Carboxymethylcellulose (Engels: carboxymethylcellulose, kortweg CMC) is een veelgebruikt voedingsadditief en het natriumzout ervan (natriumcarboxymethylcellulose) wordt vaak gebruikt als verdikkingsmiddel en pasta.
Carboxymethylcellulose wordt industrieel mononatriumglutamaat genoemd, dat veel wordt gebruikt in de industriële productie en een grote gebruikswaarde biedt op verschillende productiegebieden. Carboxymethylcellulose is een poederachtige substantie, niet giftig, maar gemakkelijk op te lossen in water. Het is oplosbaar in koud water en warm water, maar onoplosbaar in organische oplosmiddelen. Na het oplossen wordt het een stroperige vloeistof, maar de viscositeit zal variëren als gevolg van temperatuurstijging en -daling. Door de bijzondere eigenschappen worden er veel bijzondere eisen gesteld aan opslag en transport.
Fysische en chemische eigenschappen
Carboxymethylcellulose is een witte of lichtgele substantie, geurloos, smaakloos, hygroscopisch granulaat, poeder of fijne vezels.
※Pherstel
Carboxymethylcellulose wordt gesynthetiseerd door de base-gekatalyseerde reactie van cellulose met chloorazijnzuur. Polaire (organische zuur) carboxylgroepen maken cellulose oplosbaar en chemisch reactief. Na de initiële reactie leverde het resulterende mengsel ongeveer 60% CMC plus 40% zouten (natriumchloride en natriumglycolaat) op. Het product is een zogenaamde industriële CMC voor wasmiddelen. Deze zouten worden via een verder zuiveringsproces verwijderd om pure CMC te produceren voor gebruik in voedingsmiddelen, farmaceutische producten en tandpasta's. Er worden ook tussenliggende “semi-gezuiverde” kwaliteiten geproduceerd, die vaak worden gebruikt in papiertoepassingen zoals de restauratie van archiefdocumenten. De functionele eigenschappen van CMC zijn afhankelijk van de mate van substitutie van de cellulosestructuur (dat wil zeggen, hoeveel hydroxylgroepen deelnemen aan de substitutiereactie), evenals de ketenlengte van de cellulose-skeletstructuur en de mate van aggregatie van de cellulose-skelet. . Carboxymethylsubstituent.
※Atoepassing
Carboxymethylcellulose wordt in voeding gebruikt als viscositeitsmodificator of verdikkingsmiddel onder het E-nummer E466 of E469 (door enzymatische hydrolyse) en om emulsies in diverse producten, waaronder ijs, te stabiliseren. Het is ook een onderdeel van veel non-foodproducten zoals tandpasta, laxeermiddelen, dieetpillen, verf op waterbasis, wasmiddelen, textiellijmmiddelen, herbruikbare thermische verpakkingen en diverse papierproducten. Het wordt voornamelijk gebruikt omdat het een hoge viscositeit heeft, niet giftig is en over het algemeen als hypoallergeen wordt beschouwd, aangezien de belangrijkste bronvezels zachthouthoutpulp of katoenlinters zijn. Carboxymethylcellulose wordt veel gebruikt in glutenvrije en vetarme voedingsmiddelen. In wasmiddelen wordt het gebruikt als een vuiloplossend polymeer dat is ontworpen om zich af te zetten op katoen en andere celluloseachtige stoffen, waardoor een negatief geladen barrière ontstaat tegen vuil in de wasvloeistof. Carboxymethylcellulose wordt gebruikt als smeermiddel in kunsttranen. Carboxymethylcellulose wordt ook gebruikt als verdikkingsmiddel, bijvoorbeeld in de olieboorindustrie, waar het een bestanddeel is van boorspoeling, waar het wordt gebruikt als viscositeitsmodificator en waterretentiemiddel. Natrium-CMC (Na CMC) werd bijvoorbeeld gebruikt als negatieve controle op haarverlies bij konijnen. Gebreide stoffen gemaakt van cellulose, zoals katoen of viscoserayon, kunnen worden omgezet in CMC's en worden gebruikt in verschillende medische toepassingen.
Posttijd: 03-dec-2022