Wpływ temperatury otoczenia na urabialność gipsu modyfikowanego eterem celulozy

Zachowanie gipsu modyfikowanego eterem celulozy w różnych temperaturach otoczenia jest bardzo różne, ale jego mechanizm nie jest jasny. Badano wpływ eteru celulozy na parametry reologiczne i retencję wody zaczynów gipsowych w różnych temperaturach otoczenia. Zmierzono średnicę hydrodynamiczną eteru celulozy w fazie ciekłej metodą dynamicznego rozpraszania światła i zbadano mechanizm wpływu. Wyniki pokazują, że eter celulozy dobrze zatrzymuje wodę i zagęszcza gips. Wraz ze wzrostem zawartości eteru celulozy wzrasta lepkość zaczynu i wzrasta zdolność zatrzymywania wody. Jednakże wraz ze wzrostem temperatury zdolność zatrzymywania wody przez modyfikowane zaczyny gipsowe w pewnym stopniu maleje, a także zmieniają się parametry reologiczne. Biorąc pod uwagę, że asocjacja koloidu eteru celulozy może zatrzymywać wodę poprzez blokowanie kanału transportu wody, wzrost temperatury może prowadzić do rozpadu asocjacji o dużej objętości wytwarzanej przez eter celulozy, zmniejszając w ten sposób retencję wody i wydajność roboczą modyfikowanego gipsu.

Słowa kluczowe:gips; eter celulozy; Temperatura; Zatrzymywanie wody; reologia

0. Wprowadzenie

Gips, jako rodzaj materiału przyjaznego dla środowiska, o dobrych właściwościach konstrukcyjnych i fizycznych, znajduje szerokie zastosowanie w projektach wykończeniowych. Przy stosowaniu materiałów na bazie gipsu zwykle dodaje się środek zatrzymujący wodę w celu modyfikacji zaczynu, aby zapobiec utracie wody w procesie hydratacji i utwardzania. Eter celulozy jest obecnie najpopularniejszym środkiem zatrzymującym wodę. Ponieważ jonowy CE będzie reagował z Ca2+, często stosuje się niejonowy CE, taki jak: eter hydroksypropylometylocelulozy, eter hydroksyetylometylocelulozy i eter metylocelulozy. Ważne jest zbadanie właściwości gipsu modyfikowanego eterem celulozy w celu lepszego zastosowania gipsu w inżynierii dekoracyjnej.

Eter celulozy jest związkiem wielkocząsteczkowym wytwarzanym w reakcji celulozy alkalicznej i środka eteryfikującego w określonych warunkach. Niejonowy eter celulozy stosowany w budownictwie ma dobre właściwości dyspergujące, zatrzymujące wodę, wiążące i zagęszczające. Dodatek eteru celulozy ma bardzo wyraźny wpływ na zatrzymywanie wody w gipsie, ale wytrzymałość na zginanie i ściskanie utwardzonej masy gipsowej również nieznacznie maleje wraz ze wzrostem ilości dodatku. Dzieje się tak dlatego, że eter celulozy ma pewne działanie napowietrzające, które w procesie mieszania zaczynu spowoduje wprowadzenie pęcherzyków, zmniejszając w ten sposób właściwości mechaniczne utwardzonej bryły. Jednocześnie zbyt duża ilość eteru celulozy spowoduje, że mieszanka gipsowa będzie zbyt lepka, co wpłynie na jej właściwości konstrukcyjne.

Proces hydratacji gipsu można podzielić na cztery etapy: rozpuszczanie półwodzianu siarczanu wapnia, krystalizacja zarodkowania dwuwodnego siarczanu wapnia, wzrost zarodka krystalicznego i tworzenie struktury krystalicznej. W procesie hydratacji gipsu hydrofilowa grupa funkcyjna eteru celulozy adsorbująca się na powierzchni cząstek gipsu będzie wiązać część cząsteczek wody, opóźniając w ten sposób proces zarodkowania hydratacji gipsu i wydłużając czas wiązania gipsu. Dzięki obserwacji SEM Mroz odkrył, że chociaż obecność eteru celulozy opóźnia wzrost kryształów, ale zwiększa nakładanie się i agregację kryształów.

