مکانیسم اثر عامل کاهنده آب

عوامل کاهنده آب که به عنوان نرم کننده نیز شناخته می شوند، افزودنی هایی هستند که در بتن و سایر مواد سیمانی برای کاهش میزان آب مورد نیاز برای دستیابی به کارایی و استحکام مطلوب مورد استفاده قرار می گیرند. مکانیسم اثر عوامل کاهنده آب را می توان با تاثیر آنها بر خواص فیزیکی مواد سیمانی توضیح داد.

عوامل کاهنده آب با جذب روی سطح ذرات سیمان و تغییر بارهای الکترواستاتیک روی ذرات کار می کنند. این امر نیروهای دافعه بین ذرات را کاهش می دهد و به آنها اجازه می دهد محکم تر در کنار هم قرار گیرند. در نتیجه فضاهای خالی بین ذرات کاهش می یابد و آب مورد نیاز برای پر کردن آن فضاها کاهش می یابد.

استفاده از عوامل کاهنده آب همچنین می تواند کارایی بتن یا مواد سیمانی را بهبود بخشد و جابجایی و جاگذاری آن را آسان تر کند. این به دلیل کاهش ویسکوزیته مخلوط است که باعث بهبود جریان و تثبیت می شود.

عوامل کاهنده آب را می توان به دو دسته اصلی لیگنو سولفونات ها و پلیمرهای مصنوعی طبقه بندی کرد. لیگنوسولفونات ها از خمیر چوب به دست می آیند و معمولاً در بتن با مقاومت کم تا متوسط ​​استفاده می شوند. پلیمرهای مصنوعی از مواد شیمیایی تولید می‌شوند و می‌توانند تقاضای آب را کاهش دهند و کارایی بهتری داشته باشند و برای استفاده در بتن با کارایی بالا مناسب باشند.

به طور خلاصه، مکانیسم اثر عوامل کاهنده آب شامل جذب روی ذرات سیمان و تغییر بارهای الکترواستاتیک روی ذرات است. این امر نیروهای دافعه بین ذرات را کاهش می دهد و به آنها اجازه می دهد تا محکم تر در کنار هم قرار گیرند و فضاهای خالی را کاهش داده و مقدار آب مورد نیاز را کاهش می دهد. استفاده از عوامل کاهنده آب همچنین می تواند کارایی بتن یا مواد سیمانی را بهبود بخشد و جابجایی و جاگذاری آن را آسان تر کند.