Wpływ eteru celulozy na właściwości użytkowe zaprawy samopoziomującej

Zaprawa samopoziomująca może pod wpływem własnego ciężaru stworzyć na podłożu płaski, gładki i mocny fundament do układania lub klejenia innych materiałów, a jednocześnie może wykonywać wydajne i wielkoformatowe prace budowlane. Dlatego bardzo istotnym aspektem zaprawy samopoziomującej jest wysoka płynność. Ponadto musi mieć pewną zdolność zatrzymywania wody i siłę wiązania, brak zjawiska segregacji wody oraz posiadać właściwości izolacji cieplnej i niskiego wzrostu temperatury.

Ogólnie rzecz biorąc, zaprawa samopoziomująca wymaga dobrej płynności, ale płynność rzeczywistej zaczynu cementowego wynosi zwykle tylko 10-12 cm; eter celulozy jest głównym dodatkiem do gotowych zapraw, chociaż jego ilość jest bardzo mała, może znacznie poprawić właściwości użytkowe zaprawy, może poprawić konsystencję, wydajność roboczą, przyczepność i zdolność zatrzymywania wody przez zaprawę. Odgrywa bardzo ważną rolę w dziedzinie zapraw towarowych.

1. Mobilność

Eter celulozy ma istotny wpływ na retencję wody, konsystencję i właściwości konstrukcyjne zaprawy samopoziomującej. Zwłaszcza w przypadku zaprawy samopoziomującej płynność jest jednym z głównych wskaźników oceny właściwości samopoziomujących. Przy założeniu zapewnienia prawidłowego składu zaprawy płynność zaprawy można regulować poprzez zmianę ilości eteru celulozy. Jeżeli jednak dozowanie będzie zbyt duże, płynność zaprawy ulegnie zmniejszeniu, dlatego też dozowanie eteru celulozy należy kontrolować w rozsądnym zakresie.

2. Zatrzymywanie wody

Retencja wody w zaprawie jest ważnym wskaźnikiem mierzącym stabilność wewnętrznych składników świeżo wymieszanej zaprawy cementowej. Aby w pełni przeprowadzić reakcję hydratacji materiału żelowego, odpowiednia ilość eteru celulozy może utrzymać wilgoć w zaprawie przez długi czas. Ogólnie rzecz biorąc, stopień zatrzymywania wody w zawiesinie wzrasta wraz ze wzrostem zawartości eteru celulozy. Efekt zatrzymywania wody przez eter celulozy może zapobiegać zbyt szybkiemu wchłanianiu przez podłoże zbyt dużej ilości wody i utrudniać odparowywanie wody, aby zapewnić, że środowisko zaczynu zapewnia wystarczającą ilość wody do hydratacji cementu. Ponadto lepkość eteru celulozy ma również duży wpływ na retencję wody w zaprawie. Im wyższa lepkość, tym lepsza retencja wody. Ogólnie rzecz biorąc, eter celulozy o lepkości 400 mpa.s jest najczęściej stosowany w zaprawie samopoziomującej, co może poprawić właściwości wyrównujące zaprawy i zwiększyć zwartość zaprawy.

3. Ustawianie czasu

Eter celulozy ma pewne działanie opóźniające działanie zaprawy. Wraz ze wzrostem zawartości eteru celulozy czas wiązania zaprawy wydłuża się. Opóźniające działanie eteru celulozy na zaczyn cementowy zależy głównie od stopnia podstawienia grupy alkilowej i ma niewiele wspólnego z jego masą cząsteczkową. Im mniejszy stopień podstawienia alkilem, tym większa zawartość grup hydroksylowych i tym bardziej oczywisty efekt opóźniający. Im wyższa zawartość eteru celulozy, tym bardziej oczywisty jest opóźniający wpływ złożonej warstwy folii na wczesną hydratację cementu, zatem efekt opóźniający jest również bardziej oczywisty.

4. Wytrzymałość na zginanie i wytrzymałość na ściskanie

Zwykle wytrzymałość jest jednym z ważnych wskaźników oceny wpływu utwardzania materiałów cementowych na bazie cementu na mieszaninę. Wraz ze wzrostem zawartości eteru celulozy zmniejsza się wytrzymałość zaprawy na ściskanie i zginanie.

5. Siła wiązania

Eter celulozy ma duży wpływ na przyczepność zaprawy. Eter celulozy tworzy film polimerowy z efektem uszczelniającym pomiędzy cząstkami hydratacji cementu w układzie fazy ciekłej, co powoduje, że w filmie polimerowym znajduje się więcej wody na zewnątrz cząstek cementu, co sprzyja całkowitemu uwodnieniu cementu, poprawiając w ten sposób wiązanie wytrzymałość pasty po stwardnieniu. Jednocześnie odpowiednia ilość eteru celulozy zwiększa plastyczność i elastyczność zaprawy, zmniejsza sztywność strefy przejściowej pomiędzy zaprawą a podłożem oraz zmniejsza zdolność poślizgową pomiędzy fazami. W pewnym stopniu poprawia się przyczepność zaprawy do podłoża. Dodatkowo, w związku z obecnością w zaczynie cementowym eteru celulozy, pomiędzy cząstkami zaprawy a produktem hydratacji tworzy się specjalna strefa przejściowa i warstwa pośrednia. Ta warstwa stykowa sprawia, że ​​strefa przejściowa staje się bardziej elastyczna i mniej sztywna, dzięki czemu zaprawa ma dużą siłę wiązania.