سنتز و خواص فوق روان کننده اتر سلولز محلول در آب

علاوه بر این، سلولز پنبه برای سطح پلیمریزاسیون لینگ آف آماده شد و با هیدروکسید سدیم، 1،4 مونوبوتیل سولفونولات (1،4، بوتان سولتون) واکنش داد. اتر سلولز سولفوبوتیله (SBC) با حلالیت خوب در آب به دست آمد. اثرات دمای واکنش، زمان واکنش و نسبت مواد خام بر روی اتر بوتیل سولفونات سلولز مورد بررسی قرار گرفت. شرایط واکنش بهینه به دست آمد و ساختار محصول با FTIR مشخص شد. با مطالعه اثر SBC بر خواص خمیر و ملات سیمان، مشخص شد که محصول اثر کاهنده آب مشابه با عامل کاهنده آب سری نفتالین دارد و حفظ سیالیت بهتر از سری نفتالین است.عامل کاهنده آب. SBC با ویسکوزیته مشخصه و محتوای گوگرد دارای درجه خاصی از خاصیت کند کنندگی متفاوت برای خمیر سیمان است. بنابراین انتظار می‌رود SBC به یک عامل کاهش‌دهنده آب کندکننده، کاهش‌دهنده آب با راندمان بالا، حتی عامل کاهنده آب با راندمان بالا تبدیل شود. خواص آن عمدتاً توسط ساختار مولکولی آن تعیین می شود.

کلمات کلیدی:سلولز؛ درجه تعادل پلیمریزاسیون؛ بوتیل سولفونات اتر سلولز؛ عامل کاهنده آب

توسعه و کاربرد بتن با کارایی بالا ارتباط نزدیکی با تحقیق و توسعه عامل کاهنده آب بتن دارد. به دلیل ظاهر عامل کاهنده آب است که بتن می تواند کارایی بالا، دوام خوب و حتی مقاومت بالا را تضمین کند. در حال حاضر، عمدتاً انواع زیر از عوامل کاهش دهنده آب بسیار مؤثر استفاده می شود: عامل کاهنده آب سری نفتالین (SNF)، عامل کاهنده آب سری رزین آمین سولفوناته (SMF)، عامل کاهنده آب سری آمینو سولفونات (ASP)، لیگنوسولفونات اصلاح شده عامل کاهش دهنده آب سری (ML) و عامل کاهش دهنده آب سری پلی کربوکسیلیک اسید (PC) که در تحقیقات فعلی فعال تر است. فوق روان کننده پلی کربوکسیلیک اسید دارای مزایای اتلاف زمان کم، دوز کم و سیالیت زیاد بتن است. با این حال، به دلیل قیمت بالا، محبوبیت در چین دشوار است. بنابراین، فوق روان کننده نفتالین هنوز کاربرد اصلی در چین است. اکثر عوامل کاهش دهنده آب متراکم از فرمالدئید و سایر مواد فرار با وزن مولکولی نسبی کم استفاده می کنند که ممکن است در فرآیند سنتز و استفاده به محیط زیست آسیب برساند.

توسعه افزودنی های بتن در داخل و خارج از کشور با کمبود مواد اولیه شیمیایی، افزایش قیمت و مشکلات دیگر مواجه است. نحوه استفاده از منابع تجدیدپذیر طبیعی ارزان و فراوان به عنوان مواد خام برای توسعه افزودنی های جدید بتن با کارایی بالا به موضوع مهم تحقیقات افزودنی های بتن تبدیل خواهد شد. نشاسته و سلولز نمایندگان اصلی این نوع منابع هستند. به دلیل منبع گسترده مواد خام، تجدید پذیر، آسان برای واکنش با برخی از معرف ها، مشتقات آنها به طور گسترده در زمینه های مختلف استفاده می شود. در حال حاضر تحقیقات در مورد نشاسته سولفونه به عنوان عامل کاهنده آب پیشرفت هایی داشته است. در سال های اخیر تحقیقات بر روی مشتقات سلولز محلول در آب به عنوان عوامل کاهنده آب نیز توجه مردم را به خود جلب کرده است. لیو ویزه و همکاران از الیاف پشم پنبه به عنوان ماده خام برای سنتز سولفات سلولز با وزن مولکولی نسبی و درجه جایگزینی متفاوت استفاده کرد. هنگامی که درجه جایگزینی آن در محدوده مشخصی باشد، می تواند سیالیت دوغاب سیمان و استحکام بدنه تحکیم سیمان را بهبود بخشد. این حق اختراع می گوید که برخی از مشتقات پلی ساکارید از طریق واکنش شیمیایی برای معرفی گروه های آبدوست قوی، می توانند روی سیمان با پراکندگی خوب مشتقات پلی ساکارید محلول در آب، مانند سدیم کربوکسی متیل سلولز، کربوکسی متیل هیدروکسی اتیل سلولز، کربوکسی متیل سولفونات سلولز و غیره به دست آیند. با این حال، Knaus و همکاران. دریافتند که CMHEC برای استفاده به عنوان عامل کاهنده آب بتن مناسب به نظر نمی رسد. تنها زمانی که گروه اسید سولفونیک به مولکول‌های CMC و CMHEC وارد می‌شود و وزن مولکولی نسبی آن 1.0 × 105 ~ 1.5 × 105 گرم در مول باشد، ممکن است عملکرد عامل کاهنده آب بتن را داشته باشد. در مورد اینکه آیا برخی از مشتقات سلولز محلول در آب برای استفاده به عنوان عوامل کاهنده آب مناسب هستند یا خیر، و انواع مختلفی از مشتقات سلولز محلول در آب وجود دارد، نظرات مختلفی وجود دارد، بنابراین لازم است تحقیقات عمیق و سیستماتیک در مورد سنتز و سنتز انجام شود. استفاده از مشتقات سلولز جدید

