تفاوت در خواص فیزیکوشیمیایی HPMC و HEMC

دمای ژل یک شاخص مهم اتر سلولز است. محلول های آبی اترهای سلولز خاصیت ترموژل کنندگی دارند. با افزایش دما، ویسکوزیته همچنان کاهش می یابد. هنگامی که دمای محلول به مقدار معینی می رسد، محلول اتر سلولز دیگر شفاف نیست، بلکه یک کلوئید سفید تشکیل می دهد و در نهایت ویسکوزیته خود را از دست می دهد. آزمایش دمای ژل به شروع نمونه اتر سلولز با غلظت 0.2 درصد محلول اتر سلولز و حرارت دادن آهسته آن در حمام آب تا زمانی که محلول ژل سفید یا حتی سفید به نظر برسد و ویسکوزیته کاملاً از بین برود، اشاره دارد. دمای محلول، دمای ژل اتر سلولز است.

نسبت متوکسی، هیدروکسی پروپیل و HPMC تأثیر خاصی بر حلالیت آب، ظرفیت نگهداری آب، فعالیت سطحی و دمای ژل محصول دارد. به طور کلی، HPMC با محتوای متوکسیل بالا و محتوای هیدروکسی پروپیل کم دارای حلالیت آب خوب و فعالیت سطحی خوب است، اما دمای ژل پایین است: افزایش محتوای هیدروکسی پروپیل و کاهش محتوای متوکسی می تواند دمای ژل را افزایش دهد. با این حال، محتوای بیش از حد هیدروکسی پروپیل باعث کاهش دمای ژل، حلالیت در آب و فعالیت سطحی می شود. بنابراین، تولیدکنندگان اتر سلولز باید محتوای گروه را به شدت کنترل کنند تا کیفیت محصول پایدار را تضمین کنند.

کاربرد صنعت ساختمان

HPMC و HEMC عملکردهای مشابهی در مصالح ساختمانی دارند. می توان از آن به عنوان پخش کننده، نگهدارنده آب، قوام دهنده، چسباننده و غیره استفاده کرد. عمدتاً در قالب گیری ملات سیمان و محصولات گچ استفاده می شود. در ملات سیمان برای افزایش چسبندگی و کارایی آن، کاهش لخته شدن، افزایش ویسکوزیته و جمع شدگی استفاده می شود و دارای عملکردهای حفظ آب، کاهش اتلاف آب در سطح بتن، افزایش مقاومت، جلوگیری از ترک و هوازدگی نمک های محلول در آب است. و غیره به طور گسترده در سیمان، گچ، ملات و مواد دیگر استفاده می شود. می توان از آن به عنوان عامل تشکیل فیلم، غلیظ کننده، امولسیفایر و تثبیت کننده رنگ لاتکس و رنگ رزین محلول در آب استفاده کرد. مقاومت به سایش، یکنواختی و چسبندگی خوبی دارد، کشش سطحی، پایداری اسید-باز و سازگاری با رنگدانه های فلزی را بهبود می بخشد. به دلیل پایداری مناسب در ویسکوزیته، به ویژه به عنوان یک پراکنده در پوشش های امولسیونی مناسب است. در مجموع، اگرچه این سیستم کوچک است، اما به خوبی کار می کند و کاربردهای گسترده ای دارد.

دمای ژل اتر سلولز، پایداری حرارتی آن را در کاربرد تعیین می کند. دمای ژل HPMC معمولاً بین 60 تا 75 درجه سانتیگراد است که بستگی به نوع، محتوای گروه و فرآیند تولید سازنده های مختلف دارد. با توجه به ویژگی های گروه HEMC، دمای ژل شدن آن نسبتاً بالا است، معمولاً بالای 80 درجه سانتیگراد، بنابراین پایداری آن در دماهای بالا به HPMC نسبت داده می شود. در کاربرد عملی، در محیط ساخت و ساز تابستانی گرم، ظرفیت نگهداری آب HEMC با ویسکوزیته و دوز یکسان بهتر از HPMC است. به خصوص در جنوب، گاهی اوقات ملات در دمای بالا اعمال می شود. اتر سلولز ژل با دمای پایین در دماهای بالا اثرات ضخیم شدن و حفظ آب خود را از دست می دهد و در نتیجه سخت شدن ملات سیمان را تسریع می کند و مستقیماً بر ساختار و مقاومت در برابر ترک تأثیر می گذارد.

چون در ساختار HEMC گروه های آبدوست بیشتری وجود دارد، آب دوستی بهتری دارد. علاوه بر این، مقاومت جریان عمودی HEMC نیز نسبتاً خوب است. اثر کاربرد HPMC در چسب کاشی بهتر خواهد بود.