Analiza i badanie hydroksypropylometylocelulozy

1, identyfikacja metody hydroksypropylometylocelulozy

(1) Weź 1,0 g próbki, podgrzaną wodę (80 ~ 90 ℃) 100 ml, ciągle mieszaj i ochłodź do lepkiej cieczy w łaźni lodowej; Do probówki wlać 2 ml płynu, powoli dodać 1 ml roztworu 0,035% antronu kwasu siarkowego wzdłuż ścianek probówki i pozostawić na 5 min. Na styku dwóch cieczy pojawia się zielony pierścień.

(2) Pobrać odpowiednią ilość wyżej wymienionego szlamu użytego do identyfikacji (ⅰ) i wylać go na szklaną płytkę. Po odparowaniu wody tworzy się plastyczny film.

2, analiza hydroksypropylometylocelulozy przygotowania roztworu wzorcowego

(1) Roztwór wzorcowy tiosiarczanu sodu (0,1mol/L, ważność: jeden miesiąc)

Przygotowanie: Zagotuj około 1500 ml wody destylowanej i ostudź do momentu użycia. Odważ 25 g tiosiarczanu sodu (jego masa cząsteczkowa wynosi 248,17 i staraj się ważyć z dokładnością około 24,817 g) lub 16 g bezwodnego tiosiarczanu sodu, rozpuść go w 200 ml powyższej wody chłodzącej, rozcieńcz do 1 l i umieść w brązowym pojemniku butelkę, umieścić butelkę w ciemności i przefiltrować do użycia po dwóch tygodniach.

Kalibracja: Odważyć 0,15 g referencyjnego dwuchromianu potasu wypieczonego do stałej masy, z dokładnością do 0,0002 g. Dodać 2 g jodku potasu i 20 ml kwasu siarkowego (1+9), dobrze wstrząsnąć, umieścić w ciemności na 10 minut, dodać 150 ml wody i 3 ml 0,5% roztworu wskaźnika skrobi, miareczkować roztworem tiosiarczanu sodu o stężeniu 0,1 mol/l, roztwór zmieni kolor na niebieski do jasnozielonego w punkcie końcowym. Do ślepej próby nie dodano chromianu potasu. Proces kalibracji powtórzono 2~3 razy i przyjęto wartość średnią.

Stężenie molowe C (mol/l) mianowanego roztworu tiosiarczanu sodu obliczono w następujący sposób:

Gdzie, M jest masą dwuchromianu potasu; V1 to objętość zużytego tiosiarczanu sodu, ml; V2 to objętość tiosiarczanu sodu zużytego w ślepej próbie, ml; 49,03 to masa dwuchromianu potasu równoważna 1 molowi tiosiarczanu sodu, g.

Po kalibracji dodać trochę Na2CO3, aby zapobiec rozkładowi mikrobiologicznemu.

(2) Roztwór wzorcowy NaOH (0,1mol/L, ważność: jeden miesiąc)

Przygotowanie: Do zlewki odważono około 4,0 g czystego NaOH do analizy, dodano 100 ml wody destylowanej do rozpuszczenia, następnie przeniesiono do kolby miarowej o pojemności 1 l, na wagę dodano wodę destylowaną i pozostawiono na 7-10 dni do momentu aż kalibrowanie.

Kalibracja: Do kolby stożkowej o pojemności 250 ml umieścić 0,6–0,8 g czystego wodoroftalanu potasu wysuszonego w temperaturze 120°C (z dokładnością do 0,0001 g), dodać 75 ml wody destylowanej w celu rozpuszczenia, następnie dodać 2–3 krople 1% wskaźnika fenoloftaleiny, miareczkować za pomocą przygotowanym powyżej roztworem wodorotlenku sodu, aż stanie się lekko czerwony, a punktem końcowym jest to, że kolor nie blaknie w ciągu 30 sekund. Zapisz objętość wodorotlenku sodu. Proces kalibracji powtórzono 2~3 razy i przyjęto wartość średnią. I wykonaj pusty eksperyment.

Stężenie roztworu wodorotlenku sodu obliczono w następujący sposób:

Gdzie, C oznacza stężenie roztworu wodorotlenku sodu, mol/L; M oznacza masę wodoroftalanu potasu, G; V1 to objętość zużytego wodorotlenku sodu, ml; V2 oznacza objętość wodorotlenku sodu zużytego w ślepej próbie, ml; 204,2 to masa molowa wodoroftalanu potasu, g na mol.