در این مقاله از سلولز پنبه به عنوان ماده اولیه برای تهیه سلولز با درجه پلیمریزاسیون متعادل استفاده شد و سپس از طریق قلیایی شدن هیدروکسید سدیم، دمای واکنش مناسب، زمان واکنش و واکنش 1،4 مونوبوتیل سولفونولاکتون، معرفی گروه اسید سولفونیک بر روی سلولز انتخاب شد. مولکول ها، تجزیه و تحلیل ساختار و آزمایش کاربرد بوتیل سولفونیک اسید سلولز اتر (SBC) محلول در آب به دست آمده است. امکان استفاده از آن به عنوان عامل کاهنده آب مورد بحث قرار گرفت.

1. آزمایش کنید

1.1 مواد اولیه و ابزار

پنبه جاذب؛ هیدروکسید سدیم (تحلیلی خالص)؛ اسید کلریدریک (محلول آبی 36 تا 37 درصد، از نظر تحلیلی خالص). ایزوپروپیل الکل (از نظر تحلیلی خالص)؛ 1،4 مونوبوتیل سولفونولاکتون (گرید صنعتی، ارائه شده توسط Siping Fine Chemical Plant)؛ سیمان پرتلند معمولی 32.5R (کارخانه سیمان دالیان اونودا)؛ فوق روان کننده سری نفتالین (SNF، Dalian Sicca).

طیف سنج مادون قرمز Spectrum One-B تبدیل فوریه، تولید شده توسط Perkin Elmer.

طیف سنج انتشار پلاسمای جفت شده القایی IRIS Advantage (IcP-AEs)، ساخت شرکت Thermo Jarrell Ash.

برای اندازه گیری پتانسیل دوغاب سیمان مخلوط شده با SBC از آنالایزر پتانسیل ZETAPUS (Brookhaven Instruments، ایالات متحده آمریکا) استفاده شد.

1.2 روش تهیه SBC

ابتدا، سلولز با درجه پلیمریزاسیون متعادل با توجه به روش‌هایی که در مقالات شرح داده شده است، تهیه شد. مقدار مشخصی سلولز پنبه را وزن کرده و در یک فلاسک سه طرفه اضافه کردند. تحت حفاظت نیتروژن، اسید کلریدریک رقیق با غلظت 6 درصد اضافه شد و مخلوط به شدت هم زده شد. سپس آن را با ایزوپروپیل الکل در یک بالن سه دهانه معلق کرده، برای مدت معینی با محلول آبی هیدروکسید سدیم 30 درصد قلیایی کرده، مقدار معینی از 1.4 مونوبوتیل سولفونولاکتون را وزن کرده و در بالن سه دهانه ریخته و در محلول هم زده می شود. در همان زمان، و دمای حمام آب با دمای ثابت را ثابت نگه داشت. پس از انجام واکنش برای مدت زمان معین، محصول تا دمای اتاق خنک شده، با ایزوپروپیل الکل رسوب داده شده، پمپ شده و فیلتر شده و محصول خام به دست آمد. پس از چندین بار شستشو با محلول آبی متانول، پمپاژ و فیلتر، در نهایت محصول برای استفاده در دمای 60 درجه سانتیگراد با خلاء خشک شد.

