خواص اساسی ملات دریمیکس

ملات دریمیکس پرکاربردترین و یکی از مصالح ضروری در مهندسی ساختمان مدرن است. از سیمان، ماسه و مواد افزودنی تشکیل شده است. سیمان ماده اصلی سیمان کاری است. امروز بیایید در مورد خواص اساسی ملات درای میکس بیشتر بدانیم.

ملات ساختمانی: مصالح ساختمانی است که از مواد سیمانی، سنگدانه های ریز، افزودنی و آب به نسبت مناسب تهیه می شود.

ملات بنایی: ملاتی که آجر و سنگ و بلوک و غیره را به سنگ تراشی می چسباند ملات بنایی می گویند. ملات بنایی نقش بلوک های سیمانی و انتقال بار را ایفا می کند و جزء مهمی از سنگ تراشی است.

1. مواد ترکیبی ملات بنایی

(1) مواد سیمانی و مواد افزودنی

مواد سیمانی که معمولا در ملات بنایی استفاده می شود شامل سیمان، خمیر آهک و گچ ساختمانی است.

درجه مقاومت سیمان مورد استفاده برای ملات بنایی باید با توجه به الزامات طراحی انتخاب شود. درجه مقاومت سیمان مورد استفاده در ملات سیمان نباید بیشتر از 32.5 باشد. درجه مقاومت سیمان مورد استفاده در ملات مخلوط سیمان نباید بیشتر از 42.5 باشد.

به منظور بهبود کارایی ملات و کاهش مقدار سیمان، اغلب مقداری خمیر آهک، خمیر خاک رس یا خاکستر بادی را در ملات سیمان مخلوط می کنند و ملات تهیه شده به این ترتیب ملات مخلوط سیمان نامیده می شود. این مواد نباید حاوی مواد مضری باشند که عملکرد ملات را تحت تأثیر قرار دهد و در صورت داشتن ذرات یا آگلومره باید با الک سوراخ مربعی 3 میلی متری فیلتر شوند. پودر آهک رانده شده نباید مستقیماً در ملات بنایی استفاده شود.

(2) سنگدانه ریز

ماسه ای که برای ملات بنایی استفاده می شود باید ماسه متوسط ​​و قلوه سنگ باید ماسه درشت باشد. محتوای گل ماسه نباید بیش از 5٪ باشد. برای ملات مخلوط با سیمان با درجه مقاومت M2.5، محتوای گل ماسه نباید از 10٪ تجاوز کند.

(3) الزامات برای افزودنی ها

مانند افزودن مواد افزودنی در بتن، به منظور بهبود خواص معین ملات، افزودنی هایی مانند پلاستی کنندگی، استحکام اولیه،اتر سلولز، ضد یخ و کند کننده نیز می توانند اضافه شوند. به طور کلی باید از افزودنی های معدنی استفاده کرد و نوع و دوز آنها باید از طریق آزمایش تعیین شود.

(4) الزامات آب ملات مانند بتن است.

2. خواص فنی مخلوط ملات بنایی

(1) سیال بودن ملات

عملکرد ملات که تحت وزن خود یا نیروی خارجی جریان دارد، سیالیت ملات نامیده می شود که به آن قوام نیز می گویند. شاخص سیال بودن ملات درجه فرورفتگی است که با قوام سنج ملات اندازه گیری می شود و واحد آن میلی متر است. انتخاب قوام ملات در پروژه بر اساس نوع بنایی و شرایط اقلیمی ساختمانی می باشد که با مراجعه به جدول 5-1 ("کد ساخت و پذیرش مهندسی بنایی" (GB51203-1998) قابل انتخاب است.

عواملی که بر سیالیت ملات تأثیر می‌گذارند عبارتند از: میزان آب مصرفی ملات، نوع و مقدار مواد سیمانی، شکل ذرات و درجه‌بندی سنگدانه، ماهیت و مقدار ماده افزودنی، یکنواختی اختلاط و غیره.

(2) نگهداری آب ملات

در هنگام حمل و نقل، پارکینگ و استفاده از ملات مخلوط، از جدا شدن آب و مواد جامد، بین دوغاب ریز و سنگدانه جلوگیری می کند و قابلیت نگهداری آب، حفظ آب ملات است. افزودن مقدار مناسب میکروفوم یا نرم کننده می تواند به میزان قابل توجهی حفظ آب و سیالیت ملات را بهبود بخشد. احتباس آب ملات توسط دستگاه لایه‌شکن ملات اندازه‌گیری می‌شود و با لایه‌برداری بیان می‌شود. درجه لایه برداری ملات بنایی نباید بیشتر از 3 0 میلی متر باشد، اگر لایه لایه شدن خیلی کوچک باشد، ترک های انقباضی در حال خشک شدن مستعد رخ دادن هستند، بنابراین لایه لایه شدن ملات نباید کمتر از 1 میلی متر باشد.

(3) تنظیم زمان

زمان گیرش ملات ساختمانی باید بر اساس مقاومت نفوذ به 0.5 مگاپاسکال ارزیابی شود. ملات سیمان نباید بیش از 8 ساعت و ملات مخلوط سیمان بیش از 10 ساعت باشد. پس از افزودن مواد افزودنی، باید الزامات طراحی و ساخت را برآورده کند.

3. خواص فنی ملات بنایی پس از سخت شدن

مقاومت فشاری ملات به عنوان شاخص مقاومت آن استفاده می شود. اندازه نمونه استاندارد نمونه های مکعبی 70.7 میلی متر، یک گروه 6 نمونه و کشت استاندارد تا 28 روز است و میانگین مقاومت فشاری (MPa) اندازه گیری می شود. ملات بنایی با توجه به مقاومت فشاری به شش درجه مقاومت تقسیم می شود: M20، M15، M7.5، M5.0 و M2.5. استحکام ملات نه تنها تحت تأثیر ترکیب و نسبت خود ملات است، بلکه به عملکرد جذب آب پایه نیز مرتبط است.

برای ملات سیمان می توان از فرمول مقاومت زیر برای برآورد استفاده کرد:

(1) پایه غیر جاذب (مانند سنگ متراکم)

پایه غیر جاذب عامل اصلی مؤثر بر مقاومت ملات است که اساساً همان مقاومت بتن است، یعنی عمدتاً با مقاومت سیمان و نسبت آب به سیمان تعیین می شود.

(2) پایه جاذب آب (مانند آجرهای سفالی و سایر مواد متخلخل)

این به این دلیل است که لایه پایه می تواند آب را جذب کند. هنگامی که آب را جذب می کند، مقدار آب باقی مانده در ملات به میزان نگهداری آب خود بستگی دارد و ارتباط چندانی با نسبت آب به سیمان ندارد. بنابراین مقاومت ملات در این زمان عمدتاً با مقاومت سیمان و میزان سیمان تعیین می شود.

استحکام چسبندگی ملات بنایی

ملات بنایی باید دارای نیروی چسبندگی کافی برای چسباندن سنگ تراشی به یک کل جامد باشد. اندازه نیروی چسبندگی ملات بر مقاومت برشی، دوام، پایداری و مقاومت در برابر ارتعاش سنگ تراشی تأثیر می گذارد. به طور کلی با افزایش مقاومت فشاری ملات، نیروی چسبندگی افزایش می یابد. چسبندگی ملات به حالت سطحی، درجه رطوبت و شرایط پخت مصالح بنایی نیز مرتبط است.