Ջրի նվազեցնող նյութի գործողության մեխանիզմը

Ջուրը նվազեցնող նյութերը, որոնք նաև հայտնի են որպես պլաստիկացնողներ, հավելումներ են, որոնք օգտագործվում են բետոնի և այլ ցեմենտային նյութերի մեջ՝ նվազեցնելու ջրի քանակությունը, որն անհրաժեշտ է ցանկալի աշխատունակության և ամրության հասնելու համար: Ջրի նվազեցնող նյութերի գործողության մեխանիզմը կարելի է բացատրել ցեմենտային նյութերի ֆիզիկական հատկությունների վրա դրանց ազդեցությամբ:

Ջուրը նվազեցնող նյութերն աշխատում են՝ ներծծվելով ցեմենտի մասնիկների մակերեսի վրա և փոխելով մասնիկների էլեկտրաստատիկ լիցքերը: Սա նվազեցնում է վանող ուժերը մասնիկների միջև՝ թույլ տալով նրանց ավելի ամուր փաթեթավորել իրար: Արդյունքում, մասնիկների միջև դատարկ տարածությունները կրճատվում են, և այդ տարածքները լրացնելու համար պահանջվող ջուրը նվազում է:

Ջուրը նվազեցնող նյութերի օգտագործումը կարող է նաև բարելավել բետոնի կամ ցեմենտային նյութի աշխատունակությունը՝ հեշտացնելով բեռնաթափումը և տեղադրումը: Դա պայմանավորված է խառնուրդի մածուցիկության նվազմամբ, ինչը թույլ է տալիս բարելավել հոսքը և համախմբումը:

Ջուրը նվազեցնող նյութերը կարելի է դասակարգել երկու հիմնական կատեգորիաների՝ լիգոսուլֆոնատներ և սինթետիկ պոլիմերներ: Լիգնոսուլֆոնատները ստացվում են փայտի միջուկից և սովորաբար օգտագործվում են ցածր և միջին ամրության բետոնի մեջ: Սինթետիկ պոլիմերները արտադրվում են քիմիական նյութերից և կարող են ապահովել ջրի պահանջարկի ավելի մեծ կրճատում և բարելավված աշխատունակություն՝ դրանք դարձնելով պիտանի բարձր արդյունավետության բետոնում օգտագործելու համար:

Ամփոփելով, ջրի նվազեցնող նյութերի գործողության մեխանիզմը ներառում է ցեմենտի մասնիկների վրա կլանումը և մասնիկների էլեկտրաստատիկ լիցքերի փոփոխությունը: Սա նվազեցնում է վանող ուժերը մասնիկների միջև և թույլ է տալիս նրանց ավելի ամուր փաթեթավորել իրար՝ նվազեցնելով դատարկ տարածությունները և նվազեցնելով անհրաժեշտ ջրի քանակը: Ջուրը նվազեցնող նյութերի օգտագործումը կարող է նաև բարելավել բետոնի կամ ցեմենտային նյութի աշխատունակությունը՝ հեշտացնելով այն մշակելն ու տեղադրելը: