CMC در لعاب دوغاب

هسته کاشی های لعاب دار لعاب است که لایه ای از پوست روی کاشی هاست که اثر تبدیل سنگ ها به طلا را دارد و به صنعتگران سرامیک این امکان را می دهد که نقش های واضحی روی سطح ایجاد کنند. در تولید کاشی های لعاب دار، عملکرد فرآیند دوغاب لعاب پایدار باید دنبال شود تا بازده و کیفیت بالا حاصل شود. شاخص های اصلی عملکرد فرآیند آن شامل ویسکوزیته، سیالیت، پراکندگی، تعلیق، اتصال بدنه به لعاب و صافی است. در تولید واقعی، ما نیازهای تولید خود را با تنظیم فرمول مواد اولیه سرامیکی و افزودن عوامل کمکی شیمیایی برآورده می کنیم که مهمترین آنها عبارتند از: CMC کربوکسی متیل سلولز و خاک رس برای تنظیم ویسکوزیته، سرعت جمع آوری آب و سیالیت که از جمله آنها CMC نیز می باشد. یک اثر متراکم کننده تری پلی فسفات سدیم و عامل صمغ زدایی مایع PC67 عملکردهای پراکنده و تراکم زدایی را دارند و ماده نگهدارنده برای از بین بردن باکتری ها و میکروارگانیسم ها برای محافظت از متیل سلولز است. در طول نگهداری طولانی مدت دوغاب لعاب، یونهای موجود در دوغاب لعاب و آب یا متیل مواد نامحلول و تیکسوتروپی تشکیل می دهند و گروه متیل در دوغاب لعاب از بین می رود و سرعت جریان کاهش می یابد. این مقاله عمدتاً به چگونگی طولانی‌کردن متیل می‌پردازد. زمان مؤثر برای تثبیت عملکرد فرآیند دوغاب لعاب عمدتاً تحت تأثیر متیل CMC، مقدار آب ورودی به توپ، مقدار کائولن شسته شده در فرمول، فرآیند پردازش و کهنگی

1. تأثیر گروه متیل (CMC) بر خواص دوغاب لعاب

کربوکسی متیل سلولز CMCیک ترکیب پلی آنیونی با حلالیت خوب در آب است که پس از اصلاح شیمیایی الیاف طبیعی (سلولز قلیایی و عامل اتریفیکاسیون اسید کلرواستیک) به دست می آید و همچنین یک پلیمر آلی است. برای صاف و متراکم کردن سطح لعاب، عمدتاً از خواص آن مانند اتصال، حفظ آب، پراکندگی تعلیق و تراکم زدایی استفاده کنید. الزامات مختلفی برای ویسکوزیته CMC وجود دارد و به ویسکوزیته های زیاد، متوسط، کم و فوق کم تقسیم می شود. گروه‌های متیل با ویسکوزیته بالا و کم عمدتاً با تنظیم تجزیه سلولز - یعنی شکستن زنجیره‌های مولکولی سلولز - به دست می‌آیند. مهمترین اثر ناشی از اکسیژن موجود در هوا است. شرایط واکنش مهم برای تهیه CMC با ویسکوزیته بالا سد اکسیژن، شستشوی نیتروژن، سرد شدن و انجماد، افزودن عامل اتصال متقابل و پراکنده است. با توجه به مشاهدات طرح 1، طرح 2 و طرح 3، می توان دریافت که اگرچه ویسکوزیته گروه متیل با ویسکوزیته پایین کمتر از گروه متیل با ویسکوزیته بالا است، اما پایداری عملکرد دوغاب لعاب است. بهتر از گروه متیل با ویسکوزیته بالا. از نظر حالت، گروه متیل با ویسکوزیته پایین بیشتر از گروه متیل با ویسکوزیته بالا اکسید شده و دارای زنجیره مولکولی کوتاه تری است. با توجه به مفهوم افزایش آنتروپی، این حالت پایدارتر از گروه متیل با ویسکوزیته بالا است. بنابراین، برای پیگیری پایداری فرمول، می توانید سعی کنید مقدار گروه های متیل با ویسکوزیته پایین را افزایش دهید و سپس از دو CMC برای تثبیت سرعت جریان استفاده کنید و از نوسانات زیاد در تولید به دلیل ناپایداری یک CMC جلوگیری کنید.

