تاثیر هیدروکسی پروپیل متیل سلولز HPMC بر زمان گیرش بتن

زمان گیرش بتن عمدتاً مربوط به زمان گیرش سیمان است و تأثیر سنگدانه زیاد نیست. بنابراین، اثر هیدروکسی پروپیل متیل سلولز HPMC بر زمان گیرش مخلوط بتن غیر قابل پراکنده در زیر آب را می توان از طریق زمان گیرش ملات بررسی کرد. از آنجایی که زمان گیرش ملات تحت تاثیر آب است، برای ارزیابی اثر HPMC بر زمان گیرش ملات، نسبت آب به سیمان و نسبت ملات ملات باید ثابت شود.

نتایج تجربی نشان می دهد که افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولز HPMC اثر کند کنندگی قابل توجهی بر مخلوط ملات دارد و زمان گیرش ملات با افزایش مقدار هیدروکسی پروپیل متیل سلولز طولانی می شود. در مورد محتوای HPMC یکسان، ملات تشکیل شده در زیر آب بهتر از ملات تشکیل شده در هوا است. قالب گیری متوسط ​​زمان بیشتری برای گیرش دارد. هنگامی که در آب اندازه گیری شد، در مقایسه با نمونه خالی، زمان گیرش اولیه ملات مخلوط شده با هیدروکسی پروپیل متیل سلولز 6-18 ساعت به تاخیر افتاد و زمان گیرش نهایی 6-22 ساعت به تعویق افتاد. بنابراین، HPMC باید همراه با عوامل قدرت اولیه استفاده شود.

HPMC یک پلیمر مولکولی بالا با ساختار خطی ماکرومولکولی است. گروه عاملی آن دارای گروه های هیدروکسیل است که می تواند با مولکول های آب مخلوط پیوند هیدروژنی ایجاد کند و ویسکوزیته آب مخلوط را افزایش دهد. زنجیره‌های مولکولی طولانی HPMC یکدیگر را جذب می‌کنند و مولکول‌های HPMC را در هم تنیده می‌کنند تا ساختار شبکه‌ای را تشکیل دهند و سیمان را بپیچند و آب را مخلوط کنند. از آنجایی که HPMC یک ساختار شبکه‌ای مانند لایه‌ای را برای بسته‌بندی سیمان تشکیل می‌دهد، می‌تواند به طور موثری از تبخیر آب در ملات جلوگیری کند و سرعت هیدراتاسیون سیمان را کاهش داده یا کند.