Σε γενικές γραμμές, όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα συγκράτησης νερού του κονιάματος γύψου. Ωστόσο, όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο μεγαλύτερο είναι το μοριακό βάρος του αιθέρα κυτταρίνης και η αντίστοιχη μείωση στη διαλυτότητά του θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αντοχή και την κατασκευαστική απόδοση του κονιάματος. Όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο πιο εμφανές είναι το παχυντικό αποτέλεσμα στο κονίαμα, αλλά δεν είναι ευθέως ανάλογο.
Όσο μεγαλύτερο είναι το ιξώδες, τόσο πιο ιξώδες θα είναι το υγρό κονίαμα. Κατά την κατασκευή εκδηλώνεται ως κόλληση στο ξύστρα και υψηλή πρόσφυση στο υπόστρωμα. Αλλά δεν είναι χρήσιμο να αυξηθεί η δομική αντοχή του ίδιου του υγρού κονιάματος. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της κατασκευής, η αντισκωριακή απόδοση του υγρού κονιάματος δεν είναι εμφανής. Αντίθετα, ορισμένοι μεσαίου και χαμηλού ιξώδους αλλά τροποποιημένοι αιθέρες μεθυλοκυτταρίνης έχουν εξαιρετική απόδοση στη βελτίωση της δομικής αντοχής του υγρού κονιάματος.
Τα υλικά τοίχων οικοδομής είναι ως επί το πλείστον πορώδεις κατασκευές και όλα έχουν ισχυρή απορρόφηση νερού. Ωστόσο, το οικοδομικό υλικό γύψου που χρησιμοποιείται για την κατασκευή τοίχων παρασκευάζεται προσθέτοντας νερό στον τοίχο και το νερό απορροφάται εύκολα από τον τοίχο, με αποτέλεσμα την έλλειψη νερού που είναι απαραίτητο για την ενυδάτωση του γύψου, με αποτέλεσμα δυσκολία στο σοβάτισμα της κατασκευής και μείωση αντοχή συγκόλλησης, με αποτέλεσμα ρωγμές, προβλήματα ποιότητας όπως κοιλότητα και ξεφλούδισμα. Η βελτίωση της συγκράτησης νερού των δομικών υλικών από γύψο μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα κατασκευής και τη δύναμη συγκόλλησης με τον τοίχο. Ως εκ τούτου, ο παράγοντας συγκράτησης νερού έχει γίνει ένα από τα σημαντικά μείγματα δομικών υλικών από γύψο.
Χρησιμοποιείται γύψος σοβατίσματος, συγκολλημένος γύψος, καλαφατικός γύψος, γυψοστόκος και άλλα υλικά οικοδομικής σκόνης. Προκειμένου να διευκολυνθεί η κατασκευή, προστίθενται επιβραδυντές γύψου κατά την παραγωγή για την παράταση του χρόνου κατασκευής του πολτού γύψου. Επειδή ο γύψος αναμιγνύεται με το Retarder, το οποίο αναστέλλει τη διαδικασία ενυδάτωσης του ημιένυδρου γύψου. Αυτός ο τύπος πολτού γύψου πρέπει να διατηρηθεί στον τοίχο για 1 έως 2 ώρες πριν δέσει. Οι περισσότεροι τοίχοι έχουν ιδιότητες απορρόφησης νερού, ειδικά οι τοίχοι από τούβλα και το αεριωμένο σκυρόδεμα. Τοίχος, πορώδης μονωτική πλάκα και άλλα ελαφριά νέα υλικά τοίχου, επομένως η επεξεργασία κατακράτησης νερού πρέπει να πραγματοποιείται στον πολτό γύψου για να αποφευχθεί η μεταφορά μέρους του νερού στον πολτό στον τοίχο, με αποτέλεσμα έλλειψη νερού και ατελής ενυδάτωση όταν ο γύψος ο πολτός σκληραίνει. Προκαλέστε το διαχωρισμό και το ξεφλούδισμα του αρμού μεταξύ γύψου και επιφάνειας τοίχου. Η προσθήκη του παράγοντα συγκράτησης του νερού είναι για τη διατήρηση της υγρασίας που περιέχεται στον πολτό γύψου, για τη διασφάλιση της αντίδρασης ενυδάτωσης του πολτού γύψου στη διεπιφάνεια, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η αντοχή συγκόλλησης. Συνήθως χρησιμοποιούμενοι παράγοντες συγκράτησης νερού είναι αιθέρες κυτταρίνης, όπως: μεθυλοκυτταρίνη (MC), υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνη (HPMC), υδροξυαιθυλομεθυλοκυτταρίνη (HEMC), κ.λπ. Η σκόνη σπάνιων γαιών κ.λπ. μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της απόδοσης κατακράτησης νερού.
Ανεξάρτητα από το είδος του παράγοντα συγκράτησης νερού που μπορεί να καθυστερήσει τον ρυθμό ενυδάτωσης του γύψου σε διάφορους βαθμούς, όταν η ποσότητα του επιβραδυντή παραμένει αμετάβλητη, ο παράγοντας συγκράτησης νερού μπορεί
γενικά καθυστερεί τη ρύθμιση για 15-30 λεπτά. Επομένως, η ποσότητα του επιβραδυντή μπορεί να μειωθεί κατάλληλα.
Ώρα δημοσίευσης: Νοε-24-2022