(3) Rozcieńczony kwas siarkowy (1+9) (Ważność: 1 miesiąc)

Mieszając, ostrożnie dodaj 100 ml stężonego kwasu siarkowego do 900 ml wody destylowanej, dodając powoli, cały czas mieszając.

(4) Rozcieńczony kwas siarkowy (1+16,5) (Ważność: 2 miesiące)

Mieszając, ostrożnie dodaj 100 ml stężonego kwasu siarkowego do 1650 ml wody destylowanej, dodając powoli. Mieszaj w miarę upływu czasu.

(5) Wskaźnik skrobi (1%, ważność: 30 dni)

Odważyć 1,0 g rozpuszczalnej skrobi, dodać 10 ml wody, wymieszać i wstrzyknąć do 100 ml wrzącej wody, lekko gotować przez 2 minuty, umieścić i pobrać supernatant do użycia.

(6) Wskaźnik skrobi

0,5% wskaźnik skrobiowy otrzymano poprzez pobranie 5 ml przygotowanego 1% roztworu wskaźnika skrobiowego i rozcieńczenie go wodą do objętości 10 ml.

(7) 30% roztwór trójtlenku chromu (ważność: 1 miesiąc)

Odważ 60 g trójtlenku chromu i rozpuść go w 140 ml wody bez substancji organicznych.

(8) Roztwór octanu potasu (100g/L, ważność: 2 miesiące)

10 g ziaren bezwodnego octanu potasu rozpuszczono w 100 ml roztworu 90 ml lodowatego kwasu octowego i 10 ml bezwodnika octowego.

(9) 25% roztwór octanu sodu (220g/L, ważność: 2 miesiące)

Rozpuścić 220 g bezwodnego octanu sodu w wodzie i rozcieńczyć do 1000 ml.

(10) Kwas solny (1:1, ważność: 2 miesiące)

Zmieszać stężony kwas solny z wodą w stosunku objętościowym 1:1.

(11) Roztwór buforu octanowego (pH=3,5, ważność: 2 miesiące)

Rozpuścić 60 ml kwasu octowego w 500 ml wody, następnie dodać 100 ml wodorotlenku amonu i rozcieńczyć do 1000 ml.

(12) Roztwór przygotowania azotanu ołowiu

159,8 mg azotanu ołowiu rozpuszczono w 100 ml wody zawierającej 1 ml kwasu azotowego (gęstość 1,42 g/cm3), rozcieńczono do 1000 ml wody i dobrze wymieszano. Przygotowanie i przechowywanie tego roztworu powinno odbywać się w szkle bezołowiowym.

(13) Standardowy roztwór ołowiu (ważność: 2 miesiące)

Dokładny pomiar 10 ml roztworu preparatu azotanu ołowiu rozcieńczono wodą do 100 ml.

(14) 2% roztwór chlorowodorku hydroksyloaminy (okres ważności: 1 miesiąc)

Rozpuścić 2 g chlorowodorku hydroksyloaminy w 98 ml wody.

(15) Amoniak (5mol/L, ważność: 2 miesiące)

175,25 g amoniaku rozpuszczono w wodzie i rozcieńczono do 1000 ml.

(16) Płyn mieszany (okres ważności: 2 miesiące)

Zmieszaj 100 ml gliceryny, 75 ml roztworu NaOH (1 mol/l) i 25 ml wody.

(17) Roztwór tioacetamidu (4%, ważność: 2 miesiące)

4 g tioacetamidu rozpuszczono w 96 g wody.

(18) Fenantrolina (0,1%, ważność: 1 miesiąc)

Rozpuścić 0,1 g o-fenantroliny w 100 ml wody.

(19) Chlorek cynawy kwasowy (ważność: 1 miesiąc)

Rozpuścić 20 g chlorku cynawego w 50 ml stężonego kwasu solnego.

(20) Wzorcowy roztwór buforowy wodoroftalanu potasu (pH 4,0, ważność: 2 miesiące)

Dokładnie odważono 10,12 g wodoroftalanu potasu (KHC8H4O4) i suszono w temperaturze (115±5)℃ przez 2~3 godziny. Rozcieńczyć wodą do objętości 1000 ml.

(21) Wzorcowy roztwór buforu fosforanowego (pH 6,8, ważność: 2 miesiące)

Dokładnie odważono 3,533 g bezwodnego wodorofosforanu disodowego i 3,387 g diwodorofosforanu potasu suszonego w temperaturze (115 ± 5)°C przez 2~3 godziny i rozcieńczono wodą do objętości 1000 ml.