Eter celulozy zawiera grupy hydrofilowe, dzięki czemu ma pewną hydrofilowość, długi łańcuch polimeru łączy się ze sobą, dzięki czemu ma wysoką lepkość, a wzajemne oddziaływanie tych dwóch sprawia, że ​​celuloza ma dobry efekt zagęszczania zatrzymujący wodę w mieszance gipsowej. Bulichen wyjaśnił mechanizm zatrzymywania wody w eterze celulozy w cemencie. Przy niewielkim mieszaniu eter celulozy adsorbuje się na cemencie w celu wewnątrzcząsteczkowej absorpcji wody, czemu towarzyszy pęcznienie w celu osiągnięcia zatrzymania wody. W tym czasie retencja wody jest słaba. Wysoka dawka eteru celulozy utworzy polimer koloidalny o wielkości od setek nanometrów do kilku mikronów, skutecznie blokując układ żelowy w otworze, aby osiągnąć efektywną retencję wody. Mechanizm działania eteru celulozy w gipsie jest taki sam jak w cemencie, ale wyższe stężenie SO42 w fazie ciekłej zaczynu gipsowego osłabi działanie celulozy zatrzymującej wodę.

Na podstawie powyższych treści można stwierdzić, że obecne badania nad gipsem modyfikowanym eterem celulozy skupiają się głównie na procesie hydratacji eteru celulozy w mieszance gipsowej, właściwościach zatrzymywania wody, właściwościach mechanicznych i mikrostrukturze utwardzonego ciała oraz mechanizmie działania eteru celulozy retencja wody. Jednakże badania dotyczące interakcji eteru celulozy z zaczynem gipsowym w wysokiej temperaturze są nadal niewystarczające. Wodny roztwór eteru celulozy ulegnie żelowaniu w określonej temperaturze. Wraz ze wzrostem temperatury lepkość wodnego roztworu eteru celulozy będzie stopniowo spadać. Po osiągnięciu temperatury żelatynizacji eter celulozy wytrąci się w postaci białego żelu. Na przykład w budownictwie letnim, temperatura otoczenia jest wysoka, właściwości żelu termicznego eteru celulozy z pewnością doprowadzą do zmian w urabialności modyfikowanej zawiesiny gipsowej. Niniejsza praca bada wpływ wzrostu temperatury na urabialność materiału gipsowego modyfikowanego eterem celulozy poprzez systematyczne eksperymenty i dostarcza wskazówek dotyczących praktycznego zastosowania gipsu modyfikowanego eterem celulozy.

1. Eksperymentuj

1.1 Surowce

Gips to naturalny gips budowlany typu β dostarczany przez Beijing Ecoological Home Group.

Eter celulozy wybrany z eteru hydroksypropylometylocelulozy Shandong Yiteng Group, specyfikacje produktu dla 75 000 mPa·s, 100 000 mPa·s i 200000 mPa·s, temperatura żelowania powyżej 60 ℃. Jako opóźniacz gipsu wybrano kwas cytrynowy.

1.2 Test reologiczny

Zastosowanym przyrządem do badań reologicznych był reometr RST⁃CC wyprodukowany przez BROOKFIELD USA. Parametry reologiczne, takie jak lepkość plastyczna i granica plastyczności zaczynu gipsowego, określono za pomocą pojemnika na próbki MBT⁃40F⁃0046 i rotora CC3⁃40, a dane przetworzono za pomocą oprogramowania RHE3000.

Charakterystyka mieszanki gipsowej jest zgodna z zachowaniem reologicznym płynu Binghama, które zwykle bada się za pomocą modelu Binghama. Jednakże, ze względu na pseudoplastyczność eteru celulozy dodanego do gipsu modyfikowanego polimerami, mieszanina zawiesiny zwykle wykazuje pewną właściwość rozrzedzania pod wpływem ścinania. W tym przypadku zmodyfikowany model Binghama (M⁃B) może lepiej opisać krzywą reologiczną gipsu. W celu zbadania odkształcenia gipsu pod wpływem ścinania w tej pracy wykorzystano również model Herschela⁃Bulkleya (H⁃B).

1.3 Test zatrzymywania wody

Procedura testowa patrz GB/T28627⁃2012 Tynk tynkarski. Podczas doświadczenia ze zmienną temperaturą, gips podgrzano 1 godzinę wcześniej w odpowiedniej temperaturze w piecu, a zmieszaną wodę stosowaną w doświadczeniu podgrzano 1 godzinę w odpowiedniej temperaturze w łaźni wodnej o stałej temperaturze, a przyrząd wykorzystano został wstępnie podgrzany.

