Os éteres de celulosa, especialmente a hidroxipropilmetilcelulosa (HPMC) e a metilhidroxietilcelulosa (MHEC), foron amplamente utilizados como aditivos de materiais cementosos en aplicacións de construción. Coñecidos polas súas propiedades de retención de auga, estes materiais poden mellorar a traballabilidade, a reoloxía e a forza de unión dos materiais cementosos. Non obstante, a súa influencia na hidratación do cemento non sempre está clara.
A hidratación do cemento refírese á reacción química entre a auga e os materiais cementosos para producir produtos de hidratación como o silicato de calcio hidrato (CSH) e o hidróxido de calcio (Ca(OH)2). Este proceso é fundamental para o desenvolvemento da resistencia mecánica e durabilidade do formigón.
A adición de éteres de celulosa aos materiais cementosos pode ter efectos tanto positivos como negativos no proceso de hidratación. Por unha banda, o rendemento de retención de auga do éter de celulosa pode promover que o cemento obteña auga continuamente para a reacción, aumentando así a velocidade e o grao de hidratación. Isto acurta o tempo de fraguado, acelera o desenvolvemento da resistencia e mellora as propiedades xerais do formigón.
O éter de celulosa tamén pode actuar como coloide protector para evitar a agregación e asentamento de partículas de cemento. Isto dá como resultado unha microestrutura máis uniforme e estable, o que mellora aínda máis as propiedades mecánicas e duradeiras do formigón.
Por outra banda, o uso excesivo de éteres de celulosa pode afectar negativamente á hidratación do cemento. Debido a que o éter de celulosa é parcialmente hidrófobo, bloquea a entrada de auga no material xelificante, o que provoca unha hidratación retardada ou incompleta. Isto resulta nunha redución da resistencia e durabilidade do formigón.
Se a concentración de éter de celulosa é demasiado alta, ocupará o espazo na suspensión de cemento que debe ser cuberto por partículas de cemento. Como resultado, o contido total de sólidos da suspensión diminuirá, resultando en propiedades mecánicas reducidas. O exceso de éteres de celulosa tamén pode actuar como barreira, evitando a interacción entre as partículas de cemento e a auga, ralentizando aínda máis o proceso de hidratación.
É fundamental determinar a cantidade óptima de éter de celulosa a utilizar para mellorar as propiedades do material xelificado evitando calquera impacto negativo na hidratación. A cantidade depende de moitos factores, como o tipo de éter de celulosa, a composición do cemento, a relación auga-cemento e as condicións de curado.
Os éteres de celulosa, especialmente HPMC e MHEC, poden ter un efecto positivo na hidratación do cemento, dependendo da súa concentración e da composición específica do material cementoso. A cantidade de éter de celulosa utilizada debe considerarse coidadosamente para acadar as propiedades desexadas sen comprometer as propiedades do formigón. Cun uso e optimización adecuados, os éteres de celulosa poden contribuír ao desenvolvemento de materiais de construción máis duradeiros, duradeiros e sostibles.
Hora de publicación: 23-ago-2023