تفاوت بین شاتکریت مخلوط خشک و مخلوط مرطوب چیست؟

شاتکریت یک ماده ساختمانی است که معمولاً برای ایجاد عناصر سازه ای مانند دیوارها، کف و سقف استفاده می شود. این یک ماده بسیار همه کاره است که می تواند در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله پوشش تونل، استخرهای شنا و دیوارهای حائل استفاده شود. دو روش اصلی برای اعمال شاتکریت وجود دارد: مخلوط خشک و مخلوط مرطوب. در حالی که هر دو روش شامل پاشیدن بتن یا ملات بر روی سطح با استفاده از دستگاه پنوماتیک است، تفاوت های قابل توجهی در نحوه تهیه و اعمال مواد وجود دارد. در این مقاله به تفاوت شاتکریت مخلوط خشک و شاتکریت مرطوب می پردازیم.

شاتکریت مخلوط خشک:

شاتکریت با مخلوط خشک که به نام گانیت نیز شناخته می شود، روشی است برای پاشیدن بتن یا ملات خشک بر روی سطح و سپس افزودن آب به نازل. مواد خشک از قبل مخلوط شده و در یک قیف بارگذاری می شوند که مخلوط را به دستگاه شاتکریت تغذیه می کند. این دستگاه از هوای فشرده برای به حرکت درآوردن مواد خشک از طریق شلنگی استفاده می کند که به سمت سطح هدف هدایت می شود. در نازل، آب به مواد خشک اضافه می شود که سیمان را فعال می کند و به آن اجازه می دهد تا با سطح متصل شود.

یکی از مزایای اصلی شاتکریت مخلوط خشک این است که امکان کنترل بیشتر بر طراحی مخلوط را فراهم می کند. از آنجایی که ماده خشک از قبل مخلوط شده است، مخلوط را می توان برای برآورده کردن الزامات خاص برای استحکام، کارایی و زمان گیرش تنظیم کرد. این باعث می شود که برای کاربردهای تخصصی که در آن به دقت بالایی نیاز است، گزینه ایده آلی باشد.

یکی دیگر از مزایای شاتکریت مخلوط خشک این است که می توان آن را در لایه های نازک تری نسبت به شاتکریت مخلوط مرطوب اعمال کرد. این باعث می شود که برای کاربردهایی که وزن نگران کننده است، مانند روی عرشه پل یا در شرایط دیگری که به مواد سبک وزن نیاز است، گزینه خوبی باشد.

با این حال، شاتکریت مخلوط خشک نیز دارای معایبی است. از آنجایی که مواد خشک توسط هوای فشرده به حرکت در می‌آیند، ممکن است مقدار قابل توجهی ریباند یا اسپری بیش از حد وجود داشته باشد که می‌تواند یک محیط کاری نامرتب ایجاد کند و همچنین می‌تواند منجر به هدر رفتن مواد شود. علاوه بر این، از آنجایی که آب در نازل اضافه می شود، ممکن است تغییراتی در محتوای آب وجود داشته باشد که می تواند بر استحکام و قوام محصول نهایی تأثیر بگذارد.

شاتکریت مخلوط مرطوب:

شاتکریت مرطوب روشی برای پاشش بتن یا ملات بر روی سطحی است که شامل پیش اختلاط مواد با آب قبل از بارگیری در دستگاه شاتکریت است. سپس مواد مرطوب از طریق یک شلنگ پمپ شده و با استفاده از هوای فشرده روی سطح هدف اسپری می شود. از آنجایی که این ماده از قبل با آب مخلوط شده است، در مقایسه با شاتکریت مخلوط خشک، به فشار هوای کمتری برای حرکت آن از طریق شیلنگ نیاز دارد.

یکی از مزایای اصلی شاتکریت مخلوط مرطوب این است که نسبت به شاتکریت مخلوط خشک، ریباند یا اسپری بیش از حد کمتری تولید می کند. از آنجایی که این ماده از قبل با آب مخلوط شده است، هنگام خروج از نازل سرعت کمتری دارد که باعث کاهش مقدار موادی می شود که از سطح پس می زند. این باعث می شود محیط کاری تمیزتر و مواد کمتری هدر برود.

مزیت دیگر شاتکریت مخلوط مرطوب این است که نسبت به شاتکریت مخلوط خشک محصولی سازگارتر و یکنواخت تر تولید می کند. از آنجایی که مخلوط از قبل با آب مخلوط شده است، تنوع کمتری در محتوای آب وجود دارد که می‌تواند منجر به استحکام و قوام یکنواخت‌تر شود.

با این حال، شاتکریت مخلوط مرطوب نیز دارای معایبی است. از آنجایی که مواد از قبل با آب مخلوط شده اند، کنترل کمتری روی طرح مخلوط نسبت به شاتکریت مخلوط خشک وجود دارد. علاوه بر این، شاتکریت مخلوط مرطوب به تجهیزات بیشتری نیاز دارد و می تواند گرانتر از شاتکریت مخلوط خشک باشد. در نهایت، از آنجایی که شاتکریت مخلوط مرطوب دارای محتوای آب بالاتری است، می‌تواند زمان بیشتری طول بکشد تا پخته شود و بیشتر در معرض ترک خوردن و انقباض باشد.

نتیجه گیری:

به طور خلاصه، شاتکریت مخلوط خشک و شاتکریت مرطوب دارای مزایا و معایب خاص خود هستند.