1.4 Badanie średnicy hydrodynamicznej

Średnicę hydrodynamiczną (D50) asocjacji polimeru HPMC w fazie ciekłej mierzono za pomocą analizatora wielkości cząstek z dynamicznym rozpraszaniem światła (Malvern Zetasizer NanoZS90).

2. Wyniki i dyskusja

2.1 Właściwości reologiczne gipsu modyfikowanego HPMC

Lepkość pozorna to stosunek naprężenia ścinającego do szybkości ścinania działającego na płyn i jest parametrem charakteryzującym przepływ płynów nienewtonowskich. Lepkość pozorna modyfikowanej zawiesiny gipsowej zmieniała się wraz z zawartością eteru celulozy w ramach trzech różnych specyfikacji (75 000 mPa·s, 100 000 mPa·s i 200 000 mPa·s). Temperatura testu wynosiła 20 ℃. Gdy szybkość ścinania reometru wynosi 14min-1, można stwierdzić, że lepkość zaczynu gipsowego wzrasta wraz ze wzrostem włączenia HPMC, a im wyższa jest lepkość HPMC, tym wyższa będzie lepkość modyfikowanego zaczynu gipsowego. Wskazuje to, że HPMC ma wyraźny efekt zagęszczający i zwiększający lepkość zawiesiny gipsowej. Zawiesina gipsowa i eter celulozowy to substancje o określonej lepkości. W modyfikowanej mieszance gipsowej eter celulozy jest adsorbowany na powierzchni produktów hydratacji gipsu, a sieć utworzona przez eter celulozy i sieć utworzona przez mieszankę gipsową przeplatają się, co powoduje „efekt superpozycji”, który znacząco poprawia lepkość ogólną modyfikowany materiał na bazie gipsu.

Krzywe naprężenia ścinającego ⁃ czystego gipsu (G⁃H) i modyfikowanego gipsu (G⁃H) pasty domieszkowanej 75000mPa · s-HPMC, jak wywnioskowano z poprawionego modelu Binghama (M⁃B). Można stwierdzić, że wraz ze wzrostem szybkości ścinania wzrasta również naprężenie ścinające mieszaniny. Uzyskano wartości lepkości plastycznej (ηp) i granicy plastyczności przy ścinaniu (τ0) czystego gipsu i gipsu modyfikowanego HPMC w różnych temperaturach.

Z wartości lepkości plastycznej (ηp) i granicy plastyczności przy ścinaniu (τ0) czystego gipsu i gipsu modyfikowanego HPMC w różnych temperaturach można zauważyć, że granica plastyczności gipsu modyfikowanego HPMC będzie stale spadać wraz ze wzrostem temperatury, a wydajność naprężenie zmniejszy się o 33% przy 60 ℃ w porównaniu z 20 ℃. Obserwując krzywą lepkości plastycznej można stwierdzić, że lepkość plastyczna modyfikowanego zaczynu gipsowego również maleje wraz ze wzrostem temperatury. Jednakże granica plastyczności i lepkość plastyczna czystych zaczynów gipsowych nieznacznie wzrastają wraz ze wzrostem temperatury, co wskazuje, że zmiana parametrów reologicznych zaczynów gipsowych modyfikowanych HPMC w procesie wzrostu temperatury jest spowodowana zmianą właściwości HPMC.

Wartość granicy plastyczności zaczynu gipsowego odzwierciedla maksymalną wartość naprężenia ścinającego, gdy zaczyn jest odporny na odkształcenia ścinające. Im większa jest wartość granicy plastyczności, tym stabilniejsza może być zaczyn gipsowy. Lepkość plastyczna odzwierciedla szybkość odkształcania zaczynu gipsowego. Im większa jest lepkość plastyczna, tym dłuższy będzie czas odkształcenia zawiesiny przy ścinaniu. Podsumowując, oba parametry reologiczne zaczynu gipsowego modyfikowanego HPMC wyraźnie maleją wraz ze wzrostem temperatury, a działanie zagęszczające HPMC na zaczyn gipsowy słabnie.

