy wpływ na czas otwarty. Rodzaj eteru celulozy (HPMC, HEMC, MC itp.) i stopień eteryfikacji (stopień podstawienia) bezpośrednio wpływają na właściwości błonotwórcze eteru celulozy oraz twardość i wytrzymałość folii.
Oprócz nadawania zaprawie wyżej wymienionych korzystnych właściwości, eter celulozy opóźnia również kinetykę hydratacji cementu. Ten efekt opóźniający wynika głównie z adsorpcji cząsteczek eteru celulozy na różnych fazach mineralnych w uwodnionym systemie cementowym, ale ogólnie rzecz biorąc, panuje zgoda co do tego, że cząsteczki eteru celulozy są adsorbowane głównie na wodzie, takiej jak CSH i wodorotlenek wapnia. W produktach chemicznych rzadko jest adsorbowany na pierwotnej fazie mineralnej klinkieru. Ponadto eter celulozy zmniejsza ruchliwość jonów (Ca2+, SO42-,…) w roztworze porów ze względu na wzrost lepkości roztworu porów, co dodatkowo opóźnia proces hydratacji.
Lepkość jest kolejnym ważnym parametrem, który reprezentuje właściwości chemiczne eteru celulozy. Jak wspomniano powyżej, lepkość wpływa głównie na zdolność zatrzymywania wody, a także ma istotny wpływ na urabialność świeżej zaprawy. Jednakże badania eksperymentalne wykazały, że lepkość eteru celulozy nie ma prawie żadnego wpływu na kinetykę hydratacji cementu. Masa cząsteczkowa ma niewielki wpływ na uwodnienie, a maksymalna różnica między różnymi masami cząsteczkowymi wynosi tylko 10 minut. Dlatego masa cząsteczkowa nie jest kluczowym parametrem kontrolującym hydratację cementu.
„Zastosowanie eteru celulozy w suchych zaprawach na bazie cementu” wskazano, że opóźnienie eteru celulozy zależy od jego struktury chemicznej. Ogólny trend jest taki, że w przypadku MHEC im wyższy stopień metylacji, tym mniejsze działanie opóźniające eteru celulozy. Ponadto efekt opóźniający podstawienia hydrofilowego (takiego jak podstawienie HEC) jest silniejszy niż efekt podstawienia hydrofobowego (takiego jak podstawienie MH, MHEC, MHPC). Na działanie opóźniające eteru celulozy wpływają głównie dwa parametry: rodzaj i ilość grup podstawnikowych.
Eksperymenty systemowe wykazały również, że zawartość podstawników odgrywa ważną rolę w wytrzymałości mechanicznej klejów do płytek. W przypadku HPMC wymagany jest pewien stopień zasilania, aby zapewnić jego rozpuszczalność w wodzie i przepuszczalność światła. Zawartość podstawników określa również siłę HPMC. Temperatura żelu determinuje także środowisko stosowania HPMC. W pewnym zakresie wzrost zawartości grup metoksylowych będzie powodował tendencję spadkową wytrzymałości na wyciąganie, natomiast wzrost zawartości grup hydroksypropoksylowych będzie prowadził do zmniejszenia wytrzymałości na wyciąganie. tendencja wzrostowa. Podobny efekt występuje w przypadku godzin otwarcia.
Tendencja zmian wytrzymałości mechanicznej w warunkach czasu otwartego jest zgodna z tendencją w normalnych warunkach temperaturowych. HPMC o wysokiej zawartości metoksylu (DS) i niskiej zawartości hydroksypropoksylu (MS) ma dobrą wytrzymałość powłoki, ale odwrotnie, wpływa na mokrą zaprawę. właściwości zwilżające materiał.
Czas publikacji: 12 grudnia 2022 r