مکمل های دارویی با رهش پایدار

01 سلولز اتر

سلولز را می توان با توجه به نوع جایگزین به اترهای منفرد و اترهای مخلوط تقسیم کرد. تنها یک نوع جایگزین در یک اتر وجود دارد، مانند متیل سلولز (MC)، اتیل سلولز (EC)، هیدروکسیل پروپیل سلولز (HPC) و غیره. می تواند دو یا چند جایگزین در اتر مخلوط وجود داشته باشد که معمولاً از هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC)، اتیل متیل سلولز (EMC) و غیره استفاده می شود. مواد کمکی مورد استفاده در آماده سازی داروی آزاد کننده پالس توسط اتر HPMC مخلوط، تک اتر HPC، و EC نشان داده می شوند که اغلب به عنوان تجزیه کننده، عوامل تورم، کندکننده و مواد پوشش فیلم استفاده می شوند.

1.1 هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC)

با توجه به درجات مختلف جایگزینی گروه های متوکسی و هیدروکسی پروپیل، HPMC به طور کلی در خارج از کشور به سه نوع K، E و F تقسیم می شود. در این میان سری K دارای سریع ترین سرعت هیدراتاسیون است و به عنوان یک ماده اسکلت برای پایدار و کنترل شده مناسب است. آماده سازی آزادسازی همچنین یک عامل آزاد کننده نبض است. یکی از متداول ترین حامل های دارویی که در فرآورده های دارویی استفاده می شود. HPMC یک اتر سلولز غیر یونی محلول در آب، پودر سفید، بی مزه، بی بو و غیر سمی است و بدون تغییر در بدن انسان دفع می شود. اساساً در آب گرم بالای 60 نامحلول است°C و فقط می تواند متورم شود. هنگامی که مشتقات آن با ویسکوزیته های مختلف در نسبت های مختلف مخلوط می شوند، رابطه خطی خوب است و ژل تشکیل شده می تواند به طور موثری انتشار آب و انتشار دارو را کنترل کند.

HPMC یکی از مواد پلیمری متداول مورد استفاده بر اساس مکانیسم انتشار دارو با کنترل تورم یا فرسایش در سیستم انتشار پالس است. انتشار داروی متورم برای تهیه مواد دارویی فعال به قرص یا گلوله و سپس پوشش چند لایه، لایه بیرونی پوشش پلیمری نامحلول در آب اما نفوذپذیر در آب است، لایه داخلی پلیمری با قابلیت تورم است، زمانی که مایع به داخل نفوذ کند. لایه داخلی، تورم فشار ایجاد می کند و پس از مدتی، دارو متورم می شود و کنترل می شود تا دارو آزاد شود. در حالی که داروی آزاد کننده فرسایش از طریق بسته دارویی اصلی است. پوشش با پلیمرهای نامحلول در آب یا فرسایش، تنظیم ضخامت پوشش برای کنترل زمان انتشار دارو.

برخی از محققان ویژگی‌های آزادسازی و انبساط قرص‌ها را بر اساس HPMC هیدروفیل بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که سرعت آزادسازی 5 برابر کندتر از قرص‌های معمولی است و انبساط قابل‌توجهی دارد.

هنوز محققی برای استفاده از هیدروکلراید پسودوافدرین به عنوان داروی مدل، اتخاذ روش پوشش خشک، تهیه لایه پوشش با HPMC با ویسکوزیته های مختلف، تنظیم انتشار دارو وجود دارد. نتایج آزمایش‌های in vivo نشان داد که تحت ضخامت یکسان، HPMC با ویسکوزیته پایین می‌تواند در 5 ساعت به حداکثر غلظت برسد، در حالی که HPMC با ویسکوزیته بالا در حدود 10 ساعت به حداکثر غلظت رسید. این نشان می دهد که هنگامی که HPMC به عنوان یک ماده پوشش استفاده می شود، ویسکوزیته آن تأثیر قابل توجهی بر رفتار رهاسازی دارو دارد.

محققان از وراپامیل هیدروکلراید به عنوان یک داروی مدل برای تهیه قرص های هسته ای قرص سه لایه دو پالس استفاده کردند و دوزهای مختلف HPMC K4M (15٪، 20٪، 25٪، 30٪، 35٪، وزنی / وزنی؛ 4M) را بررسی کردند. به تأثیر ویسکوزیته (4000 سانتی‌پویز) بر روی تاخیر زمانی اشاره دارد محتوای آن 25 درصد تعیین شده است.