1.3 اندازه گیری عملکرد SBC

محصول SBC در محلول آبی 0.1 mol/L NaNO3 حل شد و ویسکوزیته هر نقطه رقت نمونه با ویسکومتر Ustner اندازه گیری شد تا ویسکوزیته مشخصه آن محاسبه شود. میزان گوگرد محصول توسط دستگاه ICP – AES تعیین شد. نمونه‌های SBC با استون استخراج، در خلاء خشک شدند و سپس نمونه‌های حدود 5 میلی‌گرم آسیاب و با KBr برای آماده‌سازی نمونه فشرده شدند. آزمایش طیف مادون قرمز بر روی نمونه های SBC و سلولزی انجام شد. سوسپانسیون سیمان با نسبت آب به سیمان 400 و محتوای کاهنده آب 1 درصد جرم سیمان تهیه شد. پتانسیل آن در عرض 3 دقیقه آزمایش شد.

سیالیت دوغاب سیمان و میزان کاهش آب ملات سیمان بر اساس GB/T 8077-2000 "روش آزمایش یکنواختی افزودنی بتن"، mw/me= 0.35 اندازه گیری می شود. آزمایش زمان گیرش خمیر سیمان مطابق با GB/T 1346-2001 "روش آزمایش برای مصرف آب، زمان گیرش و پایداری قوام استاندارد سیمان" انجام می شود. مقاومت فشاری ملات سیمان بر اساس GB/T 17671-1999 "روش تست مقاومت ملات سیمان (روش IS0)" روش تعیین.

2. نتایج و بحث

2.1 تجزیه و تحلیل IR SBC

طیف مادون قرمز سلولز خام و محصول SBC. از آنجایی که پیک جذب S — C و S — H بسیار ضعیف است، برای شناسایی مناسب نیست، در حالی که s=o پیک جذب قوی دارد. بنابراین وجود گروه اسید سولفونیک در ساختار مولکولی را می توان با تعیین وجود پیک S=O تعیین کرد. با توجه به طیف مادون قرمز سلولز ماده خام و محصول SBC، در طیف سلولزی، یک پیک جذب قوی در نزدیکی موج شماره 3350 cm-1 وجود دارد که به عنوان پیک ارتعاش کششی هیدروکسیل در سلولز طبقه بندی می شود. اوج جذب قوی‌تر در نزدیکی موج شماره 2 900 سانتی‌متر 1، اوج ارتعاش کششی متیلن (CH21) است. مجموعه ای از باندهای متشکل از 1060، 1170، 1120 و 1010 سانتی متر-1، قله های جذب ارتعاش کششی گروه هیدروکسیل و قله های جذب ارتعاش خمشی پیوند اتری (C - o - C) را منعکس می کنند. عدد موج در حدود 1650 cm-1 منعکس کننده پیک جذب پیوند هیدروژنی است که توسط گروه هیدروکسیل و آب آزاد تشکیل شده است. نوار 1440 ~ 1340 cm-1 ساختار کریستالی سلولز را نشان می دهد. در طیف IR SBC، شدت باند 1440 ~ 1340 cm-1 ضعیف می شود. قدرت پیک جذب نزدیک به 1650 سانتی متر در 1 افزایش یافت که نشان می دهد توانایی تشکیل پیوندهای هیدروژنی تقویت شده است. پیک های جذب قوی در 1180628 سانتی متر در 1 ظاهر شد که در طیف سنجی مادون قرمز سلولز منعکس نشد. اولی اوج جذب مشخصه پیوند s=o بود، در حالی که دومی اوج جذب مشخصه پیوند s=o بود. با توجه به تجزیه و تحلیل فوق، گروه اسید سولفونیک بر روی زنجیره مولکولی سلولز پس از واکنش اتریفیکاسیون وجود دارد.

