HPMC για επίστρωση φιλμ

HPMC γιαΗ επίστρωση μεμβράνης είναι η τεχνική σχηματισμού μιας λεπτής μεμβράνης ενός πολυμερούς πάνω από ένα στερεό παρασκεύασμα. Για παράδειγμα, ένα στρώμα σταθερού πολυμερούς υλικού ψεκάζεται ομοιόμορφα στην επιφάνεια του απλού φύλλου με μέθοδο ψεκασμού για να σχηματιστεί ένα στρώμα πλαστικής μεμβράνης πάχους πολλών μικρών, έτσι ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο σχηματισμός αυτού του στρώματος φιλμ έξω από το δισκίο είναι ότι ένα μόνο δισκίο προσκολλάται στο υλικό επικάλυψης πολυμερούς αφού περάσει από την περιοχή ψεκασμού και στη συνέχεια δέχεται το επόμενο μέρος του υλικού επικάλυψης μετά την ξήρανση. Μετά από επαναλαμβανόμενη πρόσφυση και ξήρανση, η επίστρωση ολοκληρώνεται μέχρι να καλυφθεί πλήρως όλη η επιφάνεια του σκευάσματος. Η επίστρωση μεμβράνης είναι μια συνεχής μεμβράνη, πάχους ως επί το πλείστον μεταξύ 8 έως 100 μικρομέτρων, κάποιου βαθμού ελαστικότητας και ευκαμψίας, κολλάει σφιχτά στην επιφάνεια του πυρήνα.

Το 1954, η Abbott παρήγαγε την πρώτη παρτίδα εμπορικά διαθέσιμων φύλλων φιλμ, έκτοτε, με τη συνεχή βελτίωση και τελειοποίηση του εξοπλισμού παραγωγής και της τεχνολογίας, κυκλοφόρησαν υλικά πολυμερών φιλμ, έτσι ώστε η τεχνολογία επικάλυψης φιλμ έχει αναπτυχθεί γρήγορα. Όχι μόνο η ποικιλία, η ποσότητα και η ποιότητα των παραγόντων επικάλυψης χρώματος έχουν αυξηθεί γρήγορα, αλλά και τα είδη, οι μορφές και τα χαρακτηριστικά της τεχνολογίας επικάλυψης, του εξοπλισμού επίστρωσης και της μεμβράνης επικάλυψης καθώς και της επικάλυψης των χαπιών TCM έχουν αναπτυχθεί πολύ. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή της τεχνολογίας επίστρωσης φιλμ έχει γίνει η ανάγκη και η τάση ανάπτυξης των φαρμακευτικών επιχειρήσεων για τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων.

Πρώιμη χρήση σε υλικά που σχηματίζουν φιλμ επίστρωσης μεμβράνης, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλος αριθμός προϊόντων που χρησιμοποιούν HPMCυδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνηως υλικά μεμβράνης. Είναι η κάθαρσηHPMCκυτταρίνη από χνούδι βαμβακιού ή πολτό ξύλου και διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου για να αντικατοπτρίζει τη διόγκωση της αλκαλικής κυτταρίνης και στη συνέχεια με επεξεργασία με χλωρομεθάνιο και οξείδιο προπυλενίου για να ληφθεί μεθυλ-υδροξυπροπυλαιθέρας κυτταρίνηςHPMC, το προϊόν για την αφαίρεση ακαθαρσιών μετά από ξήρανση, σύνθλιψη, συσκευασία. Γενικά, HPMC χαμηλού ιξώδους χρησιμοποιείται ωςταινίαυλικό επικάλυψης και ως διάλυμα επικάλυψης χρησιμοποιείται διάλυμα 2% ~ 10%. Το μειονέκτημα είναι ότι το ιξώδες είναι πολύ μεγάλο και η διαστολή είναι πολύ δυνατή.

Η δεύτερη γενιά υλικού που σχηματίζει φιλμ είναι η πολυβινυλική αλκοόλη (PVA). Η πολυβινυλική αλκοόλη σχηματίζεται με αλκοόλυση του οξικού πολυβινυλεστέρα. Οι επαναλαμβανόμενες μονάδες βινυλικής αλκοόλης δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αντιδρώντα επειδή δεν πληρούν την ποσότητα και την καθαρότητα που απαιτείται για τον πολυμερισμό. Σε μεθανόλη, αιθανόλη ή μεικτό διάλυμα αιθανόλης και οξικού μεθυλεστέρα με μέταλλο αλκαλίου ή ανόργανο οξύ ως καταλύτη, η υδρόλυση είναι ταχεία.

Το PVA χρησιμοποιείται ευρέως στην επίστρωση μεμβράνης. Επειδή είναι αδιάλυτο στο νερό σε θερμοκρασία δωματίου, γενικά επικαλύπτεται με περίπου 20% διασπορά νερού. Η διαπερατότητα υδρατμών και οξυγόνου του PVA είναι χαμηλότερη από τα HPMC και EC, επομένως η ικανότητα αποκλεισμού των υδρατμών και του οξυγόνου είναι ισχυρότερη, γεγονός που μπορεί να προστατεύσει καλύτερα τον πυρήνα του τσιπ.

Ο πλαστικοποιητής αναφέρεται σε ένα υλικό που μπορεί να αυξήσει την πλαστικότητα των υλικών που σχηματίζουν φιλμ. Μερικά υλικά που σχηματίζουν φιλμ αλλάζουν τις φυσικές τους ιδιότητες μετά τη μείωση της θερμοκρασίας και η κινητικότητα των μακρομορίων τους γίνεται μικρότερη, καθιστώντας την επικάλυψη σκληρή και εύθραυστη, χωρίς την απαραίτητη ευκαμψία και επομένως εύκολο να σπάσει. Προστέθηκε πλαστικοποιητής για τη μείωση της θερμοκρασίας μετάπτωσης γυαλιού (Tg) και την αύξηση της ευελιξίας της επίστρωσης. Οι πλαστικοποιητές που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι άμορφα πολυμερή με σχετικά μεγάλο μοριακό βάρος και ισχυρή συγγένεια με υλικά που σχηματίζουν φιλμ. Ο αδιάλυτος πλαστικοποιητής βοηθά στη μείωση της διαπερατότητας της επικάλυψης, αυξάνοντας έτσι τη σταθερότητα του παρασκευάσματος.

Γενικά πιστεύεται ότι ο μηχανισμός του πλαστικοποιητή είναι ότι τα μόρια του πλαστικοποιητή είναι ενσωματωμένα στην αλυσίδα του πολυμερούς, γεγονός που εμποδίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ των μορίων του πολυμερούς σε μεγάλο βαθμό. Η αλληλεπίδραση είναι ευκολότερη όταν η αλληλεπίδραση πολυμερούς-πλαστικοποιητή είναι ισχυρότερη από την αλληλεπίδραση πολυμερούς-πλαστικοποιητή. Έτσι, αυξάνονται οι ευκαιρίες για τα πολυμερή τμήματα να μετακινηθούν.

Η τρίτη γενιά υλικών που σχηματίζουν φιλμ είναι ο πλαστικοποιητής με χημική μέθοδο εμβολιασμένος στο πολυμερές υλικό που σχηματίζει φιλμ

Για παράδειγμα, ΤΟ καινοτόμο υλικό σχηματισμού φιλμ Kollicoat® IR που εισήγαγε η BASF είναι ότι το PEG εμβολιάζεται χημικά στη μακριά αλυσίδα του πολυμερούς PVA χωρίς προσθήκη πλαστικοποιητή, ώστε να μπορεί να αποφύγει τη μετανάστευση της λίμνης μετά την επίστρωση.