Dîroka Hilberandin û Lêkolîna Etherên Cellulose

Etherên seluloz xwedî dîrokek dirêj a hilberîn û lêkolînê ne, ku ji dawiya sedsala 19-an vedigere. Ethera selulozê ya yekem, etîl cellulose, di sala 1860-an de ji hêla kîmyayê Brîtanî Alexander Parkes ve hatî çêkirin. Di destpêka salên 1900-an de, eterek selulozek din, metil cellulose, ji hêla kîmyayê Alman Arthur Eichengrün ve hate pêşve xistin.

Di sedsala 20-an de, hilberîn û lêkolîna etherên selulozê pir berfireh bû. Di salên 1920-an de, carboxymethyl cellulose (CMC) wekî etherek selulozê ya ku di avê de çareser dibe hate pêşve xistin. Piştî vê yekê di salên 1930-an de hîdroksîetîl cellulose (HEC) û di salên 1950-an de hîdroksîpropil methyl cellulose (HPMC) hate pêşxistin. Van etherên selulozê îro bi berfirehî di cûrbecûr pîşesaziyan de têne bikar anîn, di nav de xwarin, derman, kozmetolojî, û avahîsaziyê.

Di pîşesaziya xwarinê de, etherên selulozê wekî stûrker, emulsifiker û stabîlîzker têne bikar anîn. Ew bi gelemperî di hilberên wekî cilê salad, qeşayê, û xwarinên pijandinê de têne bikar anîn. Di pîşesaziya dermansaziyê de, etherên selulozê di tablet û kapsulan de wekî girêdan, perçebûn, û ajanên xêzkirinê têne bikar anîn. Di pîşesaziya kozmetîkê de, ew di krem ​​û lotikan de wekî qalind û emulsifiker têne bikar anîn. Di pîşesaziya avahîsaziyê de, etherên selulozê di çîmento û hawanê de wekî ajanên ragirtina avê û zêdekerên xebitandinê têne bikar anîn.

Lêkolîna li ser etherên selulozê heya roja îro berdewam dike, bi balkişandina li ser pêşxistina etherên selulozê yên nû û çêtir ên bi taybetmendî û fonksiyonên pêşkeftî. Pêşketinên teknolojiyê rê li ber pêşxistina rêbazên nû ji bo hilberîna etherên selulozê, wek guherandina enzîmatîk û guheztina kîmyewî bi karanîna halên kesk vekiriye. Lêkolîn û pêşkeftina domdar a etherên selulozê tê payîn ku di salên pêş de bibe sedema serîlêdan û bazarên nû ji bo van materyalên pirreng.