2. تاثیر مقدار آب ورودی به توپ بر عملکرد دوغاب لعاب

آب در فرمول لعاب به دلیل فرآیندهای مختلف متفاوت است. با توجه به محدوده 38-45 گرم آب اضافه شده به 100 گرم ماده خشک، آب می تواند ذرات دوغاب را روان کند و به آسیاب کمک کند و همچنین می تواند تیکسوتروپی دوغاب لعاب را کاهش دهد. پس از مشاهده طرح 3 و طرح 9، می‌توان دریافت که اگرچه سرعت شکست گروه متیل تحت تأثیر مقدار آب نخواهد بود، اما گروهی که آب کمتری دارد نگهداری آسان‌تر و کمتر مستعد بارش در طول استفاده و ذخیره‌سازی است. بنابراین، در تولید واقعی ما، سرعت جریان را می توان با کاهش مقدار آب ورودی به توپ کنترل کرد. برای فرآیند پاشش لعاب، وزن مخصوص بالا و تولید سرعت جریان بالا را می توان اتخاذ کرد، اما هنگام مواجهه با لعاب اسپری، باید مقدار متیل و آب را به طور مناسب افزایش دهیم. ویسکوزیته لعاب برای اطمینان از صاف بودن سطح لعاب بدون پودر پس از پاشش لعاب استفاده می شود.

3. تأثیر محتوای کائولن بر خواص دوغاب لعاب

کائولن یک ماده معدنی رایج است. اجزای اصلی آن کانی های کائولینیت و مقدار کمی مونتموریلونیت، میکا، کلریت، فلدسپات و غیره است که عموماً به عنوان معلق غیر آلی و وارد کردن آلومینا در لعاب ها استفاده می شود. بسته به فرآیند لعاب، بین 7-15٪ در نوسان است. با مقایسه طرح 3 با طرح 4، می توان دریافت که با افزایش محتوای کائولن، دبی دوغاب لعاب افزایش می یابد و ته نشین شدن آن آسان نیست. این به این دلیل است که ویسکوزیته با ترکیب کانی، اندازه ذرات و نوع کاتیون در گل مرتبط است. به طور کلی، هرچه محتوای مونتموریلونیت بیشتر باشد، ذرات ریزتر، ویسکوزیته بالاتری دارد و به دلیل فرسایش باکتریایی از بین نمی رود، بنابراین تغییر آن در طول زمان آسان نیست. بنابراین برای لعاب هایی که نیاز به نگهداری طولانی مدت دارند باید میزان کائولن را افزایش دهیم.

4. اثر زمان آسیاب

فرآیند خرد کردن آسیاب گلوله ای باعث آسیب مکانیکی، گرمایش، هیدرولیز و آسیب های دیگر به CMC می شود. از طریق مقایسه طرح 3، طرح 5 و طرح 7، می توان دریافت که اگرچه ویسکوزیته اولیه طرح 5 به دلیل آسیب جدی به گروه متیل به دلیل طولانی بودن زمان آسیاب گلوله ای کم است، اما ظرافت به دلیل مواد کاهش می یابد. مانند کائولن و تالک (هرچه ظرافت بیشتر باشد، نیروی یونی قوی، ویسکوزیته بالاتر) ذخیره سازی طولانی مدت آسان تر است و رسوب آن آسان نیست. اگر چه افزودنی در آخرین بار در طرح 7 اضافه شده است، اگرچه ویسکوزیته بیشتر می شود، شکست نیز سریعتر است. این به این دلیل است که هر چه زنجیره مولکولی طولانی تر باشد، به دست آوردن گروه متیل آسان تر است. اکسیژن عملکرد خود را از دست می دهد. علاوه بر این، چون راندمان آسیاب گلوله ای کم است زیرا قبل از تریمر شدن اضافه نمی شود، ظرافت دوغاب زیاد است و نیروی بین ذرات کائولن ضعیف است، بنابراین دوغاب لعاب سریعتر ته نشین می شود.