1.2 هیدروکسی پروپیل سلولز (HPC)

HPC را می توان به سلولز هیدروکسی پروپیل کم جانشین (L-HPC) و هیدروکسی پروپیل سلولز با جایگزین بالا (H-HPC) تقسیم کرد. L-HPC پودر غیر یونی، سفید یا مایل به سفید، بی بو و بی مزه است و از مشتقات سلولزی غیر سمی متوسط ​​است که برای بدن انسان بی ضرر است. از آنجایی که L-HPC دارای سطح و تخلخل زیادی است، می تواند به سرعت آب را جذب کند و متورم شود و نرخ انبساط جذب آب آن 500-700٪ است. به داخل خون نفوذ می کند، بنابراین می تواند باعث آزاد شدن دارو در قرص چند لایه و هسته گلوله شود و اثر درمانی را تا حد زیادی بهبود بخشد.

در قرص‌ها یا گلوله‌ها، افزودن L-HPC به هسته قرص (یا هسته گلوله) کمک می‌کند تا نیروی داخلی ایجاد کند، که لایه پوشش را می‌شکند و دارو را در یک پالس آزاد می‌کند. محققان از سولپیراید هیدروکلراید، متوکلوپرامید هیدروکلراید، دیکلوفناک سدیم و نیلوادیپین به عنوان داروهای مدل و هیدروکسی پروپیل سلولز با جایگزینی کم (L-HPC) به عنوان عامل تجزیه کننده استفاده کردند. آزمایش ها نشان داد که ضخامت لایه متورم اندازه ذرات را تعیین می کند. زمان تاخیر

محققان از داروهای ضد فشار خون به عنوان هدف مطالعه استفاده کردند. در این آزمایش، L-HPC در قرص ها و کپسول ها وجود داشت، به طوری که آب را جذب کرده و سپس فرسایش می یابد تا دارو به سرعت آزاد شود.

محققان از گلوله های سولفات تربوتالین به عنوان داروی مدل استفاده کردند و نتایج آزمایش اولیه نشان داد که استفاده از L-HPC به عنوان ماده لایه پوشش داخلی و افزودن SDS مناسب به لایه پوشش داخلی می تواند به اثر آزادسازی پالس مورد انتظار دست یابد.

1.3 اتیل سلولز (EC) و پراکندگی آبی آن (ECD)

EC یک آلکیل اتر سلولزی غیر یونی و نامحلول در آب است که دارای ویژگی های مقاومت شیمیایی، مقاومت در برابر نمک، مقاومت قلیایی و پایداری حرارتی است و دارای طیف گسترده ای از ویسکوزیته (وزن مولکولی) و عملکرد خوب لباس است، می تواند یک لایه پوششی با چقرمگی خوب و پوشیدن آن آسان نیست، که باعث می شود به طور گسترده در پوشش فیلم رهایش پایدار و کنترل شده دارویی استفاده شود.

ECD یک سیستم ناهمگن است که در آن اتیل سلولز به شکل ذرات ریز کلوئیدی در یک ماده پراکنده (آب) معلق است و از ثبات فیزیکی خوبی برخوردار است. یک پلیمر محلول در آب که به عنوان یک عامل تشکیل دهنده منافذ عمل می کند، برای تنظیم نرخ رهاسازی ECD برای برآوردن الزامات رهایش پایدار دارو برای آماده سازی های رهش پایدار استفاده می شود.

EC یک ماده ایده آل برای تهیه کپسول های غیر محلول در آب است. محققان از دی کلرومتان / اتانول مطلق / اتیل استات (4/0.8/0.2) به عنوان حلال و EC (45 cp) برای تهیه محلول EC 11.5٪ (w/v)، بدنه کپسول EC و تهیه کپسول EC غیر قابل نفوذ استفاده کردند. نیازهای انتشار نبض دهانی را برآورده می کند. محققان از تئوفیلین به عنوان یک داروی مدل برای مطالعه توسعه یک سیستم پالس چند فازی پوشش داده شده با پراکندگی آبی اتیل سلولز استفاده کردند. نتایج نشان داد که واریته Aquacoat® در ECD شکننده بوده و به راحتی شکسته می‌شود و اطمینان حاصل می‌کند که دارو می‌تواند در یک پالس آزاد شود.

