سلولز پلی یونی (PAC) و سدیم کربوکسی متیل سلولز (CMC) دو نوع اتر سلولزی هستند که ساختار و خواص شیمیایی مشابهی دارند، اما در برخی جنبه های کلیدی با هم تفاوت دارند.

PAC یک اتر سلولزی محلول در آب است که دارای درجه بالایی از جانشینی است، به این معنی که تعداد زیادی از گروه های کربوکسی متیل به ستون فقرات سلولز متصل می شوند. PAC معمولاً به عنوان ویسکوزیفایر و کاهش دهنده اتلاف سیال در سیالات حفاری نفت به دلیل حفظ آب عالی، پایداری و خواص ضخیم شدن آن استفاده می شود.

از سوی دیگر، CMC یک اتر سلولزی محلول در آب است که به طور گسترده به عنوان ضخیم کننده، چسباننده و تثبیت کننده در صنایع مختلف از جمله مواد غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی و تولید کاغذ استفاده می شود. CMC از واکنش سلولز با اسید مونوکلرواستیک برای وارد کردن گروه های کربوکسی متیل به ستون فقرات سلولزی تولید می شود. درجه جایگزینی CMC کمتر از PAC است، اما همچنان خاصیت احتباس آب، پایداری و ضخیم شدن خوبی را ارائه می دهد.

اگرچه PAC و CMC هر دو اترهای سلولزی با خواص مشابه هستند، اما در برخی جنبه های کلیدی متفاوت هستند. به عنوان مثال، PAC به دلیل درجه بالای جایگزینی و خواص عالی کاهش تلفات سیال، معمولاً در صنعت حفاری نفت استفاده می‌شود، در حالی که CMC به دلیل درجه کمتر جایگزینی و تطبیق پذیری در کاربردهای مختلف، در طیف وسیع‌تری از صنایع استفاده می‌شود.

به طور کلی، PAC و CMC هر دو اترهای سلولزی مهم با خواص و کاربردهای منحصر به فرد هستند. در حالی که PAC عمدتاً در صنعت حفاری نفت مورد استفاده قرار می گیرد، CMC به دلیل تطبیق پذیری و درجه جایگزینی کمتر، طیف وسیع تری از کاربردها را در صنایع مختلف دارد.