2.2 تأثیر شرایط واکنش بر عملکرد SBC

از رابطه بین شرایط واکنش و خواص SBC می توان دریافت که دما، زمان واکنش و نسبت مواد بر خواص محصولات سنتز شده تأثیر می گذارد. حلالیت محصولات SBC با مدت زمان مورد نیاز برای حل شدن کامل 1 گرم محصول در 100 میلی لیتر آب دیونیزه در دمای اتاق تعیین می شود. در آزمایش سرعت کاهش آب ملات، محتوای SBC 1.0٪ جرم سیمان است. علاوه بر این، از آنجایی که سلولز عمدتاً از واحد انیدروگلوکز (AGU) تشکیل شده است، هنگام محاسبه نسبت واکنش دهنده، مقدار سلولز به عنوان AGU محاسبه می شود. در مقایسه با SBCl ~ SBC5، SBC6 دارای ویسکوزیته ذاتی کمتر و محتوای گوگرد بالاتر است و میزان کاهش آب ملات 11.2٪ است. ویسکوزیته مشخصه SBC می تواند جرم مولکولی نسبی آن را منعکس کند. ویسکوزیته مشخصه بالا نشان می دهد که جرم مولکولی نسبی آن بزرگ است. با این حال، در این زمان، ویسکوزیته محلول آبی با غلظت یکسان به ناچار افزایش می‌یابد و حرکت آزاد ماکرومولکول‌ها محدود می‌شود که منجر به جذب آن روی سطح ذرات سیمان نمی‌شود و در نتیجه بر بازی آب تأثیر می‌گذارد. کاهش عملکرد پراکندگی SBC محتوای گوگرد SBC بالا است، نشان می دهد که درجه جایگزینی بوتیل سولفونات بالا است، زنجیره مولکولی SBC تعداد بار بیشتری را حمل می کند، و اثر سطح ذرات سیمان قوی است، بنابراین پراکندگی ذرات سیمان نیز قوی است.

در اتریفیکاسیون سلولز، به منظور بهبود درجه اتریفیکاسیون و کیفیت محصول، عموماً از روش اتریفیکاسیون قلیایی چندگانه استفاده می شود. SBC7 و SBC8 محصولاتی هستند که با قلیایی کردن مکرر اتریفیکاسیون به ترتیب 1 و 2 بار به دست می آیند. بدیهی است که ویسکوزیته مشخصه آنها کم و محتوای گوگرد زیاد است، حلالیت نهایی در آب خوب است، میزان کاهش آب ملات سیمان می تواند به ترتیب به 14.8٪ و 16.5٪ برسد. بنابراین در آزمایش های زیر از SBC6، SBC7 و SBC8 به عنوان اشیاء تحقیقاتی برای بحث در مورد اثرات کاربرد آنها در خمیر سیمان و ملات استفاده می شود.

2.3 تأثیر SBC بر خواص سیمان

2.3.1 تأثیر SBC بر سیالیت خمیر سیمان

منحنی تأثیر محتوای عامل کاهنده آب بر سیالیت خمیر سیمان. SNF یک فوق روان کننده سری نفتالین است. از منحنی تأثیر محتوای عامل کاهنده آب بر سیالیت خمیر سیمان می توان فهمید، زمانی که محتوای SBC8 کمتر از 1.0٪ باشد، سیالیت خمیر سیمان به تدریج با افزایش محتوا افزایش می یابد و اثر آن مشابه SNF است. هنگامی که محتوای بیش از 1.0٪ است، رشد سیالیت دوغاب به تدریج کند می شود و منحنی وارد منطقه سکو می شود. می توان در نظر گرفت که محتوای اشباع SBC8 حدود 1.0٪ است. SBC6 و SBC7 نیز روند مشابهی با SBC8 داشتند، اما میزان اشباع آنها به طور قابل توجهی بالاتر از SBC8 بود و درجه بهبود سیالیت دوغاب تمیز به اندازه SBC8 نبود. با این حال، محتوای اشباع SNF حدود 0.7٪ تا 0.8٪ است. هنگامی که محتوای SNF همچنان افزایش می یابد، سیالیت دوغاب نیز افزایش می یابد، اما با توجه به حلقه خونریزی می توان نتیجه گرفت که افزایش در این زمان تا حدی ناشی از جداسازی آب خونریزی توسط دوغاب سیمان است. در نتیجه، اگرچه محتوای اشباع SBC بیشتر از SNF است، اما زمانی که محتوای SBC به مقدار زیادی از محتوای اشباع آن بیشتر شود، هنوز پدیده خونریزی آشکاری وجود ندارد. بنابراین، می توان در ابتدا قضاوت کرد که SBC اثر کاهش آب دارد و همچنین دارای احتباس آب خاصی است که با SNF متفاوت است. این کار نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

