Polianiona celulozo (PAC) kaj natria karboksimetilcelulozo (CMC) estas du specoj de celulozaj eteroj kiuj havas similajn kemiajn strukturojn kaj trajtojn, sed malsamas en kelkaj ŝlosilaj aspektoj.

PAC estas hidrosolvebla celuloza etero kiu havas altan gradon da anstataŭigo, kio signifas ke granda nombro da karboksimetilgrupoj estas alkroĉita al la celuloza spino. PAC estas ofte uzata kiel viskozilo kaj fluida perdo-reduktilo en naftoboradlikvaĵoj pro ĝia bonega akvoreteno, stabileco kaj dikiĝantaj propraĵoj.

CMC, aliflanke, estas hidrosolvebla celuloza etero kiu estas vaste uzata kiel densigilo, ligilo kaj stabiligilo en diversaj industrioj, inkluzive de manĝaĵo, medikamentoj, kosmetikaĵoj kaj paperproduktado. CMC estas produktita per la reago de celulozo kun monokloroaceta acido por enkonduki karboksimetilgrupojn en la celulozo spinon. La grado da anstataŭigo de CMC estas pli malalta ol tiu de PAC, sed ĝi daŭre disponigas bonan akvoretenon, stabilecon, kaj dikiĝantajn trajtojn.

Kvankam kaj PAC kaj CMC estas celulozaj eteroj kun similaj propraĵoj, ili malsamas en kelkaj ŝlosilaj aspektoj. Ekzemple, PAC estas tipe uzita en la naftoboradindustrio pro ĝia alta grado da anstataŭigo kaj bonegaj fluidaj perdaj reduktopropraĵoj, dum CMC estas uzita en pli larĝa gamo de industrioj pro ĝia pli malalta grado da anstataŭigo kaj ĉiuflankeco en diversaj aplikoj.

Ĝenerale, PAC kaj CMC estas ambaŭ gravaj celulozaj eteroj kun unikaj propraĵoj kaj aplikoj. Dum PAC estas plejparte uzita en la naftoboradindustrio, CMC havas pli larĝan gamon da aplikoj en diversaj industrioj pro sia ĉiuflankeco kaj pli malalta grado de anstataŭigo.