علاوه بر این، محققان گلوله های آزادسازی کنترل شده با پالس تهیه شده با پراکندگی آبی اتیل سلولز را به عنوان لایه پوشش بیرونی مورد مطالعه قرار دادند. هنگامی که افزایش وزن لایه پوشش خارجی 13٪ بود، رهایش تجمعی دارو با تاخیر زمانی 5 ساعت و تاخیر زمانی 1.5 ساعت به دست آمد. بیش از 80 درصد از اثر انتشار پالس.

02 رزین اکریلیک

رزین اکریلیک نوعی ترکیب پلیمری است که از کوپلیمریزاسیون اسید اکریلیک و متاکریلیک اسید یا استرهای آنها به نسبت معینی به وجود می آید. رزین اکریلیک رایج مورد استفاده Eudragit به عنوان نام تجاری آن است که دارای خواص فیلم سازی خوبی است و دارای انواع مختلفی مانند نوع E محلول در معده، نوع L، S محلول در روده و RL و RS نامحلول در آب است. از آنجایی که Eudragit دارای مزایای عملکرد عالی در تشکیل فیلم و سازگاری خوب در بین مدل‌های مختلف است، به طور گسترده در پوشش فیلم، آماده‌سازی ماتریس، میکروسفرها و سایر سیستم‌های انتشار پالس استفاده شده است.

محققان از نیترندیپین به عنوان یک داروی مدل و Eudragit E-100 به عنوان یک ماده کمکی مهم برای تهیه گلوله های حساس به pH استفاده کردند و فراهمی زیستی آنها را در سگ های سالم ارزیابی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که ساختار سه بعدی Eudragit E-100 آن را قادر می سازد تا در شرایط اسیدی در عرض 30 دقیقه به سرعت آزاد شود. هنگامی که گلوله ها در pH 1.2 هستند، تاخیر زمانی 2 ساعت، در pH 6.4، تاخیر زمانی 2 ساعت و در pH 7.8، تاخیر زمانی 3 ساعت است، که می تواند تجویز آزادسازی کنترل شده را در دستگاه روده محقق کند.

محققان نسبت‌های 9:1، 8:2، 7:3 و 6:4 را به ترتیب بر روی مواد تشکیل‌دهنده فیلم Eudragit RS و Eudragit RL انجام دادند و دریافتند که زمانی که نسبت 9:1 بود، تاخیر زمانی 10 ساعت بود. و زمانی که نسبت 8:2 بود، تاخیر زمانی 10 ساعت بود. تاخیر زمانی 7 ساعت در 2، تاخیر زمانی در 7:3 5 ساعت و تاخیر زمانی در 6:4 2 ساعت است. برای پوروژن های Eudragit L100 و Eudragit S100، Eudragit L100 می تواند به هدف پالس تاخیر زمانی 5 ساعت در محیط pH5-7 دست یابد. 20٪، 40٪ و 50٪ از محلول پوشش، مشخص شد که محلول پوشش حاوی 40٪ EudragitL100 می تواند نیاز تاخیر زمانی را برآورده کند. شرایط فوق می تواند به هدف تاخیر زمانی 5.1 ساعت در pH 6.5 و زمان انتشار پالس 3 ساعت دست یابد.

03 پلی وینیل پیرولیدون ها (PVP)

PVP یک ترکیب پلیمری غیر یونی محلول در آب است که از N-vinylpyrrolidone (NVP) پلیمریزه شده است. با توجه به وزن مولکولی متوسط ​​آن به چهار درجه تقسیم می شود. معمولاً با مقدار K بیان می شود. هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد، چسبندگی قوی تر است. ژل PVP (پودر) اثر جذب قوی روی اکثر داروها دارد. دارو پس از ورود به معده یا خون، به دلیل خاصیت تورم بسیار زیاد، به آرامی آزاد می شود. می توان از آن به عنوان یک عامل رهش پایدار عالی در PDDS استفاده کرد.

قرص اسمزی پالس وراپامیل یک پمپ اسمزی سه لایه قرصی است، لایه داخلی از پلیمر هیدروفیل PVP به عنوان لایه فشار ساخته شده است و ماده آبدوست هنگام برخورد با آب یک ژل آبدوست تشکیل می دهد که باعث تاخیر در انتشار دارو، به دست آوردن تاخیر زمانی می شود و فشار می دهد لایه زمانی که با آب مواجه می شود به شدت متورم می شود و دارو را از سوراخ رهاسازی خارج می کند و پیشران فشار اسمزی کلید موفقیت فرمولاسیون است.