3, oznaczanie zawartości grup hydroksypropylometylocelulozowych

(1) Oznaczanie zawartości grupy metoksylowej

Oznaczenie zawartości grupy metoksylowej opiera się na rozkładzie kwasu jodowodorowego poprzez ogrzewanie za pomocą testu zawierającego grupę metoksylową w celu wytworzenia lotnego jodku metanu (temperatura wrzenia 42,5°C). Jodek metanu destyluje się z azotem w roztworze autoreakcyjnym. Po przemyciu w celu usunięcia substancji zakłócających (HI, I2 i H2S), pary jodu-metanu są absorbowane przez roztwór kwasu octowego octanu potasu zawierający Br2 z wytworzeniem IBr, a następnie utleniane do kwasu jodowego. Po destylacji substancje zawarte w akceptorze przenosi się do butelek z jodem i rozcieńcza wodą. Po dodaniu kwasu mrówkowego w celu usunięcia nadmiaru Br2 dodaje się KI i H2SO4. Zawartość grupy metoksylowej można obliczyć miareczkując 12 roztworem Na2S2O3. Równanie reakcji można wyrazić w następujący sposób.

Urządzenie do pomiaru zawartości grupy metoksylowej pokazano na rysunku 7-6.

W 7-6 (a) A to okrągłodenna kolba o pojemności 50 ml, połączona z cewnikiem. Wąskie gardło jest pionowo wyposażone w prostą rurkę kondensacyjną E o długości około 25 cm i średnicy wewnętrznej 9 mm. Górny koniec rurki jest zagięty w szklaną rurkę kapilarną z wylotem w dół i średnicą wewnętrzną 2 mm. Rysunek 7-6 (b) przedstawia ulepszone urządzenie. 1 to kolba reakcyjna, czyli kolba okrągłodenna o pojemności 50 ml, a rurka z azotem znajduje się po lewej stronie. 2 to pionowa rura skraplająca; 3 to płuczka zawierająca ciecz myjącą; 4 to rurka absorpcyjna. Największą różnicą między urządzeniem a metodą farmakopei jest to, że dwa absorbery metody farmakopei są połączone w jeden, co może zmniejszyć utratę końcowego roztworu absorpcyjnego. Ponadto ciecz myjąca w płuczce różni się także od metody farmakopealnej, jaką jest woda destylowana, a ulepszone urządzenie to mieszanina roztworu siarczanu kadmu i roztworu tiosiarczanu sodu, która może łatwiej adsorbować zanieczyszczenia zawarte w destylowanym gazie.

Pipeta do instrumentu: 5 mL (5), 10 mL (1); Biureta: 50ml; Butelka miarowa jodu: 250ml; Przeanalizuj równowagę.

Odczynnik fenol (ponieważ jest ciałem stałym, więc przed podaniem zostanie stopiony); Dwutlenek węgla lub azot; Kwas jodowodorowy (45%); Analiza czysta; Roztwór octanu potasu (100g/L); Brom: czysty analitycznie; Kwas mrówkowy: czysty analitycznie; 25% roztwór octanu sodu (220g/L); KI: czystość analityczna; Rozcieńczony kwas siarkowy (1+9); Roztwór wzorcowy tiosiarczanu sodu (0,1 mol/l); Wskaźnik fenoloftaleiny; 1% roztwór etanolu; Wskaźnik skrobi: 0,5% skrobi w wodzie; Rozcieńczony kwas siarkowy (1+16,5); 30% roztwór trójtlenku chromu; Woda wolna od substancji organicznych: dodać 10 ml rozcieńczonego kwasu siarkowego (1+16,5) do 100 ml wody, podgrzać do wrzenia i dodać 0,1 ml miana nadmanganianu potasu 0,02 mol/l, gotować przez 10 minut, musi pozostać różowy; Roztwór do miareczkowania wodorotlenku sodu o stężeniu 0,02 mol/l: Zgodnie z metodą zawartą w załączniku do Farmakopei Chińskiej, roztwór do miareczkowania wodorotlenku sodu o stężeniu 0,1 mol/l został skalibrowany i dokładnie rozcieńczony przegotowaną i ochłodzoną wodą destylowaną do stężenia 0,02 mol/l.