5. اثر مواد نگهدارنده

با مقایسه آزمایش 3 با آزمایش 6، دوغاب لعاب اضافه شده با مواد نگهدارنده می تواند ویسکوزیته را بدون کاهش برای مدت طولانی حفظ کند. این به این دلیل است که ماده خام اصلی CMC پنبه تصفیه شده است که یک ترکیب پلیمری آلی است و ساختار پیوند گلیکوزیدی آن تحت تأثیر آنزیم های بیولوژیکی نسبتاً قوی است که به راحتی هیدرولیز می شود، زنجیره ماکرومولکولی CMC به طور برگشت ناپذیر شکسته می شود و گلوکز تشکیل می دهد. مولکول ها یکی یکی منبع انرژی برای میکروارگانیسم ها فراهم می کند و به باکتری ها اجازه می دهد سریعتر تولید مثل کنند. CMC را می توان به عنوان یک تثبیت کننده تعلیق بر اساس وزن مولکولی زیاد آن استفاده کرد، بنابراین پس از تجزیه زیستی، اثر ضخیم کننده فیزیکی اولیه آن نیز از بین می رود. مکانیسم اثر نگهدارنده ها برای کنترل بقای میکروارگانیسم ها عمدتاً در جنبه غیرفعال شدن ظاهر می شود. اولاً، با آنزیم های میکروارگانیسم ها تداخل می کند، متابولیسم طبیعی آنها را از بین می برد و فعالیت آنزیم ها را مهار می کند. ثانیا، پروتئین های میکروبی را منعقد و دناتوره می کند و در بقا و تولید مثل آنها اختلال ایجاد می کند. ثالثاً، نفوذپذیری غشای پلاسمایی از حذف و متابولیسم آنزیم‌های موجود در مواد بدن جلوگیری می‌کند و در نتیجه غیرفعال و تغییر می‌کند. در فرآیند استفاده از مواد نگهدارنده، متوجه خواهیم شد که اثر آن به مرور زمان ضعیف می شود. علاوه بر تأثیر کیفیت محصول، ما همچنین باید دلیل مقاومت باکتری ها در برابر نگهدارنده های اضافه شده طولانی مدت از طریق اصلاح و غربالگری را نیز در نظر بگیریم. بنابراین در فرآیند تولید واقعی باید انواع مختلف نگهدارنده ها را برای مدتی جایگزین کنیم.

6. تأثیر حفظ مهر و موم شده از دوغاب لعاب

دو منبع اصلی خرابی CMC وجود دارد. یکی اکسیداسیون ناشی از تماس با هوا، و دیگری فرسایش باکتریایی ناشی از قرار گرفتن در معرض. سیالیت و تعلیق شیر و نوشیدنی‌هایی که می‌توانیم در زندگی خود ببینیم نیز با سه‌شدن و CMC تثبیت می‌شوند. آنها اغلب عمر مفیدی در حدود 1 سال دارند و بدترین آنها 3-6 ماه است. دلیل اصلی استفاده از فناوری غیرفعال استریلیزاسیون و ذخیره سازی مهر و موم شده است، پیش بینی می شود که لعاب باید مهر و موم شده و حفظ شود. از طریق مقایسه طرح 8 و طرح 9، می توانیم دریابیم که لعاب حفظ شده در انبارهای محفوظ از هوا می تواند عملکرد پایدار را برای مدت زمان طولانی تری بدون بارش حفظ کند. اگرچه اندازه‌گیری منجر به قرار گرفتن در معرض هوا می‌شود، اما انتظارات را برآورده نمی‌کند، اما همچنان زمان ذخیره‌سازی نسبتاً طولانی‌ای دارد. این به این دلیل است که از طریق لعاب نگهداری شده در کیسه مهر و موم شده، فرسایش هوا و باکتری ها را جدا کرده و ماندگاری متیل را طولانی تر می کند.

7. تاثیر بیاتی بر CMC

بیاتی یک فرآیند مهم در تولید لعاب است. عملکرد اصلی آن این است که ترکیب آن را یکنواخت تر کند، گاز اضافی را حذف کند و مقداری مواد آلی را تجزیه کند، به طوری که سطح لعاب در هنگام استفاده بدون سوراخ، لعاب مقعر و سایر عیوب صاف تر شود. الیاف پلیمری CMC که در طی فرآیند آسیاب گلوله ای از بین رفته اند دوباره به هم متصل شده و سرعت جریان افزایش می یابد. بنابراین، بیات شدن برای مدت زمان مشخصی ضروری است، اما کهنگی طولانی مدت منجر به تولید مثل میکروبی و از کار افتادن CMC و در نتیجه کاهش سرعت جریان و افزایش گاز می شود، بنابراین باید تعادلی در شرایط پیدا کنیم. از زمان، به طور کلی 48-72 ساعت و غیره. بهتر است از دوغاب لعاب استفاده شود. در تولید واقعی یک کارخانه خاص، چون استفاده از لعاب کمتر است، تیغه همزن توسط کامپیوتر کنترل می شود و حفظ لعاب به مدت 30 دقیقه تمدید می شود. اصل اصلی تضعیف هیدرولیز ناشی از هم زدن و حرارت دادن CMC و افزایش دما، تکثیر میکروارگانیسم ها و در نتیجه طولانی شدن در دسترس بودن گروه های متیل است.