Odkształcenie zawiesiny pod wpływem ścinania odnosi się do efektu zagęszczania pod wpływem ścinania lub efektu rozrzedzania pod wpływem ścinania, odzwierciedlonego przez zawiesinę poddaną działaniu siły ścinającej. Efekt odkształcenia ścinającego zawiesiny można ocenić na podstawie wskaźnika pseudoplastycznego n uzyskanego z krzywej dopasowania. Gdy n < 1, zaczyn gipsowy wykazuje rozrzedzenie pod wpływem ścinania, a stopień rozrzedzenia zaczynu gipsowego pod wpływem ścinania staje się większy wraz ze spadkiem n. Gdy n > 1, zaczyn gipsowy wykazywał zagęszczenie przy ścinaniu, a stopień zagęszczenia zaczynu gipsowego przy ścinaniu wzrastał wraz ze wzrostem n. Krzywe reologiczne zaczynu gipsowego modyfikowanego HPMC w różnych temperaturach w oparciu o dopasowanie modelu Herschela⁃Bulkleya (H⁃B), uzyskując w ten sposób wskaźnik pseudoplastyczny n zaczynu gipsowego modyfikowanego HPMC.

Zgodnie ze wskaźnikiem pseudoplastycznym n zawiesiny gipsowej modyfikowanej HPMC, odkształcenie przy ścinaniu zawiesiny gipsowej zmieszanej z HPMC jest rozcieńczaniem przy ścinaniu, a wartość n stopniowo wzrasta wraz ze wzrostem temperatury, co wskazuje, że gips modyfikowany HPMC przy zmniejszaniu się pod wpływem ścinania będzie ulegają pewnemu osłabieniu pod wpływem temperatury.

Na podstawie zmian lepkości pozornej modyfikowanego zaczynu gipsowego przy szybkości ścinania obliczonej na podstawie danych naprężenia ścinającego 75000 mPa · HPMC w różnych temperaturach można stwierdzić, że lepkość plastyczna modyfikowanego zaczynu gipsowego szybko maleje wraz ze wzrostem szybkości ścinania, co weryfikuje wynik dopasowania modelu H⁃B. Modyfikowana zaczyn gipsowy wykazywał właściwości rozrzedzania pod wpływem ścinania. Wraz ze wzrostem temperatury lepkość pozorna mieszaniny w pewnym stopniu maleje przy małej szybkości ścinania, co wskazuje na osłabienie efektu rozrzedzania ścinaniem modyfikowanej zaczynu gipsowego.

W przypadku rzeczywistego stosowania szpachli gipsowej wymaga się, aby zaczyn gipsowy był łatwy do odkształcenia w procesie tarcia i pozostawał stabilny w spoczynku, co wymaga, aby zaczyn gipsowy miał dobre właściwości rozrzedzania pod wpływem ścinania, a zmiana ścinania gipsu modyfikowanego HPMC jest rzadka w pewnym stopniu, co nie sprzyja budowie materiałów gipsowych. Lepkość HPMC jest jednym z ważnych parametrów, a także głównym powodem, dla którego odgrywa on rolę zagęszczającą w celu poprawy zmiennych charakterystyk przepływu mieszania. Sam eter celulozy ma właściwości gorącego żelu, lepkość jego wodnego roztworu stopniowo maleje wraz ze wzrostem temperatury, a po osiągnięciu temperatury żelowania wytrąca się biały żel. Zmiana parametrów reologicznych gipsu modyfikowanego eterem celulozy wraz z temperaturą jest ściśle powiązana ze zmianą lepkości, ponieważ efekt zagęszczania jest wynikiem nakładania się eteru celulozy i wymieszanej zaczynu. W praktycznej inżynierii należy wziąć pod uwagę wpływ temperatury otoczenia na wydajność HPMC. Na przykład temperatura surowców powinna być kontrolowana w wysokiej temperaturze latem, aby uniknąć słabej wydajności roboczej modyfikowanego gipsu spowodowanej wysoką temperaturą.

