Rheological Thickener विकास

rheological thickeners विकास साहित्य विज्ञान आणि अभियांत्रिकी इतिहासातील एक महत्त्वाचा टप्पा आहे. रिओलॉजिकल जाडक हे पदार्थ आहेत जे स्निग्धता वाढवू शकतात आणि/किंवा द्रव, निलंबन आणि इमल्शनच्या प्रवाह गुणधर्मांवर नियंत्रण ठेवू शकतात.

पहिला rheological thickener 19व्या शतकात चुकून सापडला, जेव्हा पाणी आणि पीठ यांचे मिश्रण ठराविक कालावधीसाठी उभे राहण्यासाठी सोडले होते, परिणामी एक जाड, जेल सारखा पदार्थ बनला होता. हे मिश्रण नंतर पाण्यात पिठाच्या कणांचे एक साधे निलंबन असल्याचे आढळून आले, जे विविध अनुप्रयोगांमध्ये घट्ट करण्यासाठी वापरले जाऊ शकते.

20 व्या शतकाच्या सुरुवातीस, इतर पदार्थांमध्ये स्टार्च, हिरड्या आणि चिकणमाती यांसारख्या दाट गुणधर्मांचा शोध लागला. अन्न आणि सौंदर्यप्रसाधनांपासून पेंट्स आणि ड्रिलिंग फ्लुइड्सपर्यंत या सामग्रीचा वापर rheological thickeners म्हणून केला गेला.

तथापि, या नैसर्गिक जाडसरांना मर्यादा होत्या, जसे की परिवर्तनशील कार्यप्रदर्शन, प्रक्रिया परिस्थितीची संवेदनशीलता आणि संभाव्य सूक्ष्मजीवशास्त्रीय दूषितता. यामुळे सेल्युलोज इथर, ऍक्रेलिक पॉलिमर आणि पॉलीयुरेथेन यांसारख्या सिंथेटिक रिओलॉजिकल जाडीचा विकास झाला.

सेल्युलोज इथर, जसे की सोडियम कार्बोक्झिमेथिल सेल्युलोज (CMC), मिथाइल सेल्युलोज (MC), आणि हायड्रॉक्सीप्रोपाइल सेल्युलोज (HPC), त्यांच्या अद्वितीय गुणधर्मांमुळे, विविध ऍप्लिकेशन्समध्ये सर्वात मोठ्या प्रमाणात वापरल्या जाणाऱ्या रिओलॉजिकल जाडकांपैकी एक बनले आहेत, जसे की पाण्यात विद्राव्यता, pH स्थिरता, आयनिक सामर्थ्य संवेदनशीलता आणि फिल्म तयार करण्याची क्षमता.

सिंथेटिक रिओलॉजिकल जाडीच्या विकासामुळे सातत्यपूर्ण कार्यप्रदर्शन, सुधारित स्थिरता आणि वर्धित कार्यक्षमतेसह उत्पादने तयार करणे शक्य झाले आहे. उच्च-कार्यक्षमता सामग्रीच्या वाढत्या मागणीसह, नवीन rheological thickeners विकास चालू राहणे अपेक्षित आहे, साहित्य विज्ञान, रसायनशास्त्र आणि अभियांत्रिकी मधील प्रगतीमुळे.