Mekanismo de ago de akvoreduktanta agento

Akvaj reduktantaj agentoj, ankaŭ konataj kiel plastigiloj, estas aldonaĵoj uzitaj en betono kaj aliaj cementaj materialoj por redukti la kvanton de akvo necesa por atingi la deziratan laboreblecon kaj forton. La mekanismo de ago de akvoreduktantaj agentoj povas esti klarigita per ilia efiko al la fizikaj propraĵoj de cementaj materialoj.

Akvaj reduktantaj agentoj funkcias per adsorbado sur la surfaco de cementaj partikloj kaj ŝanĝante la elektrostatajn ŝargojn sur la partikloj. Tio reduktas la repuŝfortojn inter la partikloj, permesante al ili paki kune pli malloze. Kiel rezulto, la malplenaj spacoj inter la partikloj estas reduktitaj, kaj la akvo postulata por plenigi tiujn spacojn estas malpliigita.

La uzo de akvoreduktantaj agentoj ankaŭ povas plibonigi la laboreblecon de la betono aŭ cementa materialo, faciligante ĝin manipuli kaj meti. Ĉi tio estas pro la redukto de viskozeco de la miksaĵo, kiu permesas plibonigitan fluon kaj firmiĝon.

Akvaj reduktantaj agentoj povas esti klasifikitaj en du ĉefajn kategoriojn: lignosulfonatoj kaj sintezaj polimeroj. Lignosulfonatoj estas derivitaj de lignopulpo kaj estas ofte uzitaj en malalta ĝis modera fortbetono. Sintezaj polimeroj estas produktitaj el kemiaĵoj kaj povas disponigi pli grandan redukton en akvopostulo kaj plibonigitan laboreblecon, igante ilin taŭgaj por uzo en alt-efikeca betono.

En resumo, la mekanismo de ago de akvoreduktantaj agentoj implikas adsorbadon sur cementpartikloj kaj ŝanĝi la elektrostatikajn ŝargojn sur la partikloj. Tio reduktas la repuŝfortojn inter partikloj kaj permesas al ili paki kune pli malloze, reduktante la malplenajn spacojn kaj malpliigante la kvanton de akvo bezonata. La uzo de akvoreduktantaj agentoj ankaŭ povas plibonigi la laboreblecon de la betono aŭ cementa materialo, faciligante ĝin manipuli kaj meti.