حلالیت سدیم CMC

سدیم کربوکسی متیل سلولز (CMC) بسیار محلول در آب است که یکی از خواص کلیدی آن است و به کاربرد گسترده آن در صنایع مختلف کمک می کند. هنگامی که در آب پراکنده می شود، CMC بسته به غلظت و وزن مولکولی CMC، محلول ها یا ژل های چسبناک تشکیل می دهد.

حلالیت CMC در آب تحت تأثیر عوامل مختلفی است:

1. درجه جایگزینی (DS): CMC با مقادیر DS بالاتر به دلیل افزایش تعداد گروه های کربوکسی متیل وارد شده به ستون فقرات سلولزی، تمایل به حلالیت در آب بیشتری دارد.
2. وزن مولکولی: CMC با وزن مولکولی بالاتر ممکن است سرعت انحلال آهسته‌تری نسبت به درجه‌های وزن مولکولی پایین‌تر نشان دهد. با این حال، پس از حل شدن، هر دو CMC با وزن مولکولی بالا و کم معمولا محلول هایی با خواص ویسکوزیته مشابه تشکیل می دهند.
3. دما: به طور کلی حلالیت CMC در آب با افزایش دما افزایش می یابد. دمای بالاتر فرآیند انحلال را تسهیل می کند و منجر به هیدراتاسیون سریعتر ذرات CMC می شود.
4. pH: حلالیت CMC نسبتاً تحت تأثیر pH در محدوده معمولی است که در بیشتر کاربردها با آن مواجه می‌شویم. محلول های CMC در یک محدوده pH وسیع، از شرایط اسیدی تا قلیایی، پایدار و محلول باقی می مانند.
5. هم زدن: هم زدن یا اختلاط باعث افزایش انحلال CMC در آب با افزایش تماس بین ذرات CMC و مولکول های آب می شود و در نتیجه فرآیند هیدراتاسیون را تسریع می کند.

سدیم کربوکسی متیل سلولز (CMC) به دلیل حلالیت عالی در آب شناخته شده است و آن را به یک افزودنی ارزشمند در طیف گسترده ای از کاربردها، از جمله مواد غذایی، دارویی، محصولات مراقبت شخصی و فرمولاسیون های صنعتی تبدیل می کند. توانایی آن در تشکیل محلول های پایدار و چسبناک به عملکرد آن به عنوان ضخیم کننده، تثبیت کننده، بایندر و فیلم ساز در محصولات و فرآیندهای مختلف کمک می کند.