محققان از قرص‌های رهش کنترل‌شده هیدروکلراید وراپامیل به عنوان داروهای مدل استفاده کردند و از PVP S630 و PVP K90 با ویسکوزیته‌های مختلف به‌عنوان مواد پوششی با رهش کنترل‌شده استفاده کردند. هنگامی که افزایش وزن فیلم 8٪ باشد، تاخیر زمانی (tlag) برای رسیدن به رهاسازی در شرایط آزمایشگاهی 3-4 ساعت و متوسط ​​نرخ رهاسازی (Rt) 20-26 میلی گرم در ساعت است.

04 هیدروژل

4.1. اسید آلژینیک

آلژینیک اسید پودری سفید یا زرد روشن، بی بو و بی مزه، یک سلولز طبیعی نامحلول در آب است. فرآیند ملایم سل-ژل و زیست سازگاری خوب اسید آلژینیک برای ساخت میکروکپسول هایی که داروها، پروتئین ها و سلول ها را آزاد یا جاسازی می کنند - یک شکل دوز جدید در PDDS در سال های اخیر، مناسب است.

محققان از دکستران به عنوان یک داروی مدل و ژل آلژینات کلسیم به عنوان حامل دارو برای ساختن آماده سازی پالس استفاده کردند. ResultsThe دارو با وزن مولکولی بالا به نمایش گذاشته انتشار زمان تاخیر پالس، و تاخیر زمانی را می توان با ضخامت فیلم پوشش تنظیم شده است.

محققان از آلژینات سدیم- کیتوزان برای تشکیل میکروکپسول ها از طریق تعامل الکترواستاتیکی استفاده کردند. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که میکروکپسول‌ها دارای پاسخ‌دهی به pH خوب، رهاسازی مرتبه صفر در pH=12 و انتشار پالس در pH=6.8 هستند. منحنی انتشار فرم S، می تواند به عنوان یک فرمول ضربانی پاسخگو به pH استفاده شود.

4.2. پلی آکریل آمید (PAM) و مشتقات آن

PAM و مشتقات آن پلیمرهای مولکولی بالا محلول در آب هستند که عمدتاً در سیستم انتشار پالس استفاده می شوند. هیدروژل حساس به گرما می تواند با تغییر دمای خارجی به طور برگشت پذیر منبسط و منبسط شود و باعث تغییر در نفوذپذیری شود و در نتیجه به هدف کنترل انتشار دارو دست یابد.

بیشترین مورد مطالعه هیدروژل N-ایزوپروپیل آکریل آمید (NIPAAm) با نقطه ذوب بحرانی (LCST) 32 است.°ج. هنگامی که دما بالاتر از LCST است، ژل منقبض می شود و حلال در ساختار شبکه فشرده می شود و مقدار زیادی محلول آبی حاوی دارو آزاد می شود. هنگامی که دما کمتر از LCST است، ژل می تواند دوباره متورم شود و حساسیت دمایی ژل NPAAm را می توان برای تنظیم رفتار تورم، اندازه ژل، شکل و غیره برای دستیابی به دمای دقیق انتشار دارو و "روشن خاموش" استفاده کرد. فرمولاسیون آزادسازی کنترل شده ضربان دار هیدروژل حساس به حرارت.

محققان از ترکیبی از هیدروژل حساس به دما (N-isopropylacrylamide) و ذرات تتروکسید آهن سوپرفریک به عنوان ماده استفاده کردند. ساختار شبکه هیدروژل تغییر می کند و در نتیجه باعث تسریع انتشار دارو و به دست آوردن اثر انتشار پالس می شود.

05 دسته های دیگر

علاوه بر استفاده گسترده از مواد پلیمری سنتی مانند HPMC، CMS-Na، PVP، Eudragit و Surlease، سایر مواد حامل جدید مانند نور، الکتریسیته، میدان های مغناطیسی، امواج فراصوت و نانوالیاف به طور مداوم توسعه یافته اند. به عنوان مثال، لیپوزوم حساس به صوت به عنوان حامل دارو توسط محققان استفاده می شود و افزودن امواج مافوق صوت می تواند مقدار کمی گاز را در لیپوزوم حساس به صوتی به حرکت درآورد تا دارو به سرعت آزاد شود. نانوالیاف الکتروریسی شده توسط محققان TPPS و ChroB برای طراحی یک مدل ساختاری چهار لایه استفاده شد و انتشار پالس را می‌توان در محیط شبیه‌سازی شده در داخل بدن حاوی 500 عدد انجام داد.μg/ml پروتئاز، 50 میلی مولار اسید کلریدریک، pH8.6.