از منحنی رابطه بین سیالیت خمیر سیمان با محتوای ماده کاهنده آب 1.0 درصد و زمان مشاهده می شود که افت سیالیت خمیر سیمان مخلوط شده با SBC در عرض 120 دقیقه بسیار کم است، به خصوص SBC6 که سیالیت اولیه آن فقط حدود 200 میلی متر است. ، و از دست دادن سیالیت کمتر از 20٪ است. از دست دادن تار سیالیت دوغاب به ترتیب SNF>SBC8>SBC7>SBC6 بود. مطالعات نشان داده است که فوق روان کننده نفتالین عمدتاً بر روی سطح ذرات سیمان توسط نیروی دافعه سطحی جذب می شود. با پیشرفت هیدراتاسیون، مولکول های باقیمانده عامل کاهنده آب در دوغاب کاهش می یابد، به طوری که مولکول های عامل کاهنده آب جذب شده در سطح ذرات سیمان نیز به تدریج کاهش می یابد. دافعه بین ذرات ضعیف می شود و ذرات سیمان تراکم فیزیکی ایجاد می کند که کاهش سیالیت دوغاب خالص را نشان می دهد. بنابراین افت جریان دوغاب سیمان مخلوط با فوق روان کننده نفتالین بیشتر است. با این حال، اکثر عوامل کاهش دهنده آب سری نفتالین مورد استفاده در مهندسی به درستی برای بهبود این نقص مخلوط شده اند. بنابراین، از نظر حفظ نقدینگی، SBC نسبت به SNF برتری دارد.

2.3.2 تأثیر پتانسیل و زمان گیرش خمیر سیمان

پس از افزودن عامل کاهنده آب به مخلوط سیمان، ذرات سیمان مولکول های عامل کاهنده آب را جذب کردند، بنابراین خواص الکتریکی بالقوه ذرات سیمان را می توان از مثبت به منفی تغییر داد و قدر مطلق به وضوح افزایش می یابد. قدر مطلق پتانسیل ذرات سیمان مخلوط با SNF بیشتر از SBC است. در همان زمان، زمان گیرش خمیر سیمان مخلوط شده با SBC در مقایسه با نمونه خالی به درجات مختلف افزایش یافت و زمان گیرش به ترتیب SBC6>SBC7>SBC8 از طولانی به کوتاه بود. مشاهده می شود که با کاهش ویسکوزیته مشخصه SBC و افزایش محتوای گوگرد، زمان گیرش خمیر سیمان به تدریج کوتاه می شود. این به این دلیل است که SBC متعلق به مشتقات پلی‌پلی‌ساکارید است و گروه‌های هیدروکسیل بیشتری در زنجیره مولکولی وجود دارد که درجات مختلفی از اثر کند کنندگی بر واکنش هیدراتاسیون سیمان پرتلند دارد. تقریباً چهار نوع مکانیسم عامل کندکننده وجود دارد و مکانیسم کندکننده SBC تقریباً به شرح زیر است: در محیط قلیایی هیدراتاسیون سیمان، گروه هیدروکسیل و Ca2+ آزاد کمپلکس ناپایداری را تشکیل می دهند، به طوری که غلظت Ca2 10 در فاز مایع کاهش می یابد، اما همچنین ممکن است بر روی سطح ذرات سیمان و محصولات هیدراتاسیون روی سطح 02- جذب شود تا پیوندهای هیدروژنی و سایر گروه های هیدروکسیل و مولکول های آب از طریق پیوند هیدروژنی ایجاد شود، به طوری که سطح ذرات سیمان لایه ای از فیلم آب حل شده پایدار بنابراین، فرآیند هیدراتاسیون سیمان مهار می شود. با این حال، تعداد گروه های هیدروکسیل در زنجیره SBC با محتوای گوگرد متفاوت کاملاً متفاوت است، بنابراین تأثیر آنها بر فرآیند هیدراتاسیون سیمان باید متفاوت باشد.