2.2 Zatrzymywanie wodyGips modyfikowany HPMC

Retencja wody w zawiesinie gipsowej modyfikowanej trzema różnymi specyfikacjami eteru celulozy zmienia się wraz z krzywą dozowania. Wraz ze wzrostem dawki HPMC stopień retencji wody w zaczynach gipsowych znacznie się poprawia, a tendencja wzrostowa ustabilizuje się, gdy dozowanie HPMC osiągnie 0,3%. Wreszcie stopień zatrzymywania wody w zawiesinie gipsowej jest stabilny na poziomie 90% ~ 95%. Wskazuje to, że HPMC ma oczywiste działanie zatrzymujące wodę na pastę do kamienia, ale działanie zatrzymujące wodę nie poprawia się znacząco w miarę ciągłego zwiększania dawki. Trzy specyfikacje różnicy szybkości zatrzymywania wody HPMC nie są duże, na przykład, gdy zawartość wynosi 0,3%, zakres szybkości zatrzymywania wody wynosi 5%, odchylenie standardowe wynosi 2,2. HPMC o najwyższej lepkości nie jest najwyższym współczynnikiem zatrzymywania wody, a HPMC o najniższej lepkości nie jest najniższym współczynnikiem zatrzymywania wody. Jednakże w porównaniu z czystym gipsem, stopień retencji wody trzech HPMC do zaczynu gipsowego ulega znacznej poprawie, a stopień retencji wody modyfikowanego gipsu o zawartości 0,3% wzrasta o 95%, 106%, 97% w porównaniu z gipsem modyfikowanym pusta grupa kontrolna. Eter celulozy może oczywiście poprawić retencję wody w zawiesinie gipsowej. Wraz ze wzrostem zawartości HPMC stopień retencji wody w zaczynach gipsowych modyfikowanych HPMC o różnej lepkości stopniowo osiąga punkt nasycenia. 10000mPa·sHPMC osiągnęło punkt nasycenia na poziomie 0,3%, 75000mPa·s i 20000mPa·s HPMC osiągnęło punkt nasycenia na poziomie 0,2%. Wyniki pokazują, że retencja wody w gipsie modyfikowanym HPMC o ciśnieniu 75000 mPa·s zmienia się wraz z temperaturą przy różnym dozowaniu. Wraz ze spadkiem temperatury stopień zatrzymywania wody w gipsie modyfikowanym HPMC stopniowo maleje, podczas gdy stopień zatrzymywania wody w czystym gipsie zasadniczo pozostaje niezmienny, co wskazuje, że wzrost temperatury osłabia działanie zatrzymywania wody przez HPMC na gipsie. Stopień retencji wody w HPMC spadł o 31,5%, gdy temperatura wzrosła z 20 ℃ do 40 ℃. Gdy temperatura wzrasta z 40 ℃ do 60 ℃, stopień retencji wody w gipsie modyfikowanym HPMC jest w zasadzie taki sam jak w przypadku czystego gipsu, co wskazuje, że HPMC utraciło w tym czasie efekt poprawy zatrzymywania wody w gipsie. Jian Jian i Wang Peiming zaproponowali, że sam eter celulozy ma zjawisko żelu termicznego, a zmiana temperatury doprowadzi do zmian w lepkości, morfologii i adsorpcji eteru celulozy, co z pewnością doprowadzi do zmian w działaniu mieszanki szlamowej. Bulichen stwierdził również, że lepkość dynamiczna roztworów cementu zawierających HPMC zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury.

Zmianę retencji wody w mieszaninie spowodowaną wzrostem temperatury należy połączyć z mechanizmem działania eteru celulozy. Bulichen wyjaśnił mechanizm, dzięki któremu eter celulozy może zatrzymywać wodę w cemencie. W systemach na bazie cementu HPMC poprawia współczynnik zatrzymywania wody w zawiesinie poprzez zmniejszenie przepuszczalności „placka filtracyjnego” utworzonego przez system cementowania. Pewne stężenie HPMC w fazie ciekłej utworzy od kilkuset nanometrów do kilku mikronów asocjacji koloidalnej, ma to pewną objętość struktury polimerowej, która może skutecznie zatkać kanał przepuszczania wody w mieszance, zmniejszyć przepuszczalność „placeku filtracyjnego”, aby osiągnąć efektywną retencję wody. Bulichen wykazał również, że HPMCS w gipsie wykazują ten sam mechanizm. Dlatego badanie średnicy hydromechanicznej asocjacji utworzonej przez HPMC w fazie ciekłej może wyjaśnić wpływ HPMC na retencję wody w gipsie.

2.3 Średnica hydrodynamiczna asocjacji koloidu HPMC

Krzywe rozkładu cząstek dla różnych stężeń HPMC 75000mPa·s w fazie ciekłej oraz krzywe rozkładu cząstek dla trzech specyfikacji HPMC w fazie ciekłej przy stężeniu 0,6%. Z krzywej rozkładu cząstek HPMC trzech specyfikacji w fazie ciekłej, gdy stężenie wynosi 0,6%, można zauważyć, że wraz ze wzrostem stężenia HPMC wzrasta również wielkość cząstek powiązanych związków utworzonych w fazie ciekłej. Gdy stężenie jest niskie, cząstki utworzone w wyniku agregacji HPMC są małe i tylko niewielka część HPMC agreguje w cząstki o wielkości około 100 nm. Gdy stężenie HPMC wynosi 1%, występuje duża liczba asocjacji koloidalnych o średnicy hydrodynamicznej około 300 nm, co jest ważną oznaką nakładania się molekuł. Ta „duża objętość” struktury polimeryzacyjnej może skutecznie blokować kanał przepuszczania wody w mieszance, zmniejszać „przepuszczalność placka”, a odpowiednia retencja wody w mieszance gipsowej przy tym stężeniu jest również większa niż 90%. Średnice hydromechaniczne HPMC o różnych lepkościach w fazie ciekłej są w zasadzie takie same, co wyjaśnia podobny stopień zatrzymywania wody w zaczynach gipsowych modyfikowanych HPMC o różnych lepkościach.

