معرفی کاربرد غلیظ کننده سلولزی

رنگ لاتکس مخلوطی از رنگدانه ها، پرکننده های پرکننده و پراکندگی های پلیمری است و برای تنظیم ویسکوزیته آن باید از مواد افزودنی استفاده کرد تا خواص رئولوژیکی مورد نیاز برای هر مرحله از تولید، ذخیره سازی و ساخت را داشته باشد. این گونه مواد افزودنی را عموما ضخیم کننده می نامند که می تواند ویسکوزیته پوشش ها را افزایش داده و خواص رئولوژیکی پوشش ها را بهبود بخشد، از این رو به آنها ضخیم کننده رئولوژیکی نیز می گویند.

در ادامه تنها به معرفی مشخصات اصلی غلیظ کننده های سلولزی رایج و کاربرد آنها در رنگ های لاتکس می پردازیم.

مواد سلولزی که می توانند روی پوشش ها اعمال شوند عبارتند از متیل سلولز، هیدروکسی اتیل سلولز و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز. بزرگترین ویژگی غلیظ کننده سلولزی این است که اثر ضخیم کنندگی قابل توجه است و می تواند به رنگ اثر احتباس آب خاصی بدهد که می تواند زمان خشک شدن رنگ را تا حدودی به تاخیر بیندازد و همچنین باعث شود رنگ تیکسوتروپی خاصی داشته باشد. جلوگیری از خشک شدن رنگ بارندگی و طبقه بندی در طول ذخیره سازی، با این حال، چنین ضخیم کننده هایی همچنین دارای معایب تراز ضعیف رنگ هستند، به ویژه در هنگام استفاده از گریدهای با ویسکوزیته بالا.

سلولز یک ماده مغذی برای میکروارگانیسم ها است، بنابراین در هنگام استفاده از آن باید اقدامات ضد کپک را تقویت کرد. غلیظ کننده های سلولزی فقط می توانند فاز آب را ضخیم کنند، اما هیچ اثر ضخیم کنندگی روی سایر اجزای رنگ پایه آب ندارند و همچنین نمی توانند برهمکنش قابل توجهی بین رنگدانه و ذرات امولسیون در رنگ ایجاد کنند، بنابراین نمی توانند رئولوژی رنگ را تنظیم کنند. به طور کلی، فقط می تواند ویسکوزیته پوشش را در نرخ های برش کم و متوسط ​​افزایش دهد (که معمولاً ویسکوزیته KU نامیده می شود).

1. هیدروکسی اتیل سلولز

مشخصات و مدل های محصولات هیدروکسی اتیل سلولز عمدتاً بر اساس درجه جانشینی و ویسکوزیته متمایز می شوند. علاوه بر تفاوت ویسکوزیته، انواع هیدروکسی اتیل سلولز را می توان به نوع حلالیت معمولی، نوع پراکندگی سریع و نوع پایداری بیولوژیکی از طریق اصلاح در فرآیند تولید تقسیم کرد. تا آنجا که به روش استفاده مربوط می شود، هیدروکسی اتیل سلولز را می توان در مراحل مختلف فرآیند تولید پوشش اضافه کرد. نوع پراکنده سریع را می توان مستقیماً به شکل پودر خشک اضافه کرد، اما مقدار pH سیستم قبل از افزودن آن باید کمتر از 7 باشد، عمدتاً به این دلیل که هیدروکسی اتیل سلولز به آرامی در مقدار pH پایین حل می شود و زمان کافی برای آن وجود دارد. آب به داخل ذره نفوذ کرده و سپس مقدار pH را افزایش دهید تا به سرعت حل شود. از مراحل مربوطه نیز می توان برای تهیه غلظت مشخصی از چسب و افزودن آن به سیستم رنگ استفاده کرد.

2. هیدروکسی پروپیل متیل سلولز

اثر ضخیم شدن هیدروکسی پروپیل متیل سلولز اساساً مانند هیدروکسی اتیل سلولز است، یعنی افزایش ویسکوزیته پوشش در نرخ برش کم و متوسط. هیدروکسی پروپیل متیل سلولز در برابر تجزیه آنزیمی مقاوم است، اما حلالیت آن در آب به خوبی هیدروکسی اتیل سلولز نیست و در هنگام گرم شدن دارای معایب ژل شدن است. برای هیدروکسی پروپیل متیل سلولز تیمار شده با سطح، می توان آن را در هنگام استفاده مستقیماً به آب اضافه کرد، پس از هم زدن و پراکندگی، مواد قلیایی مانند آب آمونیاک را اضافه کرد، مقدار pH را روی 8-9 تنظیم کرد و تا زمانی که کاملاً حل شود هم بزنید. برای هیدروکسی پروپیل متیل سلولز بدون عملیات سطحی، می توان آن را قبل از استفاده با آب داغ بالای 85 درجه سانتی گراد خیس کرد و متورم کرد و سپس تا دمای اتاق خنک کرد، سپس با آب سرد یا آب یخ هم زد تا کاملا حل شود.

3. متیل سلولز

متیل سلولز خواصی مشابه هیدروکسی پروپیل متیل سلولز دارد، اما از نظر ویسکوزیته با دما پایداری کمتری دارد.

هیدروکسی اتیل سلولز پرمصرف ترین ضخیم کننده در رنگ لاتکس است و در رنگ های لاتکس با عیار بالا، متوسط ​​و پایین و رنگ های لاتکس ساختمانی ضخیم استفاده می شود. به طور گسترده در ضخیم شدن رنگ لاتکس معمولی، رنگ لاتکس پودر کلسیم خاکستری و غیره استفاده می شود. دوم هیدروکسی پروپیل متیل سلولز است که به دلیل تبلیغ تولید کنندگان به مقدار مشخصی نیز استفاده می شود. متیل سلولز به ندرت در رنگ های لاتکس استفاده می شود، اما به دلیل انحلال فوری و حفظ آب خوب، به طور گسترده در بتونه های پودری دیوارهای داخلی و خارجی استفاده می شود. متیل سلولز با ویسکوزیته بالا می تواند به بتونه تیکسوتروپی و حفظ آب فوق العاده ای بدهد و باعث می شود که خاصیت خراش دادن خوبی داشته باشد.