2.3.3 میزان کاهش آب ملات و آزمایش مقاومت

از آنجایی که عملکرد ملات می تواند عملکرد بتن را تا حدی منعکس کند، این مقاله عمدتاً عملکرد ملات مخلوط شده با SBC را بررسی می کند. میزان آب مصرفی ملات مطابق با استاندارد آزمایش میزان کاهش آب ملات تنظیم شد، به طوری که انبساط نمونه ملات به (5±180) میلی‌متر رسید و نمونه‌های 40 میلی‌متر × 40 میلی‌لیتر تی‌لیتر در 160 میلی‌متر برای آزمایش فشار آماده شد. قدرت هر سنی در مقایسه با نمونه های خالی بدون عامل کاهنده آب، مقاومت نمونه های ملات با عامل کاهنده آب در هر سن در درجات مختلف بهبود یافته است. مقاومت فشاری نمونه های دوپ شده با 1.0% SNF به ترتیب 46%، 35% و 20% در 3، 7 و 28 روز افزایش یافت. تأثیر SBC6، SBC7 و SBC8 بر مقاومت فشاری ملات یکسان نیست. استحکام ملات مخلوط شده با SBC6 در هر سن کمی افزایش می یابد و مقاومت ملات در 3 d، 7 d و 28d به ترتیب 15%، 3% و 2% افزایش می یابد. مقاومت فشاری ملات مخلوط شده با SBC8 بسیار افزایش یافت و مقاومت آن در روزهای 3، 7 و 28 به ترتیب 61%، 45% و 18% افزایش یافت که نشان می‌دهد SBC8 دارای اثر کاهنده و تقویت کننده قوی آب بر روی ملات سیمان است.

2.3.4 تأثیر خواص ساختار مولکولی SBC

در ترکیب با تجزیه و تحلیل فوق در مورد تأثیر SBC بر روی خمیر سیمان و ملات، یافتن اینکه ساختار مولکولی SBC، مانند ویسکوزیته مشخصه (مرتبط با وزن مولکولی نسبی آن، ویسکوزیته مشخصه کلی بالا است، نسبی آن) دشوار نیست. وزن مولکولی بالا است)، محتوای گوگرد (مربوط به درجه جایگزینی گروه های آبدوست قوی در زنجیره مولکولی، محتوای گوگرد بالا درجه بالایی از جایگزینی است، و بالعکس) عملکرد کاربرد SBC را تعیین می کند. هنگامی که محتوای SBC8 با ویسکوزیته ذاتی کم و محتوای گوگرد بالا کم باشد، می تواند توانایی پراکندگی قوی در ذرات سیمان داشته باشد و محتوای اشباع نیز کم است، حدود 1.0%. تمدید زمان گیرش خمیر سیمان نسبتاً کوتاه است. مقاومت فشاری ملات با سیالیت یکسان به وضوح در هر سن افزایش می یابد. با این حال، SBC6 با ویسکوزیته ذاتی بالا و محتوای گوگرد کم، هنگامی که محتوای آن کم است، سیالیت کمتری دارد. با این حال، زمانی که محتوای آن به حدود 1.5٪ افزایش یابد، توانایی پراکندگی آن در ذرات سیمان نیز قابل توجه است. با این حال، زمان گیرش دوغاب خالص بیشتر طولانی می شود که ویژگی های گیرش کند را نشان می دهد. بهبود مقاومت فشاری ملات در سنین مختلف محدود است. به طور کلی SBC در حفظ سیالیت ملات بهتر از SNF است.

3. نتیجه گیری

1. سلولز با درجه پلیمریزاسیون متعادل از سلولز تهیه شد که پس از قلیایی شدن NaOH با 1،4 مونوبوتیل سولفونولاکتون اتریزه شد و سپس بوتیل سولفونولاکتون محلول در آب تهیه شد. شرایط واکنش بهینه محصول به شرح زیر است: ردیف (Na0H); توسط (AGU)؛ n(BS) -2.5:1.0:1.7، زمان واکنش 4.5 ساعت، دمای واکنش 75 درجه سانتیگراد بود. قلیایی شدن و اتریفیکاسیون مکرر می تواند ویسکوزیته مشخصه را کاهش داده و محتوای گوگرد محصول را افزایش دهد.

2. SBC با ویسکوزیته مشخصه و محتوای گوگرد مناسب می تواند به طور قابل توجهی سیالیت دوغاب سیمان را بهبود بخشد و از دست دادن سیالیت را بهبود بخشد. هنگامی که میزان کاهش آب ملات به 16.5 درصد می رسد، مقاومت فشاری نمونه ملات در هر سن به وضوح افزایش می یابد.

3. کاربرد SBC به عنوان یک عامل کاهنده آب درجه معینی از تاخیر را نشان می دهد. در شرایط ویسکوزیته مشخصه مناسب، می توان با افزایش میزان گوگرد و کاهش درجه تاخیر، عامل کاهنده آب با راندمان بالا را بدست آورد. با توجه به استانداردهای ملی مربوطه افزودنی های بتن، انتظار می رود SBC به یک عامل کاهنده آب با ارزش کاربردی عملی، عامل کاهنده آب کند کننده، عامل کاهنده آب با راندمان بالا و حتی عامل کاهنده آب با راندمان بالا تبدیل شود.