Krzywe rozkładu wielkości cząstek dla 75000 mPa·s HPMC przy stężeniu 1% w różnych temperaturach. Wraz ze wzrostem temperatury można oczywiście stwierdzić rozkład asocjacji koloidalnej HPMC. W temperaturze 40 ℃ duża objętość asocjacji 300 nm całkowicie zniknęła i rozpadła się na cząstki o małej objętości o wielkości 15 nm. Wraz z dalszym wzrostem temperatury cząstki HPMC stają się mniejsze, a zdolność zatrzymywania wody przez zaczyn gipsowy zostaje całkowicie utracona.

Zjawisko zmiany właściwości HPMC wraz ze wzrostem temperatury jest również znane jako właściwości gorącego żelu. Panuje powszechny pogląd, że w niskiej temperaturze makrocząsteczki HPMC najpierw rozproszone w wodzie w celu rozpuszczenia roztworu, a cząsteczki HPMC w wysokim stężeniu utworzą asocjację dużych cząstek . Gdy temperatura wzrasta, hydratacja HPMC ulega osłabieniu, woda między łańcuchami jest stopniowo usuwana, duże związki asocjacyjne są stopniowo rozpraszane na małe cząstki, lepkość roztworu maleje i podczas żelowania powstaje trójwymiarowa struktura sieciowa osiąga się temperaturę i wytrąca się biały żel.

Bodvik stwierdził, że zmieniły się mikrostruktura i właściwości adsorpcyjne HPMC w fazie ciekłej. W połączeniu z teorią Bulichena dotyczącą asocjacji koloidalnej HPMC blokującej kanał transportu wody w zawiesinie stwierdzono, że wzrost temperatury prowadzi do rozpadu asocjacji koloidalnej HPMC, co skutkuje zmniejszeniem retencji wody w gipsie modyfikowanym.

3. Wniosek

(1) Sam eter celulozy ma wysoką lepkość i „nakłada się” na zawiesinę gipsową, powodując wyraźny efekt zagęszczania. W temperaturze pokojowej efekt zagęszczania staje się bardziej wyraźny wraz ze wzrostem lepkości i dawki eteru celulozy. Jednakże wraz ze wzrostem temperatury zmniejsza się lepkość eteru celulozy, słabnie jego działanie zagęszczające, zmniejsza się granica plastyczności i lepkość plastyczna mieszanki gipsowej, osłabia się pseudoplastyczność i pogarszają się właściwości konstrukcyjne.

(2) Eter celulozy poprawił retencję wody w gipsie, ale wraz ze wzrostem temperatury retencja wody w gipsie modyfikowanym również znacznie spadła, nawet przy 60 ℃ całkowicie utraci efekt zatrzymywania wody. Eter celulozy znacznie poprawiał szybkość zatrzymywania wody w zaczynach gipsowych, a stopień zatrzymywania wody w zaczynach gipsowych modyfikowanych HPMC o różnej lepkości stopniowo osiągał punkt nasycenia wraz ze wzrostem dawki. Retencja wody w gipsie jest na ogół proporcjonalna do lepkości eteru celulozy, przy dużej lepkości ma niewielki wpływ.

(3) Czynniki wewnętrzne zmieniające retencję wody w eterze celulozy wraz z temperaturą są ściśle związane z mikroskopową morfologią eteru celulozy w fazie ciekłej. W pewnym stężeniu eter celulozy ma tendencję do agregacji, tworząc duże asocjacje koloidalne, blokując kanał transportu wody w mieszance gipsowej, aby osiągnąć wysoką retencję wody. Jednakże wraz ze wzrostem temperatury, ze względu na właściwości żelowania termicznego samego eteru celulozy, wcześniej utworzone duże asocjacje koloidowe ulegają ponownemu rozproszeniu, co prowadzi do spadku zdolności zatrzymywania wody.