علل ایجاد حباب و مزایا و معایب حباب در استفاده از محصولات اتر سلولزی

محصولات اتر سلولزی HPMC و HEMC هر دو گروه آبگریز و آب دوست دارند. گروه متوکسی آبگریز است و گروه هیدروکسی پروپوکسی با توجه به موقعیت جایگزینی متفاوت است. برخی آبدوست و برخی آبگریز هستند. هیدروکسی توکسی آب دوست است. به اصطلاح آب دوستی به این معناست که خاصیت نزدیک بودن به آب را دارد. آبگریزی به این معنی است که خاصیت دفع آب را دارد. از آنجایی که محصول هم آب دوست و هم آبگریز است، محصول اتر سلولزی دارای فعالیت سطحی است که حباب های هوا را ایجاد می کند. اگر فقط یکی از این دو خاصیت آبدوست یا آبگریز باشد، هیچ حبابی ایجاد نخواهد شد. با این حال، HEC فقط دارای یک گروه هیدروفیل از گروه هیدروکسی توکسی است و هیچ گروه آبگریز ندارد، بنابراین حباب تولید نمی کند.

پدیده حباب نیز ارتباط مستقیمی با سرعت انحلال محصول دارد. اگر محصول با سرعت ناهماهنگ حل شود، حباب هایی تشکیل می شود. به طور کلی، هر چه ویسکوزیته کمتر باشد، سرعت انحلال سریعتر است. هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد، سرعت انحلال کمتر است. دلیل دیگر مشکل دانه بندی است، دانه بندی ناهموار است (اندازه ذرات یکنواخت نیست، بزرگ و کوچک وجود دارد). باعث می شود زمان انحلال متفاوت باشد، حباب هوا را تولید می کند.

مزایای حباب های هوا می تواند مساحت خراش دادن دسته ای را افزایش دهد، ویژگی ساخت و ساز نیز بهبود یافته است، دوغاب سبک تر است و خراش دادن دسته ای آسان تر است. عیب آن این است که وجود حباب باعث کاهش چگالی ظاهری محصول، کاهش استحکام و تاثیر بر مقاومت در برابر آب و هوای مواد می شود.