پلیمریزاسیون چیست؟

پلیمریزاسیون یک واکنش شیمیایی است که در آن مونومرها (مولکول های کوچک) با هم ترکیب می شوند و یک پلیمر (یک مولکول بزرگ) را تشکیل می دهند. این فرآیند شامل تشکیل پیوندهای کووالانسی بین مونومرها می شود که در نتیجه ساختاری زنجیره مانند با واحدهای تکراری ایجاد می شود.

پلیمریزاسیون می تواند از طریق مکانیسم های مختلفی از جمله پلیمریزاسیون افزودنی و پلیمریزاسیون تراکمی انجام شود. علاوه بر پلیمریزاسیون، مونومرها از طریق یک سری واکنش های شیمیایی به یکدیگر متصل می شوند که هر بار یک مونومر به زنجیره پلیمری در حال رشد اضافه می کند. این فرآیند معمولاً نیاز به استفاده از یک کاتالیزور برای شروع واکنش دارد. نمونه هایی از پلیمرهای افزودنی شامل پلی اتیلن، پلی پروپیلن و پلی استایرن است.

از سوی دیگر، پلیمریزاسیون متراکم شامل حذف یک مولکول کوچک مانند آب یا الکل است، زیرا مونومرها برای تشکیل پلیمر ترکیب می شوند. این فرآیند معمولاً به دو نوع مختلف مونومر نیاز دارد که هر کدام دارای یک گروه واکنشی هستند که می توانند با دیگری پیوند کووالانسی تشکیل دهند. نمونه هایی از پلیمرهای متراکم شامل نایلون، پلی استر و پلی اورتان می باشد.

پلیمریزاسیون در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله تولید پلاستیک، الیاف، چسب، پوشش و مواد دیگر استفاده می شود. خواص پلیمر حاصل را می توان با تنظیم نوع و مقدار مونومرهای مورد استفاده و همچنین شرایط واکنش پلیمریزاسیون تنظیم کرد.