Όσο μεγαλύτερο είναι το ιξώδες τουυδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνη, τόσο καλύτερη είναι η απόδοση κατακράτησης νερού. Το ιξώδες είναι μια σημαντική παράμετρος της απόδοσης του HPMC. Επί του παρόντος, διαφορετικοί κατασκευαστές HPMC χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους και όργανα για τη μέτρηση του ιξώδους του HPMC. Οι κύριες μέθοδοι είναι οι Haake Rotovisko, Hoppler, Ubbelohde και Brookfield.
Για το ίδιο προϊόν, τα αποτελέσματα του ιξώδους που μετρώνται με διαφορετικές μεθόδους είναι πολύ διαφορετικά, και ορισμένες μάλιστα διπλασιάζουν τη διαφορά. Επομένως, όταν συγκρίνετε το ιξώδες, φροντίστε να το κάνετε μεταξύ των ίδιων μεθόδων δοκιμής, συμπεριλαμβανομένης της θερμοκρασίας, του ρότορα κ.λπ.
Για το μέγεθος των σωματιδίων, όσο πιο λεπτό είναι το σωματίδιο, τόσο καλύτερη είναι η κατακράτηση νερού. Αφού τα μεγάλα σωματίδια αιθέρα κυτταρίνης έρθουν σε επαφή με το νερό, η επιφάνεια διαλύεται αμέσως για να σχηματιστεί ένα πήκτωμα, το οποίο τυλίγει το υλικό για να αποτρέψει τη συνεχή διείσδυση των μορίων του νερού. . Επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την επίδραση κατακράτησης νερού του αιθέρα της κυτταρίνης και η διαλυτότητα είναι ένας από τους παράγοντες επιλογής του αιθέρα κυτταρίνης. Η λεπτότητα είναι επίσης ένας σημαντικός δείκτης απόδοσης του αιθέρα μεθυλοκυτταρίνης. Το MC που χρησιμοποιείται για το κονίαμα ξηρής σκόνης απαιτείται να είναι σκόνη, με χαμηλή περιεκτικότητα σε νερό και η λεπτότητα απαιτεί επίσης το 20% έως 60% του μεγέθους των σωματιδίων να είναι μικρότερο από 63 μm. Η λεπτότητα επηρεάζει τη διαλυτότητα του αιθέρα υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης. Το χοντρό MC είναι συνήθως κοκκώδες και είναι εύκολο να διαλυθεί στο νερό χωρίς συσσωμάτωση, αλλά ο ρυθμός διάλυσης είναι πολύ αργός, επομένως δεν είναι κατάλληλος για χρήση σε ξηρό κονίαμα. Στο κονίαμα ξηρής σκόνης, το MC διασπείρεται μεταξύ των τσιμεντοειδών υλικών όπως τα αδρανή, τα λεπτά πληρωτικά και το τσιμέντο. Μόνο αρκετά λεπτή σκόνη μπορεί να αποφύγει τη συσσωμάτωση αιθέρα μεθυλοκυτταρίνης κατά την ανάμιξη με νερό. Όταν το MC προστίθεται με νερό για να διαλυθούν τα συσσωματώματα, είναι δύσκολο να διασπαρεί και να διαλυθεί. Το MC με πιο χονδροειδή λεπτότητα όχι μόνο είναι σπάταλο, αλλά μειώνει και την τοπική αντοχή του κονιάματος. Όταν ένα τέτοιο κονίαμα ξηρής σκόνης κατασκευάζεται σε μεγάλη περιοχή, η ταχύτητα σκλήρυνσης του τοπικού κονιάματος ξηρής σκόνης μειώνεται σημαντικά και εμφανίζεται ρωγμή λόγω διαφορετικών χρόνων σκλήρυνσης. Για το ψεκαστικό κονίαμα με μηχανική κατασκευή, λόγω του μικρότερου χρόνου ανάδευσης, απαιτείται η λεπτότητα να είναι μεγαλύτερη.