Dodać około 10 mL roztworu płuczącego do rurki płuczącej, dodać 31 mL nowo przygotowanego roztworu absorpcyjnego do rurki absorpcyjnej, zainstalować przyrząd, zważyć około 0,05 g (z dokładnością do 0,0001 g) wysuszonej próbki, która została wysuszona do stałej masy w temperaturze 105 ℃ do kolby reakcyjnej i dodać 5 ml jodowodoru. Butlę reakcyjną szybko podłącza się do chłodnicy odzysku (ustę mielącą zwilża się jodowodorem) i do zbiornika pompuje się azot z szybkością 1~2 pęcherzyków na sekundę. Temperaturę reguluje się powoli, tak aby para wrzącej cieczy wzrosła do połowy wysokości skraplacza. Czas reakcji zależy od charakteru próbki i wynosi od 45 minut do 3 godzin. Wyjąć rurkę absorbującą i ostrożnie przenieść roztwór absorbentu do 500 ml kolby jodowej zawierającej 10 ml 25% roztworu octanu sodu, aż całkowita objętość osiągnie około 125 ml.

Ciągle wstrząsając, powoli dodawaj kropla po kropli kwas mrówkowy, aż do zniknięcia żółtego koloru. Dodaj kroplę 0,1% wskaźnika czerwieni metylowej, a czerwony kolor nie zniknie przez 5 minut. Następnie dodaj trzy krople kwasu mrówkowego. Odstaw na chwilę, następnie dodaj 1 g jodku potasu i 5 ml rozcieńczonego kwasu siarkowego (1+9). Roztwór miareczkowano mianowanym roztworem tiosiarczanu sodu o stężeniu 0,1 mol/l i w pobliżu punktu końcowego dodano 3–4 krople 0,5% wskaźnika skrobiowego i miareczkowanie kontynuowano aż do zaniku niebieskiego zabarwienia.

W tej samej sytuacji przeprowadzono ślepy eksperyment.

Obliczanie całkowitej zawartości metanolanu:

Gdzie V1 oznacza objętość (ml) mianowanego roztworu tiosiarczanu sodu zużytą przez próbki miareczkowe; V2 to objętość mianowanego roztworu tiosiarczanu sodu zużyta w ślepej próbie, ml; C oznacza stężenie roztworu wzorcowego tiosiarczanu sodu, mol/l; M odnosi się do masy wysuszonej próbki, g; 0,00517 to 0,1 mol/l tiosiarczanu sodu na 1 ml, co odpowiada 0,00517 g metoksylu.

Całkowita zawartość grupy metoksylowej oznacza całkowitą wartość metoksylu i hydroksyproksylu z obliczenia metoksylu, więc całkowitą zawartość alkoksylu należy skorygować o otrzymaną zawartość hydroksyproksylu, aby uzyskać dokładną zawartość metoksylu. ZAWARTOŚĆ HYDROKSYPROPOKSYLU NALEŻY W PIERWSZEJ KOREKCJI O PROPEN POWSTAŁY W REAKCJI HI Z HYDROKSYPROPYLEM ZE STAŁĄ K=0,93 (ŚREDNIA Z DUŻEJ LICZBY PRÓB OKREŚLONYCH METODĄ Morgana). Dlatego:

Skorygowana zawartość metoksylu = całkowita zawartość metoksylu – (zawartość hydroksypropoksylu ×0,93×31/75)

Gdzie liczby 31 i 75 to odpowiednio masy molowe grup metoksylowych i hydroksypropoksylowych.

(2) Oznaczanie zawartości hydroksypropoksylu

Grupa hydropropoksylowa w próbce reaguje z trójtlenkiem chromu, tworząc kwas octowy. Po oddestylowaniu z roztworu autoreakcyjnego zawartość kwasu chromowego oznacza się miareczkując roztworem NaOH. Ponieważ w procesie destylacji wydziela się niewielka ilość kwasu chromowego, roztwór NaOH również zostanie zużyty, dlatego zawartość tego kwasu chromowego należy dodatkowo oznaczyć jodymetrycznie i odjąć od obliczeń. Równanie reakcji to:

Przyrządy i odczynniki Kompletny zestaw przyrządów do oznaczania grup hydroksypropoksylowych; Butelka objętościowa: 1L, 500ml; Cylinder miarowy: 50 mL; Pipeta: 10 mL; Butelka z miarą jodu: 250 ml. Biureta podstawowa: 10ml; Roztwór wzorcowy tiosiarczanu sodu (0,1 mol/l); Rozcieńczony kwas siarkowy (1+16,5); Rozcieńczony kwas siarkowy (1+9); Wskaźnik skrobi (0,5%).

