Polyanionische cellulose (PAC) en natriumcarboxymethylcellulose (CMC) zijn twee soorten cellulose-ethers die vergelijkbare chemische structuren en eigenschappen hebben, maar op enkele belangrijke aspecten verschillen.

PAC is een in water oplosbare cellulose-ether met een hoge substitutiegraad, wat betekent dat een groot aantal carboxymethylgroepen aan de celluloseruggengraat zijn gebonden. PAC wordt vaak gebruikt als viscositeitsverhoger en vloeistofverliesverminderaar in olieboorvloeistoffen vanwege zijn uitstekende waterretentie, stabiliteit en verdikkingseigenschappen.

CMC daarentegen is een in water oplosbare cellulose-ether die op grote schaal wordt gebruikt als verdikkingsmiddel, bindmiddel en stabilisator in verschillende industrieën, waaronder de voeding, de farmaceutische industrie, de cosmetica en de papierproductie. CMC wordt geproduceerd door de reactie van cellulose met monochloorazijnzuur om carboxymethylgroepen in de celluloseruggengraat te introduceren. De substitutiegraad van CMC is lager dan die van PAC, maar biedt nog steeds goede waterretentie-, stabiliteit- en verdikkingseigenschappen.

Hoewel zowel PAC als CMC cellulose-ethers zijn met vergelijkbare eigenschappen, verschillen ze op enkele belangrijke aspecten. PAC wordt bijvoorbeeld doorgaans gebruikt in de olieboorindustrie vanwege de hoge mate van substitutie en uitstekende eigenschappen om vloeistofverlies te verminderen, terwijl CMC in een breder scala van industrieën wordt gebruikt vanwege de lagere substitutiegraad en veelzijdigheid in verschillende toepassingen.

Over het geheel genomen zijn PAC en CMC beide belangrijke cellulose-ethers met unieke eigenschappen en toepassingen. Hoewel PAC voornamelijk wordt gebruikt in de olieboorindustrie, heeft CMC een breder scala aan toepassingen in verschillende industrieën vanwege de veelzijdigheid en de lagere mate van substitutie.