Σε γενικές γραμμές, όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα κατακράτησης νερού. Ωστόσο, όσο μεγαλύτερο είναι το ιξώδες και όσο μεγαλύτερο το μοριακό βάρος του MC, τόσο η αντίστοιχη μείωση της διαλυτότητάς του, η οποία έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αντοχή και τις κατασκευαστικές ιδιότητες του κονιάματος. Όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο πιο εμφανές είναι το παχυντικό αποτέλεσμα του κονιάματος, αλλά δεν είναι ανάλογο. Όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο πιο κολλώδες θα είναι το υγρό κονίαμα. Κατά την κατασκευή, θα κολλήσει στην ξύστρα και θα έχει υψηλή πρόσφυση στο υπόστρωμα. Αλλά κάνει ελάχιστα στην αύξηση της δομικής αντοχής του ίδιου του υγρού κονιάματος. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής, η απόδοση της απόδοσης κατά της χαλάρωσης δεν είναι εμφανής. Αντίθετα, ορισμένοι χαμηλού ιξώδους αλλά τροποποιημένοι αιθέρες μεθυλοκυτταρίνης έχουν εξαιρετική απόδοση στη βελτίωση της δομικής αντοχής του υγρού κονιάματος.
Όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα αιθέρα κυτταρίνης που προστίθεται στο κονίαμα, τόσο καλύτερη είναι η απόδοση κατακράτησης νερού, όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο καλύτερη είναι η απόδοση κατακράτησης νερού.
Η λεπτότητα του HPMC έχει επίσης κάποια επίδραση στην κατακράτηση νερού του. Σε γενικές γραμμές, για αιθέρες μεθυλοκυτταρίνης με το ίδιο ιξώδες αλλά διαφορετική λεπτότητα, στην περίπτωση της ίδιας ποσότητας προσθήκης, όσο λεπτότερη είναι η λεπτότητα, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα κατακράτησης νερού.
Η κατακράτηση νερού του HPMC σχετίζεται επίσης με τη χρησιμοποιούμενη θερμοκρασία και η κατακράτηση νερού του αιθέρα μεθυλοκυτταρίνης μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας. Ωστόσο, σε πρακτικές εφαρμογές υλικών, το κονίαμα ξηρής σκόνης εφαρμόζεται συχνά σε ζεστά υποστρώματα σε υψηλές θερμοκρασίες (υψηλές από 40 βαθμούς) σε πολλά περιβάλλοντα, όπως το σοβάτισμα εξωτερικών τοίχων κάτω από τον ήλιο το καλοκαίρι, το οποίο συχνά επιταχύνει τη σκλήρυνση του τσιμέντου και τη σκλήρυνση του ξηρό κονίαμα. Η πτώση της κατακράτησης νερού οδήγησε σε μια σαφή αντίληψη ότι επηρεάζονται τόσο η εργασιμότητα όσο και η αντίσταση στις ρωγμές και είναι ιδιαίτερα κρίσιμο να μειωθεί η επίδραση των παραγόντων θερμοκρασίας υπό τέτοιες συνθήκες. Αν και το πρόσθετο αιθέρα μεθυλ-υδροξυαιθυλοκυτταρίνης θεωρείται επί του παρόντος ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογικής ανάπτυξης, η εξάρτησή του από τη θερμοκρασία μπορεί να οδηγήσει σε εξασθένηση της απόδοσης του ξηρού κονιάματος. Αν και η ποσότητα της μεθυλ-υδροξυαιθυλοκυτταρίνης (καλοκαιρινή φόρμουλα) είναι αυξημένη, η εργασιμότητα και η αντοχή στις ρωγμές εξακολουθούν να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες χρήσης. Μέσω ορισμένων ειδικών επεξεργασιών, όπως η αύξηση του βαθμού αιθεροποίησης, το MC μπορεί να διατηρήσει καλύτερα το αποτέλεσμα κατακράτησης νερού σε υψηλότερες θερμοκρασίες, έτσι ώστε να παρέχει καλύτερη απόδοση κάτω από σκληρές συνθήκες.
Ώρα δημοσίευσης: Οκτ-20-2022