7-7 jest urządzeniem do oznaczania zawartości hydroksypropoksylu.

W 7-7 (a) D to dwuszyjna kolba destylacyjna o pojemności 25 ml, B to rura generatora pary o wymiarach 25 mm × 150 mm, C to rura łącząca przepływ, A to elektryczna łaźnia olejowa opałowa, E to kolumna bocznikowa, G jest kolbą stożkową ze szklanym korkiem, wewnętrzna średnica końcowa wynosi 0,25-1,25 mm, wkładaną do kolby destylacyjnej; F jest rurką skraplającą połączoną z E. W ulepszonym urządzeniu pokazanym na FIG. 7-7 (b), 1 to reaktor, którym jest kolba destylacyjna o pojemności 50 ml; 2 to głowica destylacyjna; 3 to szklany lejek o pojemności 50 ml do kontrolowania prędkości przepływu wody organicznej; 4 to rurka azotowa; 5 to rura skraplająca. Najbardziej znaczącą różnicą pomiędzy zmodyfikowanym urządzeniem a metodą farmakopealną jest dodanie szklanego lejka kontrolującego prędkość przepływu wody, dzięki czemu można łatwo kontrolować szybkość destylacji.

Metody badawcze próbki suszonej w temperaturze 105 ℃ do stałej masy wynoszącej około 0,1 g (0,0002 g), z dokładnością podaną w butelce destylacyjnej, dodać 10 ml 30% roztworu trójtlenku chromu, kolbę destylacyjną do naczynia do łaźni olejowej, poziom cieczy w łaźni olejowej zgodny z powierzchnią ciekłego trójtlenku chromu, zainstalowanym sprzętem, otwartą wodą chłodzącą, azotem, z naszej fabryki w celu kontrolowania szybkości azotu około jednego pęcherzyka na sekundę. W ciągu 30 minut łaźnię olejową ogrzano do 155°C i utrzymywano w tej temperaturze, aż zebrany roztwór osiągnął 50 ml. Destylację zatrzymano w celu usunięcia łaźni olejowej.

Umyj wewnętrzną ściankę chłodnicy wodą destylowaną, połącz wodę myjącą i destylat w butelce z jodem o pojemności 500mL, dodaj 2 krople 1% wskaźnika fenoloftalidu, miareczkuj 0,02mol/L roztworem wodorotlenku sodu do wartości pH 6,9~7,1 i zapisz całkowitą ilość spożytego wodorotlenku sodu.

Dodaj 0,5 g wodorowęglanu sodu i 10 ml rozcieńczonego kwasu siarkowego (1+16,5) do butelki z jodyną i odstaw, aż przestanie wydzielać się dwutlenek węgla. Następnie dodać 1,0 g jodku potasu, zakręcić szczelnie, dobrze wstrząsnąć i pozostawić w ciemności na 5 min. Następnie dodać 1 ml 0,5% wskaźnika skrobiowego i miareczkować go 0,02 mol/l tiosiarczanu sodu do punktu końcowego. Zapisz objętość spożytego tiosiarczanu sodu.

W innym ślepym doświadczeniu rejestrowano odpowiednio objętości zużytych titratorów wodorotlenku sodu i tiosiarczanu sodu.

Obliczanie zawartości hydroksypropoksylu:

Gdzie, K jest obrazem ze współczynnikiem korekcyjnym ślepej próby: V1 to objętość miareczkowania wodorotlenku sodu zużyta przez próbkę, ml. C1 to stężenie roztworu mianowanego wodorotlenku sodu, mol/l; V2 to objętość miareczkowania tiosiarczanu sodu zużyta przez próbkę, ml; C2 oznacza stężenie roztworu mianowanego tiosiarczanu sodu, mol/l; M to masa próbki, g; Va to objętość miareczkowania wodorotlenku sodu zużyta w ślepej próbie, ml; Vb to objętość miareczkowania tiosiarczanu sodu zużyta w ślepym doświadczeniu, ml.

4. Oznaczanie wilgoci

Instrumentalna waga analityczna (z dokładnością do 0,1 mg); Butelka z miarką: średnica 60mm, wysokość 30mm; Piec do suszenia.

Metoda testowa dokładnie waży próbkę 2 ~ 4G (