Da li je titanijum dioksid u hrani štetan?

Sigurnost titanijum dioksida (TiO2) u hrani je tema debate i ispitivanja posljednjih godina. Titanov dioksid se koristi kao dodatak hrani prvenstveno zbog svoje bijele boje, neprozirnosti i sposobnosti da poboljša izgled određenih prehrambenih proizvoda. U Evropskoj uniji je označen kao E171 i dozvoljen je za upotrebu u hrani i pićima u mnogim zemljama širom svijeta.

Dok se titanov dioksid smatra sigurnim za potrošnju od strane regulatornih tijela kao što su US Food and Drug Administration (FDA) i European Food Safety Authority (EFSA) kada se koristi u određenim granicama, postoji zabrinutost u vezi s njegovim potencijalnim zdravstvenim efektima, posebno na nanočestice. formu.

Evo nekoliko ključnih tačaka koje treba uzeti u obzir:

1. Veličina čestice: Titanijum dioksid može postojati u obliku nanočestica, što se odnosi na čestice dimenzija na nanometarskoj skali (1-100 nanometara). Nanočestice mogu pokazati drugačija svojstva u odnosu na veće čestice, uključujući povećanu površinu i reaktivnost. Neke studije sugeriraju da bi čestice titan dioksida u nanorazmjerima mogle potencijalno predstavljati zdravstvene rizike, kao što su oksidativni stres i upala, posebno kada se progutaju u velikim količinama.
2. Studije toksičnosti: Istraživanja o sigurnosti nanočestica titanijum dioksida u hrani su u toku, sa oprečnim nalazima iz različitih studija. Dok su neke studije izazvale zabrinutost o potencijalnim štetnim efektima na crijevne stanice i sistemsko zdravlje, druge nisu pronašle značajnu toksičnost pod realnim uvjetima izlaganja. Potrebno je više istraživanja kako bi se u potpunosti razumjele dugoročne zdravstvene posljedice konzumiranja hrane koja sadrži nanočestice titan dioksida.
3. Regulatorni nadzor: Regulatorne agencije, kao što su FDA u Sjedinjenim Državama i EFSA u Evropskoj uniji, procijenile su sigurnost titan dioksida kao aditiva za hranu na osnovu dostupnih naučnih dokaza. Postojeći propisi određuju prihvatljive dnevne granice unosa titanijum dioksida kao aditiva za hranu, s ciljem da se osigura njegova sigurnost za potrošače. Međutim, regulatorne agencije nastavljaju da prate nova istraživanja i u skladu s tim mogu revidirati sigurnosne procjene.
4. Procjena rizika: Sigurnost titanijum dioksida u hrani zavisi od faktora kao što su veličina čestica, nivo izloženosti i individualna osetljivost. Iako je malo vjerovatno da će većina ljudi iskusiti štetne efekte konzumiranja hrane koja sadrži titan dioksid u okviru propisanih granica, osobe sa specifičnom osjetljivošću ili osnovnim zdravstvenim stanjem mogu odlučiti izbjegavati hranu s dodatkom titan dioksida kao mjeru predostrožnosti.

Ukratko, titanijum dioksid je dozvoljen kao aditiv za hranu u mnogim zemljama i generalno se smatra sigurnim za potrošnju u okviru regulatornih ograničenja. Međutim, i dalje postoji zabrinutost u vezi sa potencijalnim zdravstvenim efektima nanočestica titanijum dioksida, posebno kada se konzumiraju u velikim količinama tokom dužeg perioda. Kontinuirano istraživanje, transparentno označavanje i regulatorni nadzor su neophodni za osiguranje sigurnosti titan dioksida u hrani i rješavanje zabrinutosti potrošača.