انواع کندکننده ها چیست؟

کندکننده ها افزودنی های شیمیایی هستند که گیرش یا سخت شدن سیمان را کند می کنند. آنها در کاربردهای بتن که در آن گیرش تاخیری مطلوب است، مانند در هوای گرم، یا زمانی که زمان اختلاط یا قرار دادن طولانی نیاز است، استفاده می شود. انواع مختلفی از کندکننده‌ها وجود دارد که هر کدام مجموعه‌ای از خواص و مزایای خاص خود را دارند. در اینجا برخی از انواع کندکننده ها آورده شده است:

1. اسیدهای آلی: اسیدهای آلی مانند اسید سیتریک، تارتاریک و گلوکونیک معمولاً به عنوان کندکننده در مواد مبتنی بر سیمان استفاده می‌شوند. آنها با واکنش با آهک آزاد موجود در سیمان کار می کنند که روند هیدراتاسیون را کند می کند. کند کننده های اسید آلی عموما غیر سمی و زیست تخریب پذیر هستند و آنها را به گزینه ای دوستدار محیط زیست تبدیل می کند.
2. قندها: قندهایی مانند گلوکز، ساکارز و فروکتوز نیز می توانند به عنوان کندکننده در مواد پایه سیمانی استفاده شوند. آنها با اتصال به سطح ذرات سیمان کار می کنند که روند هیدراتاسیون را کند می کند. کندکننده های قند اغلب در ترکیب با سایر کندکننده ها استفاده می شوند تا زمان گیرش کنترل شده تری را فراهم کنند.
3. نمک های معدنی: نمک های غیر آلی مانند بوراکس، سولفات روی و سیلیکات سدیم معمولاً به عنوان کندکننده در مواد پایه سیمان استفاده می شوند. آنها با تشکیل یک لایه نازک روی سطح ذرات سیمان کار می کنند که روند هیدراتاسیون را کند می کند. کندکننده‌های نمک معدنی اغلب در ترکیب با اسیدهای آلی یا کندکننده‌های قند استفاده می‌شوند تا زمان گیرش سازگارتر و قابل پیش‌بینی‌تری را فراهم کنند.
4. لیگنوسولفونات ها: لیگنوسولفونات ها پلیمرهای طبیعی هستند که از خمیر چوب به دست می آیند. آنها معمولاً به عنوان کندکننده در مواد مبتنی بر سیمان استفاده می شوند، زیرا با اتصال به سطح ذرات سیمان و کند کردن فرآیند هیدراتاسیون کار می کنند. کندکننده های لیگنوسولفونات عموماً در سیمان با آلومینا بالا نسبت به سیمان پرتلند معمولی مؤثرتر هستند.
5. اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک: اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک مانند گلوکونیک و اسید سیتریک معمولاً به عنوان کندکننده در مواد مبتنی بر سیمان استفاده می شوند. آنها با کیل کردن یون های کلسیم آزاد در سیمان عمل می کنند که روند هیدراتاسیون را کند می کند. کندکننده‌های هیدروکسی کربوکسیلیک اسید اغلب در ترکیب با سایر کندکننده‌ها استفاده می‌شوند تا زمان گیرش سازگارتر و قابل پیش‌بینی‌تری را فراهم کنند.
6. فوق روان کننده های پلی کربوکسیلات اتر (PCE): فوق روان کننده های PCE معمولاً به عنوان کند کننده در کاربردهای بتن که زمان گیرش تاخیری مطلوب است استفاده می شود. آنها با پراکندگی ذرات سیمان و کاهش کشش سطحی آب کار می کنند که روند هیدراتاسیون را کند می کند. کندکننده‌های PCE اغلب در ترکیب با دیگر فوق روان‌کننده‌ها استفاده می‌شوند تا زمان گیرش سازگارتر و قابل پیش‌بینی‌تری را فراهم کنند.

در نتیجه، کندکننده‌ها جزء مهمی از مواد مبتنی بر سیمان هستند، زیرا زمان گیرش کنترل‌شده‌تری را ارائه می‌کنند و می‌توانند به بهبود کارایی مواد کمک کنند. نوع کندگیر مورد استفاده به کاربرد خاص و زمان گیرش مورد نظر و همچنین خواص سیمان و سایر افزودنی های مورد استفاده بستگی دارد. با انتخاب نوع کندگیر مناسب، پیمانکاران و مهندسان می توانند اطمینان حاصل کنند که مواد مبتنی بر سیمان آنها قوی، بادوام و در طول زمان عملکرد خوبی دارند.